Yeniden | bxb

17🏹❤️‍🔥

İşim bittiğinde elimdeki ölü bedeni yere atıp herkesi çözdüğümde onlar kendi aralarında ben hariç birbirlerinin iyi olup olmadığını soruyorlardı. Bütün cesetleri üst üste toplarken Peter ve Liam'da yanıma gelmiş yardım etmişti.

"İyi misiniz?" sorumla beraber bana dönmüşlerdi. "Evet iyiyiz,onlar kimdi?" Bedenleri ateşe verdiğimde küle dönüşmüşlerdi. "Eski tanıdık."
"Ne kadar güzel kişilerle tanıdıksın öyle." Peter'ın alayla söylediği şeyle sırıtıp "Aynı senin gibi di mi." Dediğimde o da sırıtmıştı.

Diğerlerinin yanına gittiğimizde Derek hızla üzerime gelmeye başlayınca kaşlarımı çattım. Yumruk atacak diye düşündüğümde sıkıca sarılmış kafasını boynuma gömmüştü. Yutkundum bende ona sıkıca sarılmak istiyordum ama ellerimi cebimden çıkarmadım.

Bir şeylerin artık net olmasını istiyordum. Kullanılıp, üzülmek istemiyordum ya da başkasını üzmek istemiyordum. Karşılık vermediğimde kollarıma ellerini sarıp kendini geri çekti ama hala tamamen uzaklaşmış değildi. "Stiles." Gözlerimin içine cevap ararcasına bakıyordu ama ben ifadesizdim.

"Efendim?"
"Sen iyi misin, neden böyle davranıyorsun?"
"Burda konuşmasak daha iyi olur." Dememle arkasına bakış atarak başını salladı. Hepimiz çıkışa giderken Derek tam arkamdaydı ve bana baktığını biliyordum. Eve geçtiğimizde yorgun bir şekilde kendimi koltuğa bıraktım.

Eli ve Peter eve gelmemeyi tercih etmişti büyük ihtimalle Derek'le kavga edeceğimizi biliyorlardı. Derek'in geldiğini hissetmemle kafamı kaldırıp ona baktım. Önümde diz çöküp ellerimi tutmasıyla gözlerim dolmaya hazırdı.

Ondan tek istediğim sevgisiydi. O benim istediğim her şeydi ama ben onun bir şeyi olamıyor gibi hissediyordum. "Stiles?" Seslenmesiyle kafamı öne eğip yan çevirdim ona bakmak istemiyordum çünkü bakarsam ağlardım. "Yüzüme bak." Çenemden tutarak beni kendine çevirdi.

"Beni öptü ama yemin ederim karşılık ver-"
"Karşılık vermedin ama onunla sarmaş dolaş yatayım mı dedin sende?" Tıslayarak sorduğum soruyla derin bir nefes aldı.
"Ben yatarken yanıma girmiş hissetmedim bile uyandığımda ondan uzaklaşmıştım zaten."

Tüm dikkatimle onu dinlediğimde yalan söylemiyordu ama verdiği cevap beni rahatlatamamıştı.
"Derek beni kullanıyor musun, neyim ben senin için istediğin zaman yakınlaşıp sonra umursamayacağın kişi miyim?"
Kaşlarını çattı o da sinirlenmeye başlamıştı.

"Saçmalamayı kes! Kullanmak istesem seni mi kullanırım. Seni seviyorum Stiles ama bunu kabullenmek çok zor daha kendi oğluma bile onu sevdiğimi rahat bir şekilde söyleyemiyorum." Bu sefer bende kaşlarımı çattım. "Eli'yle ne alakası var Derek bizim aramızda olan şeyin!?"

Dudaklarını yaladığında otomatik olarak bende yalamıştım. Gözleri dudaklarımı izlemeye başladı. "Stiles...ben sizi kaybetmekten çok korkuyorum sevdiğim herkes ölmüşken sizide kaybedemem sizi sevdiğimi söyleyemedim çünkü  bundan korktum."
O kadar içten söylemişti ki göz yaşım yanağımdan süzülmüştü bile.

Ona ölmeyeceğimizi ya da gitmeyeceğimizi söylemedim çünkü dünya öyle bir yerdi ki bildiğiniz her şeyi bilmediğinizi gösterirdi.
"Beni gerçekten seviyor musun Derek?" Sorumla beraber yüzüme yaklaştı.
"Seni gerçekten seviyorum Stiles...ben sana aşığım benim aptal Stiles'ım." Güldüm yine bana laf çarpmadan duramıyordu.

Önce gözyaşımın izlerini öptü, dudağıma yöneldiğinde öpüp geri çekilecekken izin vermedim. Öpücüğü derinleştirip koltuğa uzanırken onuda çektiğimde memnuniyetle üzerime uzandı. Deli gibi öpüşürken bedenimi kaldırıp hafifçe ona sürttüğümde o da sertçe kendini sürtüp bana yasladı.