A badboy with charms.

A Badboy With Charms *15*

Het was kwart voor negen. Miandra zat al één uur in de badkamer en ik werd het stilletjes moe om te wachten. 'Ben je nou nog niet klaar.' riep ik frustrerend. 'Bijna.' hoorde ik vanuit de andere kant komen. 'Komop Miandra.' 

Z'n drankjes en chipjes later waren we eindelijk onderweg naar dat strandfeestje. Ik was moe van het wachten op Miandra en ik was moe van het aanschuiven met de auto. 'Die stomme autostraten.' 'Ik heb er z'n hekel aan.' Miandra keek mij zuchtend aan. 'Stop nou maar gewoon met zeuren.' Ik keek haar vervelend aan. 'Straks zijn we hier nog niet uit.' 'Kan je geen omweg maken.' Aan Miandra te zien was ik vervelend aan het doen en ze kon elk moment ontploffen. 

Z'n drankjes en chipjes weeral, later. Waren we eindelijk op dat strandfeestje. Ik vloog zowat de auto uit. 'EINDELIJK.' riep ik luid. Een paar mensen keken mij met een rare blik aan. 'Moest dat nou echt.' Miandra keek mij lachend aan. 'Ik zit al eeuwen in de auto.' 'Dan mag ik toch blij zijn dat ik er eindelijk uit ben.' Er waren zowel onbekende als bekende gezichten op het feestje. Het eerste gezicht dat ons op viel was Melanie die hard op ons kwam afgestormd. 'Schatjes.' Ze keek ons blij aan en nam ons in een groepsknuffel. Melanie zag er zoals altijd weer prachtig uit. 'Is Zack er ook.' Miandra keek Melanie blozend aan. 'Ja hoor.' Melanie wees naar een jongen die met een paar vrienden stond te praten in de verte. Miandra fleurde helemaal op toen hij haar kant op keek en knipoogde. Dus dan moest Dylan hier ook zijn, maar waar. 'Wie zoek je?' Miandra keek me vragend aan. 'Niemand.' Probeerde ik zo overtuigend mogelijk te klinken. 'Dylan.' Melanie keek me lachend aan. 'Ja die is hier ook alleen weet ik niet waar.' Voegde ze er aan toe.

Zo'n paar uur later had ik Dylan nog steeds niet gezien. 'Geniet nou gewoon van dat feestje.' 'De rest komt wel van zelf.' Knikte Miandra mijn kant op. Dat was ook wat ik al een hele tijd aan het doen was. Maar het lukte gewoon niet omdat mijn gedachten telkens door hem werden afgeleid. 'Daar.' Melanie wees naar een jongen die met een meisje stond te praten. Ik keek de kant op die haar vinger mij  toonde. Blij was ik nou ook weer niet dat hem met iemand stond te praten. Maar uiteindelijk kon ik niks zeggen, hij kon doen en laten wat hij wou. Toen hij zijn eigen omdraaide en dat meisje hem kuste was ik nogal gefrustreerd. Miandra trok me snel mee naar de bar. 'Laat je toch niet zo afleiden door hem.' Makkelijker gezegd dan gedaan. 'Lukt niet.' Zei ik zuchtend. Ik had al drie drankjes op en was het beu om telkens op zijn kop te moeten zien. Ik stond op sleurde Miandra en Melanie mee en mengde ons tussen Zack en zijn vrienden. 'Wat doe je.' Fluisterde Miandra. 'Plezier maken.' 'En dat kan je beter ook doen nu je dicht bij Zack bent.' Knipoogde ik haar toe. Melanie trok Miandra wat dichter bij haar broer en begon te dansen. 

