Yeniden | bxb

22🏹

Keyifli okumalar 💖
Derek sürekli etrafımda dolaşıp beni kontrol ederken ben ve Peter winx izleyip yorumluyorduk. "Gerçekten tüm sorumluluk kızlarda uzmanlar bir sike yaramadı." Peter'ın Dediklerini kafamı sallayarak onayladım.

"Winx olmasa uzmanlar çoktan ölmüştü." O da beni onayladığında Derek'in önüme attığı çiğ ve kanlı etten bir çatal daha aldım görünüşü kötüydü fakat tadı güzeldi. Peter kokusunu almamak için burnuna mandal takmıştı ama bir zaman sonra işe yaramadığı fark ederek pes edip çıkardı.

Koku konusunda hassas olmalarına rağmen üçüde yanımdan ayrılmıyor aynı zamanda Derek hariç hepsi iğrendiğini belli etmektende çekinmiyordu. Tiksinerek yüzüme dönen Peter'a "Senin kızında canlı geyik avlayıp kanlı kanlı yiyor hatırlatmak isterim." Dediğimde yüzünü buruşturup önüne dönmüştü.

"Stiles'ı rahat bırak Peter." Derek'in sert sesiyle Peter ağzı açık bir şekilde ona döndü.
"Daha tek kelime bile etmedim." Derek umursamayarak anlımı kontrol etti hala terlemem konusunda endişeliydi.
"Ne fark eder varlığın rahatsız edici?"' Peter göz devirerek kalktığında Derek'te sorduğu soruya cevap beklemiyordu zaten.

Derek yanıma oturup kolunu omzuma sardığında bende iyice ona yaslandım. Başımı ona doğru kaldırdığımda ona bakmama izin bile vermeden yüzümü öpmeye başlamıştı denk gelen her yeri koklayarak öpüyordu. "Derek dur artık ya!" söylediğim şeyle kollarını daha sıkı sararak öpmeye başladı en son dudaklarımı sertçe öptüğünde anında karşılık vermiştim.

Tam öpücüğü derinleştirecekken gelen öksürük sesiyle uzaklaşıp kapıya döndüğümüzde bir eli cebinde diğer elide utangaç bir şekilde ensesinde bir adet Scott vardı. "Scott?" Derek'in sesiyle boğazını temizleyip "Stiles'la konuşmaya gelmiştim."
Dediğinde yerimde doğruldum.

İlahi bakış açısıyla
Scott Stiles'ın doğrulup yanına gelmesiyle heyecanlanmıştı doğrusunu söylemek gerekirse dostunu gerçek anlamda çok özlemişti. Stiles ise onu heyecanladığını anlamıştı ama ne için olduğunu anlayamamış bir şekilde yanına ilerledi.

Scott ormanın içine doğru yürümeye başlayınca Stiles'ta ona eşlik ederek sessiz bir şekilde yürüdü. Ortam sessizleşmiş olsada  ikisininde kafasında büyük bir gürültü hakimdi. Stiles burda ikisinin arasında geçen trajikomik anılarını düşünürken Scott ise Stiles'a yaptığı hataları düşünmekle meşguldü.

"Nasılsın, iyi misin?" Uyandığında yanında olmayan arkadaşına döndü bugün bile akşama doğru gelmişti. "Kendini sormak zorunda gibi hissetmene gerek yok Derek'lede konuşacağım gereksiz yere küsmeyin." Scott telaşla arkadaşına döndü. "Hayır hayır yemin ederim senin için endişeleniyorum."

Yanlış anlaşılmaktan şu an deli gibi korkuyordu arasını düzeltmek isterken dahada batıramazdı. Scott durduğunda Stiles'ta durarak ona doğru döndü Scott'ın ağladığını fark edince hissettiği kardeşlik duygusuyla ona sokulduğunda "Scott sorun ne, sürüyle alakalı mı?" Scott daha çok ağladığında ilk baş çekinsede sarıldı.

Scott hemen karşılık verip daha sıkı sarılmıştı.
"Özür dilerim insankende şimdide senin hislerine yeteri önemi veremediğim için üzerindeki sorumlulukları hafifletmek yerine daha çok yüklendiğim için çok özür dilerim." Hıçkıra hıçkıra ağlarken aynı zamanda konuşmaya çalışıyordu. "Hey hey sakin ol tamam sakinleştiğinde konuşalım."

Kafasını iki yana sallayıp konuşmaya devam etmek istediğini belirtti. "Gerizekalı gibi seni görmezden geldiğim aramıza soktuğum insanlar ve yaptığım tüm hataları için özür dilerim tekrar beni kardeşin olarak gör yemin ederim ki bu sefer sadakatimle geldim." Stiles cevap veremeyerek yutkundu. Normalde olsa ya geçiştirir ya da reddeder giderdi ama şu an karşında ağlayan çocuğa kıyamamıştı.

Stiles aptal değildi her ağlayana kıyamayan ya da özür dileyene inanan biri hiç değildi eğer öyle olsaydı o zamanlar Theo'yu ilk kabul edenlerden biride o olurdu. Stiles karşında kardeşim dediği çocuğu tanıyordu ve şu an dediklerinin hepsinde samimi olduğunuda.
"Beni affediyor musun?" Yamuk çenesinde büzdüğü dudaklarına bakıp alayla güldü. 

"Affediyorum Scottie." Scott kendisine köpek ismiymiş gibi seslendiğinde sinirle kaşlarını çatıp Stiles'ın koluna  yumruk atmıştı  Stiles ise yalandan acımış gibi yapıp gülmüştü o güldüğünde Scotta refleks olarak güldü.
Stiles'ın bir diğer özelliğiydi bu, kim olursa olsun karşısında pozitif bir etki bırakıyordu zaten öyle olmasaydı Derek Stiles için ölüp bitmezdi.

"Seni özledim dostum." Tekrar sarıldıklarında  sallana sallana eve doğru yürümeye başladı. Scott ona o yokken neler olduğunu anlattığında nihayet eve gelmişlerdi.

Kısa minnak bir bölüm yayınlamak istedim🫶🏻