DOĞUNUN KIZILI-AHUGÜZAR(tamamlandı)

25. Umutsuz

(Bölümleri düzenlemiyorum olduğu gibi yayınlıyorum. Gece gece saçma sapan yorumlarla uykumu kaçıranlara inat)

YORUMLARINIZI merakla bekliyorum.

25. Umutsuz.

Mardin.

2008/Nisan

"Anne bana yardım et."

"Narin sen ne yaptım kızım?"

"Biz gidecektik anne. Bana söz vermişti. Herşey hazırdı. Ama o gelemedi anne."

Narin iki gözü iki çeşme annesinin dizinde ağlamaya başladı. Annesinin yıllardır acı dolu gözyaşlarına şahit olan yatak odasının beyaz duvarları şimdi Narin'in ağlayışlarına şahit oluyordu.

Hazar'ın yurt dışında ikisi için yep yeni hayat planları, gitmeye karar verdikleri gün arabasının karşıdan gereğinden hızlı ve dikkatsiz gelen bir kamyonun altında kalmasıyla yarı yolda kalmıştı.

İki hafta sonra Hazar makinelere bağlı olarak hayatta tutulurken Narin hamile olduğunu fark etti. Aradan iki hafta daha geçmesine rağmen Hazar'ın uyanma ihtimali günden güne zayıflamaya başlayınca, hep uyanacağına inanmak istesede mide bulantıları baş dönmeleri artmaya başlayan Narin çareyi annesinin evine gelmekle buldu. Bebeğini ne olursa olsun doğurmak istiyordu. Yardım isteyebileceği kimse yoktu.

Yorgun, bitkin halleri annesinin gözünden kaçmadı kocası aylardır Askerde olan kızının hali hal değildi. Sonunda şüpheleri iyice artınca Narin'le konuşması gerektiğini düşündü.

Narin'in, annesinin içini parçalayan hıçkırıkları odayı doldurdu, duvarları sindi, kuytu köşelerine saklandı. Ağlaması biraz durduğunda başını annesinin dizinden kaldırmadan konuşmaya devam etti.

"Hamileyim anne. Hazar'ın bebeğine hamileyim. Bebeğimi doğurmak istiyorum anne. Bebeğimi istiyorum. Hazar'dan bana kalan tek emanet bebeğim."

"Olmaz Narin. Nerdeyse bir aydır yoğun bakımda ve hala uyanıp uyanmayacağıda belli değil. Ölürse ne yapacaksın? Kocan askerde kızım herkes anlar. Öldürürler seni güzel kızım. Yapma."

"Yapamam anne. Bebeğimi seviyorum anne. Sevdiğim adamdan bana kalan..."

"Yeter Narin. Sana hep söyledim. Hazar'la evlen. Baray'dan uzak dur. Sen benim sözümü dinlemedin. Yetmedi Hazar'ın her tuzağına da düştün. Bu halde evine gidemezsin. Bu meseleyi halledeceğiz."

"Anne bebeğimi alma benden."

"Yine bebeklerin olur kızım. Kocandan çocukların olur."

"Ben Hazar'ın bebeğini istiyorum anne. Bizim bebeğimizi doğurmak istiyorum."

Annesi bir daha konuşmadı. Narin anesinin kucağında ağlayarak uyuya kaldı. 

Ertesi gün Narin ağlamaktan kızarmış ve şişmiş gözlerle Mardin'de annesinin bulduğu özel bir kliniğin kapısından içeri, annesiyle beraber girdi. Hala sicim gibi akan göz yaşlarını görmezden gelen annesi doktorla görüşme yaptıktan sonra Narin özel bir odaya alındı.

"Yalvarırım yapma anne. Kıyma bebeğime. Herşeye razıyım ben. Bebeğim için ölürüm gerekirse."

"Yeter Narin'im. Güzel kızım. Sen akıllı bir kadınsın. Anlamak zorundasın. İmkansız kızım. Hazar yaşasa bile kendine gelmesi çok zaman alır o zamana kadar sana kim sahip çıkacak. Benim güçün yeter mi sanıyorsun? Ben de böyle olsun istemezdim kızım. Başka çaremiz yok. Biraz hemşire seni götürecek. Ağlama artık. "