UFAKLIK | Daddy Issues ✓

30. SOKAK ÇOCUKLARI

Oy ver lanet olsun.

Şarkı; Tuğkan - Civciv

🤍

"Efnan! Dur kapama!"

Geriye kulağıma yasladım telefonu. "Ne oldu?"

"Söylemeyi unuttum."

"Neyi anne?"

"Bizim ev işi tamam."

Bu kadar çabuk olmasını hiç beklemiyordum. Bu bir yandan iyi, bir yandan da kötüydü. İyi yanı artık Demir'e yük olmayacak olmamızdı. Kötü yanıysa artık Demir'e bu kadar yakın olamayacağımdı.

"Ama eşyamız yok?" diye sordum, en azından biraz daha süre kazanırdık.

"Ev zaten eşyalı hayatım."

Sıkıntılı bir nefes verdim. "Peki anne, evde görüşürüz."

"Görüşürüz bebeğim, kendine dikkat et."

Telefonu kapatıp cebime koydum. Şimdi ne yapacaktım ben? Ondan uzak kalma düşüncesi bile kalbimi acıtıyordu. Başımı kaldırıp parlayan yıldızlara baktım. Belki de böylesi daha iyi olurdu. Demir'e nereye kadar yük olabilirdik ki? Hem, artık evinde kalmıyoruz diye hiç görüşmeyecek değildik. Aramızda bir şeyler vardı artık. Yani, en azından ben öyle düşünüyordum. Demir bunu daha hiç dile getirmemişti ama bana olan bakışları, sözleri, beni öpmesi, sarılması... Bunlar bana bir şeyler hissettiğini düşündürüyordu.

Peki ya öyle değilse? Sonuçta hiç dile getirmemişti. Sevse seviyorum demez miydi? Gözleriyle sevdiği kadar sözleriyle de sevemez miydi? Bu kadar zor muydu seni seviyorum demek?

Belki de sevmiyordu.

"Ufaklık?" Demir'in sesiydi bu.

Hemen arkama döndüm. "Efendim?"

Yanıma doğru adımladı. "İyi misin?"

Başımı salladım. "İyiyim."

Telefonu işaret ederek göz kırptı. "Kimdi arayan? Bir şey mi oldu?"

Sıkıntılı bir nefes verdim. "Bir şey yok, annem aradı."

Dudaklarını birbirine bastırarak yavaşça başını salladı. Hafif sakalları yüzüne ayrı bir çekicilik katmıştı. "Gökhan'ın götünü yeterince bekledik, gidelim mi artık?"

Eve gitmek istemiyordum. Onunla kalmak istiyordum... "Gidelim." Gözlerimi yere dikip yürümeye başladığımda kolumu tuttu.

Başını hafifçe yana eğip yüzüme baktı. "İyi olduğuna emin misin?"

Sevmiyordu. Eğer sevseydi söylerdi. Demir korkak değildi. Yaş farkını sorun etseydi beni öpemezdi. Demir gerçekten de sevmiyordu beni.

Gözümden bir damla yaş süzülürken kolumu çektim. "İyiyim, beni eve bırak."

Konuşmasına izin vermeden arabaya doğru yürüdüm. Atakan ve Melis orada öylece dikiliyordu. "Efnan?" Melis beni görünce şaşırdı. Gözümden bir damla yaş süzülse bile fark ediyordu ağladığımı.

"Sonra konuşuruz," diyerek arabaya bindim.

Demir'in gözleri benim üzerimdeyken Melis'lere duyamadığım bir şeyler söyleyip sürücü koltuğuna geçti, kapıyı kapatıp arabayı çalıştırdı.