A badboy with charms.

A badboy with charms *6*

Het was vrijdag avond en ik zat gewoon op mijn bed met mijn laptop op schoot en een zakje chips. Miandra kwam mijn kamer ingewandeld. 'Ga je mee vanavond.'Ik keek haar niet begrijpend aan. 'Naar waar?' Ik denk dat Miandra me of terwijl wou vermoorden of terwijl gek wou verklaren toen ik die woorden zei. 'We hadden toch afgesproken dat we vanavond naar die club in de stad gingen.' Ja, juist nu weet ik het weer. 'Ja ik ga mee.' Op het moment dat ik dat had gezegd kwam Melanie mijn kamer ook ingewandeld. 'Dus vandaag die club toch he.'Ze keek ons beide vragend aan. 'Ja.' Zeiden we in koor. Nou, Melanie wie is dat? Dat zou ik jullie eventjes vertellen. Melanie is de zus van Zack, ja die Zack. Waar Miandra zo gek op is. Zo'n paar weken terug kwam ze hier ook te zitten en zo hebben we haar leren kennen.

'Ik heb geen flauw idee wat ik moet aan doen.' Zuchtend keek Miandra ons aan. 'Kleren.' Grapte ik. Melanie keek me lachend aan. 'Grappig hoor Vio.' Miandra keek mij vervelend aan. Ik denk dat het wel één halfuur heeft geduurd voor we allemaal er uit waren wat we gingen aantrekken. Miandra had één goud kleurige jurk aan met rode hakken,haar blonde haren lagen golvend om haar schouders. Ik had en licht roze topje aan met een donker rode rok aan en lichte hakken, mijn bruine haren lagen zoals altijd los over mijn schouders. En Melanie had een groene jurk aan met goudachtige hakken en haar haren in een staart.

'Zullen we gaan.' Melanie keek ons vragend aan. 'Even mijn tasje en Iphone pakken.' Ik keek rond op zoek naar mijn Iphone. Mijn tasje had ik al gevonden maar die verdomde Iphone waar had ik die nou weer gelegd. Miandra keek me lachend aan. 'Ben je deze soms kwijt.' 'Mijn Iphone.'Ik keek haar dankbaar aan. 'Je geraakt je kop nog eens kwijt.' Zei Miandra lachend. 'Kom laten we vertrekken.' Zei Melanie enthousiast.

We waren onderweg naar de club en ondertussen was Melanie mee aan het zingen met de radio. 'Is dat wel veilig sturen en zingen tergelijk.' Ik keek Miandra lachend aan. Ze was nog al bezorgd. 'Rustig aan.' Was het enigste wat Melanie zei. Miandra keek niet zo overtuigend Melanie's kant op. Op dit moment wist ze blijkbaar niet of ze wel rustig moest zijn of ze Melanie gewoon maar moest vertrouwen. Ik gaf haar een rustgevende blik. 'zing gewoon mee.' Zei Melanie ineens uit het niks. En daar zat ik dan naast twee zingende katten. Ja, zingende katten. Ze zongen nog valser dan een kat. 'Hou alsjeblieft op.' Smeekte ik. Melanie begon luider en luider te zingen en Miandra keek mij lachend aan. 'Nou erger dan dit kan het niet worden.' Dus besloot ik om mijn katten gejankt ook maar eens uit de kast te trekken.

~ Vote, comment en STEM Xm~