Belkide bu sefer bizim şansımızdır?
"Bundan sonra peşini bırakmam Stiles."
Derek ilk 3 bölümden sonra canlanıyor ama benim tavsiyem ilk üç bölümüde okuyun💖
Sabah havanın aydınlanıp aşağıdan Derek'in uyandığını belirten seslerle gelince seke seke aşağı inerken ayağım takıldı. Çevik bir şekilde kendimi düzeltebilecekken yapmayıp Derek'in tepkisini bekledim.
Zaten merdivenin başında indiğimi gördüğü için durup beni beklemişti. Düşeceğimi anladığı sırada güçlü refleksiyle öne atılmış belimde kavrayarak beni kendine yapıştırmıştı. Aynı anda yutkunup biraz bakışmıştık.
"Ay düşüyordum ya." Kaşlarını havaya kaldırarak bana ciddi misin der gibi baktı birazcıkta mal mısın der gibide bakıyor olabilirdi şu an çok yakın olduğumuz için tam olarak odaklanamıyordum.
Merdivenlerin başında Peter göründüğünde benden uzaklaştı ama belimdeki elini çekmemişti. Kahretsin sürekli ona yapışık gezebilir miydim adamın eli bile iyi hissettiriyordu.
Kahvaltı yaptıktan sonra Derek işi olduğunu söyleyerek çıkmıştı sanki ben anlamıyormuşum gibi davranmaları sinirimi bozsada hiç bir şey demeyip kafamı sallamıştım sadece.
Evde durmaktan bunaldığımdan alışverişe çıkmış kendi kendime mağazalarda gezip bir şeyler alırken telefonum çaldı. Arayana baktığımda Derek veya Scott olmasını beklerken Raphael olduğunu görünce biraz hayalkırıklığına uğramıştım ama tabiki dostumu daha fazla bekletmeyerek açtım.
"Bir kişi eksiğiz" demesiyle "Geliyorum" dedim. Kavgaya girecektiler büyük ihtimalle. Telefonuma konum ve saat geldiğinde bende çıkışa ilerleyerek sallana sallana giderken camdan görünen iki gün önce Vhouse'ta unuttuğum ama bugün getirdiğim jeep'ime baktım poşetleri yerleştirerek arabayı çalıştırdım.
Eve geçtiğimde kimse olmadığı için rahattım hem hazırlanırken hemde onlara hesap veremezdim. Kaç yıldır yalnız yaşadığım için alışmıştım kafama buyruk takılmaya ama şimdi sürekli hesap vermem gereken birileri vardı. Artık Peter'a bile hesap verir olmuştum. Bu ilk başta beni rahatsız etmezken bir zaman sonra hareketlerimi kısıtladığını farkındaydım.
Onları kırmak istemiyordum ama benimde bir yaşama tarzım vardı. Vhouse gitmem gerekiyordu mesela ya da geceleri dışarda olmam, başka vampirlerle veya kurt adamlarla kavga etmem gayet normalken diğerlerine bunlar açıklamam gereken şeylermiş geliyordu. Oysa onlarda yapıyor bana bir açıklamayı bile çok görüyorlardı.
yeterince Zeki olduğum için her şeyi kendim çözmek zorundaydım bir zaman sonra bu da beni yoruyordu ayrıca yememe bile karışmışlardı. İnsanla beslenmek istiyordum çünkü hayvanla insanın verdiği tat ve zevk aynı değildi. Hem alan memnundu hem veren ikiside candı sonuçta ve ben insanı öldürmezken hayvanı öldürüyordum.
Derek'e vampirler arasında kavga olduğunu ve gideceğimi yazdığımda bana kısa bir şekilde gidemezsin yazmıştı. Boynumu kütletip mesaja dönmedim kendisi şu an Scottla beraber başka bir alfayla kavga etmeye gitmişken bana gitme demesi komikti.
Bugün benide çağırmalarını beklemiştim hızlıydım, güçlüydüm. Benimde güçlerim vardı ama Derek'ler bunu görmemeyi tercih ediyorlardı.Kararımı vermiştim. Rapheal'in klanına katılacaktım. Kendi türüm varken kurtları seçmem benim aptallığımdı. Beni önemseyip gerçekten benimseyecek insanlar vardı ve çoğu zaten beni tanıyordu.
Raphael ve Simon gerçekten iyi biriydi ve Rapheal Simon'a çok aşıktı. Sırf Simon istiyor diye Damgaların şeklini istediği gibi değiştirmiş ve 12 kişiyi tekrar damgalamıştı ve inanın bana damgalanmak çok acıtıyordu.
Raphael'le konuştuğumda onaylarsa ben klana katıldığımda son kişi olacağım için görünmeyen bir yere yaptıracaktık. Bu şekilde tüm klan ölse bile ben gizli kaldığım için tekrardan klanı devam ettirebilirdim.
Kavga yerine gelmemle başlaması bir olmuş ve karşı tarafı öldürmemize rağmen herkes haşat olmuştu. Tüm kemiklerim ağrıyordu ve yüzümde de yaralar vardı. Hangisi olduğunu bilmiyorum ama bir orospu çocuğu kavga ederken beni yanağımdan öpmüştü. Neydi bu enemies in love muydu.
Kavga bittikten sonra ben tıraş olmuştum Simon saçımı tekrar koyuya boyamıştı. Rapheal'le konuşurken klana katılmak istediğimi duyunca gözleri parlamış ve tören için bir saat sonra herkesi toplayarak beni sırtımdan damgalamıştı. Kısaca tüm gün ağzıma sıçılmıştı.
Damga Caduceus sembolüydü. Klanda gördüğümde gerçekten havalı gelmişti ve şimdi bende de aynı sembol vardı. Gülümsedim bir yanım üzgündü ama ben yeterince sabırlı olmuştum. Her şey istediğimiz gibi gitmez ve bazen bazı gerçeklerle yüzleşmek zorundaydık.
Eve gitmek için ayaklandığımda koşmak için kendimde hal bulamıyordum. Kan içmem gerekiyordu ve gitmeden önce Rapheal bunu benim için çözmüştü. Aşk adam ya. "Eski haline dönünce daha çok vampire benzedin." Güldüm.
Yeni halimide beni daha sert göstersin diye kullanıyordum. Böyle kendimi çok bebeksi hissediyorum. Onlarla vedalaşıp eve doğru yöneldim. Eve gider gitmez Rapheal'in benim için Magnus'a hazırlatıp verdiği şeyi içerek uyumak istiyordum.
Eve vardığımda daha kimse gelmemişti öldüğümü sanmamaları için kağıda açıklayıcı bir mesaj yazarak ilacı içtim yavaş yavaş esnemeye başlayıp uyumaya başladım. Bu his kesinlikle harikaydı.
Merhaba bebişler yazım yanlışlarım olabilir görmezden gelmeye çalışın🥹 yeni bir sterek kurgusu daha yazmaya başladım ama o birazcık daha anlık bir kurgu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