'Nou dag schoonheid.' Ik voelde dat iemand aan mijn arm trok en geloof me als ik nou niet zo aangeschoten was had hij een mep tegen zijn gezicht gehad. Ik draaide mijn eigen om en keek regelrecht in de ogen van Dylan. 'Wat moet je.' Reageerde ik bot. Ik was zijn kussende scene nog steeds niet vergeten. 'Jou.' En hij keek me geamuseerd aan. 'Nou als ik jou was zou ik maar rap terug naar je vriendinnetje gaan voor ik je een schop onder je kont geef.' Spuugde ik uit in zijn gezicht en draaide mijn eigen terug om naar mijn vriendinnen. Dylan was dus helemaal iets anders van plan en sleurde me mee naar de kant van het water. 'Is onze kleine bloemetje jaloers.' Ik keek hem spottend aan alsof ik hem elk ogenblik kon aanvallen. 'Wil je een blauwe oog.' Ik keek hem uitdagend aan. Net op het moment dat ik hem wou duwen, pakte hij mijn arm vast en duwde me zo de zee in. 'Oeps.' Hij keek mij grijnzend aan. 'Dat had je niet moeten doen idioot.' Ik sprong op zijn rug en begon op hem te slaan waardoor hij zijn evenwicht verloor en op de grond belande. Daardoor kwam ik boven hem. 'Gezellig.' En hij keek me lachend aan. 'Niet zo intiem.' En ik keek hem spottend aan. 'Ik heb daar nou wel zin in.' Daar was het moment waarop zijn lippen weer op de mijne belande. 

Het gevoel dat ik kreeg bij hem. Het gevoel dat hij me gaf. Het gevoel dat ik er voor nooit had gedacht te hebben. Dat is wat ik nu heb bij hem. Vlinders in mijn buik die elke keer weer hun vleugels open doen. Ik wist dat ik fout was en ik wist dat ik er spijt van ging krijgen. Maar op dit moment dacht ik er helemaal anders aan en de alcohol dacht net het zelfde als ik. Ik drukte me tegen hem aan. Ik voelde dat zijn tong om toegaan vroeg en dat liet ik hem toe. Opeens werd alles terug helder. Ik duwde hem van me af en stond zo rap mogelijk recht. 'Wat doe je in godsnaam.' Ik keek hem boos aan. Ik schrok er gewoon van. Wat ben ik dom. Nog voor hij een antwoord kon geven. Maakte ik dat ik weg  was.

Uitgeslapen. Dat kon je niet echt zeggen. Mijn ogen vielen dicht van vermoeidheid. Mijn hondje Blue keek mij hongerig aan. 'Nog vijf minuutjes Blue dan krijg je eten.' Maar daar dacht Blue wel anders over. Hij begon zo luid te blaffen dat ik wel moest opstaan. Struikelend stond ik van mijn bed op terwijl Blue kwispelend op mij stond te wachten. 'Soms ben je echt irritant.' Mompelde ik naar mijn hond. 'Tegen wie praat je?' Ik schrok op. 'Tegen mijn hond tegen wie anders.' Wacht wie ben je en wat doe je op mijn kamer. Ik draaide me rap om en daar stond hij dan. 'Wat moet je.' Ik ontweek zijn blik. 'Ik kwam je gewoon halen de anderen willen ergens in de stad gaan ontbijten.' 'Zeg maar dat ik er aan kom.' Hij bleef gewoon staan. 'Twintig minuten.' En hij draaide zijn eigen om. 

Op weg naar de stad voelde ik me slaperig. Ik was echt zo moe en zo niet uitgeslapen zoals ik eerder al zei. 'Je ziet er uit als een zombie.' Zack keek me aan vanuit de achteruit kijk spiegel. 'Nou bedankt.' Zei ik met mijn meeste liefste glimlach. Naast me hoorde ik Miandra grinniken. Ik gaf haar een duw. 'He.' Ze keek me nep boos aan. 'Laat dat.' Zucht ik nog voor ze een hele preek kon beginnen. 

Voor de rest weet ik niks meer. Ik weet alleen dat ik in't slaap moest zijn gevallen. Want een jongensstem haalde me uit mijn dromen. 'Bloemetje wordt wakker.' Dylan stond vanuit de auto deur me geamuseerd aan te kijken. 'Zijn we er al.' Ik keek iedereen aan alsof ik net ontvoerd was. 'Ja dus sta op en kom mee.' Melanie keek me streng aan. 'Jaja.' zucht ik. Zo'n vijf minuten later hadden we allemaal besloten dat we er een stap dagje van gingen maken. 

~Comment&Stem xM~