DOĞUNUN KIZILI-AHUGÜZAR(tamamlandı)

27. Film gecesi.

(Bölümleri düzenlemiyorum olduğu gibi yayınlıyorum. Gece gece saçma sapan yorumlarla uykumu kaçıranlara inat)

Gecikme için özür dilerim.

~•~*~•~*~•~*~•~

27. Film gecesi.

"Çok iyisin." Dedi adam, genç kızın alnına  öpücük kondurdu.

"Sadece seni seviyorum."

Kızın saf ve masumane duyguları adamın gururunu okşadı. Sevilmek, gerçekten sevilmek ne güzeldi böyle. Sıcacıktı herşey. Bakışlar. Dokunuşlar. Kaçamaklar. Göğsünün üzerine dağılmış kızın saçlarını okşayıp ufak bir öpücük kondurdu başına.

"Beni bağışla. Sana yaşattıklarımdan sonra senden başka sığınacak kimsem yok."

"Birbirimizden başkasına ihtiyacımız yok."

Ahugüzar dudaklarını Baray'ın göğsüne bastırdı. Beyaz gömleğinin üzerinden göğüsüne öpücükler kondurdu.

"Her ne olduysa...? Ne olursa...? Canını sıkma... Hep yanında olacağım."

Baray Ahugüzar'ın göğsünde yatan başını kaldırdı. Işık saçan masum gözlerine baktı. Kızın sevgi dolu sıcacık bakışlarında aşk burdayım diyordu.

Samimi.

Yalın.

Güzel.

Çekici.

Kızı kendine çekip dudaklarını birleştirdi. Ahugüzar'ın tereddütleri olduğunu gördü. Öpücüğüne karşılık veriyor ama ileriye gitmiyordu. İleriye gitmediği gibi de Baray'ın ilerlemesine izin vermiyordu.

Baray kızı iyice kendine çekti. Dudaklarını ayırdı. Alınlarını yasladı. Zümrüt gözlerinde aşkı gölgeleyen şüpheyide görebiliyordu.

Günlerdir derbeder halde dolaşıyor, hüsrana uğramış kalbi can çekişiyordu. Sözlere sığdırılamayacak acısını yaşıyor, yaşatıyordu.

Ahugüzar, bilinmezliğin içinde herşeye rağmen aşkına sahip çıkmaya çalışıyordu. Sevdiği adamın üzüntüsünü paylaşamasa da yanında durarak, acısına ortak olmak istiyordu.

Narin'in, kalbinde yarattığı bozgun, hayal kırıklığı Baray'ın kendini sorgulamasına yol açtı. Ahugüzar'a karşı ne hissettiğini de düşündü uzun uzun. Heves. Arzu. Şehvet. Aşk. Sevgi.  Hepsi vardı içinde. Hayatının neredeyse yarısını yaşamış adam genç kızın yanında bambaşka birine dönüşüyordu. İstanbul'dan yeni geldiği günler de bile kızla nasıl konuşacağını ne diyeceğini şaşırıyordu. Gençliğinin bütün güzelliği bir yana olgun tavırlarıyla mest olmuştu adam.

"Sana ihtiyacım var. Beni sevmene. Varlığını... Seni hissetmeye ihtiyacım var."

Son kelimeler kızın dudaklarıyla dudaklarını birleştirirken ikisinin arasında boğuldu.

Seni hissetmeye ihtiyacım var.

Adamın yumuşacık öpücükleri, büyülü kokusu, ve gözlerindeki derin acı Ahugüzar'ın aklını çeliyordu. Ne düşüneceğini ne yapmak istediğini bilemeyecek hale geliyordu?

Öfkeliydi adam. Acı çekiyordu. Kırık kalbini onaracak alev alev yanan ateşini söndürecek bir yudum su arıyordu. Kollarının arasındaki körpe beden, heyecanla çarpan kalp, şüpheyle bakan zümrüt gözler...

Benim ol!

Ah nasılda istiyordu söylemeyi. Söyleyemezdi. Kazanmak değil kaybetmek olurdu. Umutsuzca baktı zümrüt gözlere.