A badboy with charms.

A badboy with charms *26*

'Wat is hier gebeurd.' Mijn vader keek van mij naar Dylan en dan weer naar mij.

Ik ging met mijn ene hand door mijn haar en schaapachtig keek ik hem aan. 'De keuken-'

'blinkt.' Onderbreekt mijn vader me nog voor ik mijn zin kon afmaken. Verbaasd keek hij ons aan. Aan zijn blik te zien was hij best tevreden over ons kuisbeurt. 'Nou, uitleg graag.' Afwachtend keek hij ons aan.

'Dylan wou een taart maken, dus dat hebben we dan gedaan.' Zenuwachtig keek ik hem aan. Mijn vader had het nooit fijn gevonden toen ik zelf iets wou maken want elke keer belande het ik de vuilniszak en dan spraken we nog niet over de rommel die ik achterliet.

'Iets specifieker.' Zucht hij vervelend.

'Uiteindelijk was de keuken ontploft, maar éh nu blinkt die.' Zei ik heel rap. Alsjeblieft geen preek. Niet nu.

'Nou dat zie ik.' Hij keek een beetje rond en uiteindelijk wandelde hij de keuken gewoon uit zonder nog iets of wat te zeggen. Nou dat was op het nippertje. Een zucht verlaten mijn mond. Dylan draaide zich terug om en ging verder met wat hij bezig was.

Het was weeral vrijdagavond en ik verveelde me lak de pest. Miranda had geen tijd om helemaal tot hier te komen, ze was uit eten met Zack voor hun vijf weken samen. Nou, wat daar het nut van was snapte ik ook niet. Gaan mensen niet enkel op hun zoveel maanden samen iets leuks doen? Of ben ik nog in de jaren tachtig blijven hangen.

Uiteindelijk had ik gewoon besloten om Melanie op te bellen en nu stonden we met tweeën voor een of ander café. 'Gaan we naar binnen.' Melanie keek me vragend aan. Haar ogen spraken uit dat ze wou stoppen met iets leuks te zoeken en dat we deze maar moesten uit proberen. 'Ja.' Vanaf dat ze dat hoorde, sleurde ze mij mee naar binnen en net voor de bar stopte ze en bestelde twee aardbeien cocktails.

'Nou kijk eens.' Melanie kwam na iets dat wel
één uur leek te duren met een velletje papier aangelopen. 'Wat is dat.' Knikte ik haar toe. 'Dat.' Zei ze. 'Is de nummer van die leuke barman.' En ze gaf me een knipoog. Lachend staarde ik haar aan. Die meid weet echt niet van ophouden. Dit is al de derde nummer in één uur. 'En je.'

Ik keek haar niet begrijpend aan. 'Ik?'

'Ga je nog mannen fixen.' Ze gloeide helemaal op toen ze mijn blik ineens zag veranderen naar een lachje. 'Nee.' Zei ik lachend. 'Nee.' Herhaalde ze mij alsof ik net een moord had gepleegd. Ik heb iets met Dylan.' Haar mond viel zowat half open toen ik dat had gezegd. 'Sinds wanneer.'

'Eergisteren.' Sprak ik trots uit.

Nog steeds keek ze me aan. Haar gezicht betrok bijna. Was ze nou jaloers? 'Mel.' Ik knipte met mijn vingers voor haar gezicht en ze leek heel even terug te beseffen waar ze was. 'Dat is nog al nieuws.' Ze friemelde aan haar nagels. 'Is er iets.' Vroeg ik dan maar. Ze keek me gewoon aan en knikte nee. 'Proficiat.' Ze nam een slok van haar cocktail. 'Nou wat ga je met al die nummers doen.' Probeerde ik van onderwerp te veranderen.

'Opbellen natuurlijk.'

'Allemaal.'

'Ja allemaal.' Zei ze lachend.

Die meid spoort niet.

~comment&stem xM~