UFAKLIK | Daddy Issues ✓

48. BENDEN NEDEN SAKLADIN?

Okumayan varsa hepinizi BEYAZ ŞEYTAN kitabıma da bekliyorum. 🌺

Can Ozan - Sar Bu Şehri

🫀

Dünya her zaman kötülüklerin kazandığı bir yer değildi. Kötülükler iyilikleri görünürde yenerdi. Asıl gerçek görünmeyendi. Kötü her zaman yükseklere çıkmak isterdi. İyilikse zaten yükseklerde olurdu.

Her şey kötülükle başlamıştı. Demir'in beni o adamdan kurtarışı dün gibi aklımdaydı. Meğerse öyle değildi. Ben onu gördüğüm ilk gün kalbimin bir odağına yerleştirmiştim. Çoğu zaman üzmüştü, kırmıştı ama bu benim olmasının mutluluğunun yanında hiçbir şeydi. Şu an kollarımda uyuyor olması bile huzurlu olmam için yeterdi.

Dağınık saçlarına ellerimi daldırıp narince okşarken gülümsedim. O kadar güzeldi ki, saçlarını bile delicesine sahiplenebilirdim.

Derin bir nefes alırken, gözlerini açtı. Dudakları iki yana kıvrılırken başını boynuma gömüp, derin bir öpücük kondurdu. "Efnan'ım..."

İçimdeki kelebekler arşa çıktığında kıkırdadım. "Sevgilim..."

Geri çekilip gözlerime baktı. "Sevgilin..." İçli bir nefes aldı. "Eve dönmesen keşke."

Olumsuzca başımı iki yana salladım. "Annem meraktan deliye dönmüştür."

"Ben ne olacağım?" diye sordu, çocukça. "Ben de deliye dönüyorum..."

"Demir..." dedim kızar gibi. "Hastaneden çıkınca direkt eve gitmem gerek."

Yattığı yerden doğrulurken "Sen benimsin." diyerek itiraz etti. "Ben Gülçin anneyle konuşurum. Hem hastasın sen. İyileşene kadar eve gitmene izin vermiyorum."

"Demir..."

"Efnan," diyerek kesti sözümü. "Kalbim çok yoruldu, bırak da biraz kalbinle dinlensin." Yoğun bakışları gözlerimi delip geçerken, gözlerindeki o yorgunluk gözle görülür derecedeydi. İşte o an içim anlık olarak sızlamıştı.

"Tamam," dedim hiç düşünmeden. Madem bana ihtiyacı vardı, onun yanında olmalıydım. "Annemle sen konuşacaksın ama?"

Hevesle gülümsedi. "Elbette."

Doğrulup elimi ensesine koydum. "Anlaştık." derken, dudaklarımı boynuna bastırdım.

Titrek bir nefes verirken elini belime koydu. "Sen beni çıldırtıyorsun ama..."
Hiç bir şey yapmamışım gibi geri çekilip yerime yattığımda kaşları havalandı. "Bak sen?" Ben gülerken o kalktı yanımdan. "Ben gidip çıkış işlemlerini halledeyim. Seni bir an önce eve götürüp kollarımda uyutmak istiyorum."

"Hı hı," diye mırıldandığımda çıkmıştı odadan. O çıkar çıkmaz da içeriye Melis'le Nur girmişti.

"Efnan." Melis yanıma yaklaşıp yavaşça bana sarıldığında gülümsemem büyüdü. "İyi misin?"

Sırtına sarılırken "İyiyim," dedim.

Melis geri çekildiğinde Nur'la da aynı şekilde sarıldık. "Bizi çok korkuttun," dedi geri çekilirken.