A badboy with charms.

A badboy with charms *24*

'Doe nou eens zacht.' Hoorde ik een vage stem zeggen. Wat het ook was, het kon maar beter weg gaan voor ik ontwaakte uit mijn slaap. Ik heb een hekel aan mensen en dingen die me wakker maken terwijl ik verwikkeld lig in mijn dekens en heerlijk lig te slapen.

'Éh laat dat.' Riep ik kwaad, mijn ogen gingen automatisch open toen mijn dekens van me werden afgetrokken. Maar al snel had ik ze weer dicht gedaan door het felle licht dat naar binnen scheen. 'Geef mijn dekens terug.' Zucht ik naar niemand in het bijzonder. Oftewel dat was wat ik dacht, dat er niks of niemand ik mijn kamer stond tot er opeens heel veel stemmen mij terug uit mijn slaap ontwaakte.

'GELUKKIGE VERJAARDAG.'

Verbaasd deed ik mijn ogen open en staarde de paar mensen die in mijn kamer stonden pissig aan. Ik verjaar helemaal niet, mijn verjaardag is pas zaterdag. Chagrijnig keek ik de hoofde één voor één aan. 'Ik ben helemaal niet jarig, pas zaterdag.' Mompel ik pissig. 'Laat me slapen.' Geeuwde ik en trok de dekens weer over me heen. In de hoop dat deze stel sukkels mijn kamer uit liepen. Hoe kwamen ze ook al weer binnen. How, wacht. Ik deed mijn ogen automatisch terug open en staarde de sukkels die blijkbaar mijn vrienden en vader was aan.

'Het is zaterdag lieverd.' Mijn vader keek me lachend aan. Hoe kan het nou zaterdag zijn als mijn vrienden eergisteren nog weg waren gegaan. Met een zuur gezicht pakte ik mijn iPhone en keek op het scherm. 28 juli, las ik op het scherm. Het is mijn verjaardag ging er door mijn hoofd heen. Ik sprong zowat uit mijn bed en keek nog steeds naar de sukkels voor me. 'Ik ben jarig.' Riep ik enthousiast.

Met zijn alle zatten we buiten in de tuin. Met één stuk chocolade taart waren we allemaal druk aan het praten tot mijn vader ineens de tuin kwam in gewandeld met een fles frisdrank. 'Wie wilt er limonade.' We keken allemaal zijn kant op en knikte. Terwijl hij onze glazen in schonk, richte ik me al weer terug op het gesprek. 'Jullie zijn echt mafkezen.' Lachte ik weeral. Dat ze gewoon weg waren gegaan om dit allemaal te regelen was best snoezig. 'Dat is omdat we van je houden.' Dylan gaf een kusje op mijn kruin en keek me glimlachend aan.

'Ik heb nog iets voor jou.' Fluisterde hij zachtjes voor hij op stond en naar binnen liep.

Verbaasd staarde ik naar het kartonnen zakje dat hij voor mij neer had gezet. 'Maak open.' Zei hij nerveus. Met een kleine glimlachje maakte ik het zakje onzeker open en haalde er een doosje uit. Zachtjes deed ik het doosje open en een glinstering verblinde mijn ogen.

'Wauw.' Verbaasd keek ik naar het kettingen hartje met een paar steentjes rond. 'Geef eens hier.' Dylan pakte het kettingetje uit de doos en deed het om mijn nek. 'Dankje wel.' Glimlachte ik naar hem. 'Het is prachtig.' Blozend keek hij me aan. Ik gaf een kusje op zijn lippen.

Deze jongen laat me telkens opnieuw verbazen. Hij is zo lief, best anders dan ik hem in het begin had ingeschat. Achter die boze badboy, schuilde er een lieve jongen met een hart.

~comment&stem xm~

Btw; sinds kort ben ik aan een nieuw boek begonnen, misschien lijkt het jullie wat om eens een kijkje te gaan nemen 🤔 Bedankt! 😚