A badboy with charms.

A badboy with charms *23*

We waren ondertussen exact vijf dagen verder, iedereen stond klaar om te vertrekken, want langer dan vijf dagen konden ze niet blijven.

'Ik ga jullie missen.' Ik trok Dylan en de rest in een groepsknuffel. 'Komen jullie zo snel mogelijk terug langs.' Fluisterde ik zacht. Vanuit mijn ooghoeken zag ik mijn vader ons aanstaren. Papa, was het ondertussen ook wel gewoon geworden dat er vijf sukkels, met me inbegrepen - rond het huis liepen. Hij stapte onze richting uit en keek ons vrolijk aan. 'Jullie zijn altijd welkom.' Zei hij in de richting van Dylan, Zack, Melanie en Miandra. 'En je zeker.' Hij keek Dylan grijnzend aan. 'Pap, alsjeblieft stop daar mee.' Zucht ik geërgerd. Waardoor iedereen in de lach schoot. Het was echt niet grappig dat mijn vader in de jeugd van tegenwoordig wou leven. Welke volwassen man grijnst er nu nog in deze tijd. Juist, ja.

Ik zwaaide nog een laatste maal naar de sukkels, die mijn vrienden en vriendje waren. Glimlachend keek ik hun aan. 'Tot volgende keer.' Riep ik hun nog na, voordat de vader van Miandra de auto starte en zo weg racete.

'Blue.' Riep ik geïrriteerd. Ik trok de dekens wat meer over me heen. 'Ga weg.' Zucht ik. 'Ik ben nog moe.' Ik keek hem met gespleten ogen aan. Maar weg gaan, daar dacht hij nog niet aan. Want hij begon zo luid te blaffen dat mijn oren er van gingen tintellen. 'Ga van mijn bed af.' Boos keek ik mijn hondje aan. Zijn kleine oogjes werden groter en zijn staart ging rapper heen en weer. Toen sprong hij op mij en begon mijn gezicht al weer af te likken. 'Blue.' Riep ik nog maal. Tevreden keek hij me aan en sprong van het bed af. 'Lekker dan.' Zucht ik terwijl ik de dekens van me afhaalde.

Struikelend liep ik de grote witte trap naar beneden. In de keuken trefden ik mijn vader achter het fornuis aan. 'Goeiemorgen.' 'Lekker geslapen.' Vroeg hij vrolijk. Te vrolijk als het aan me lag. 'Goeiemorgen, ja.' Mompel ik. 'Wat wil je als ontbijt, ik heb pistolletjes gehaald en heb spek en eieren gebakken.' Hij keek me vragend aan. Ik nam plaats aan het keukeneiland en pakte alvast een pistolletje uit de zak. 'Doe maar van beiden.' Mijn vader deed één ei en vier spekjes op een bord en gaf het aan mij. 'Wat ga je nog doen vandaag.' 'Ik weet niet, aan het zwembad liggen denk.' Ik keek hem vanaf mijn bord aan. 'Ik ben vandaag rond zessen thuis, ik weet niet of ik op tijd zal zijn voor het avond eten en anders pak je maar een kant en klaarmaaltijd uit de koelkast.' Ik knikte gewoon.

Het was ondertussen al na zessen. Mijn vader was nog steeds niet thuis dus had ik al besloten om iets te eten. Met mijn bord zat ik achter mijn laptop te Skypen met Dylan. 'Wat kijk je vervelend.' Kwam er vanuit het scherm. 'Ik ben hier nog maar drie weken en ik heb al zo'n zes keren alleen gegeten.' Zucht ik. 'Nou zo erg is dat toch niet.' 'Anders zat je nu aan tafel en niet voor Skype.' Zijn lach voelde de kleine ruimte. Ik was het ondertussen wel gewoon geworden. 'Dat is waar.' Glimlachte ik kort.

Zo'n twee uur en half later besloot ik om naar boven te gaan. 'SlaapWel.' Zei ik nog snel voor ik Skype afzet. Ik deed mijn laptop dicht en met hem onder mijn arm en mijn gsm in mijn hand liep ik de trap op. Blue lag al op zijn vertrouwde plekje en keek op toen ik de slaapkamer deur open deed. Ik legde mijn laptop op de bureau en trok mijn pyjama aan. Klaar om in bed te gaan. Blue keek me vanuit zijn mandje aan. 'Kom dan.' Met mijn hand klopte ik op mijn bed, zodat hij wist dat hij ze bij mocht. Zo snel als hij kon sprong hij op mijn bed en kroop bij me onder de dekens.

'Slaapzacht Blue.' Mompel ik nog voor ik mijn ogen dicht deed.

~comment&stem xM~