Hunstman Series #:9- The Innocent Daughter

Chapter 25

ERIN Pov's:
#Sensation

"I'm with Raven's house right now, Mom.." She gasped in a low tone as she hide it from the hearing of Dad.

"Erin, anak!. Bakit nandiyan ka sa bahay ng binata?" The tone of her voice was very low and I know Dad was near her. She'd already know that me and Raven are finally seen each other, I told her last night.

"He was stabbed and I need to take care of him." I answered.

Muli na naman napaungol si Raven kaya napalapit na ako sa tabi niya. Dinama ko ang leeg niya at bigla na lang akong napasinghap nang madama na sobrang init niya, nilalagnat siya!

"Erin, hindi ko alam ang gagawin kapag nalaman ito ng Dad—"

"Mom! Tsaka na po ako magpapaliwanag—bye po! I'm sorry!" I ended the call, medyo nakonsensya din ako kay Mommy pero kailangan ko munang asikasuhin si Raven. "Raven.. wake up! You need to take medicine!" Pukaw ko.

Umuungol pa din siya habang pilit kong ginigising. His eyes suddenly opened and meet mine. He smiled that melts my heart for me to can't hide my tears and hugged him tight.

"C-caroline.." He muttered while he's tapping my back and I caught him smiling. Kumalas ako at saka sinamaan siya ng tingin, kinurot ko pa ng mahina ang braso niya. He smiled.

"Madami akong tanong pero mamaya na ang mga iyon. Uminom ka muna ng gamot dahil nilalagnat ka." I said as I help him reclined on the bed's backrest, bago ko kinuha ang dalang mangkok na may sopas.

I saw him holding his waist where the wound is before looking at me with his dim eyes. Naupo ako sa gilid niya bago nagsandok at sinubo sa kaniya.

"Here, you need to eat and take your medicine." Tinitigan lang niya ang nakaumang na kutsara bago tumitig sa akin ang mapungay niyang mga mata. Tumaas naman ang kilay ko. "Stop staring at me and eat this." Suway ko kase naiilang ako.

"Wala akong gana." Mahina niyang sabi at nag-iwas pa ng tingin. Sinalat ko ang noo niya na mainit pa din.

"Para kang bata—paano huhupa iyang lagnat mo kung hindi ka iinom ng gamot? Dadalhin na lang kita sa hospital para matingnan ang sugat mo at mabigyan ng ga—"

"Hindi ko kailangan ng hospital—"

"Edi sundin mo 'ko kung ayaw mo ng mga doktor! Hindi na din sana ako nagpunta dito kung hindi ako nag-aalala sa kalagayan mo!" Medyo tumaas ang boses ko sa inis dahil nag-aalala na nga ako ng lubos sa kalagayan niya tapos ganito pa 'yong asal niya.

Ganito ba siya katigas ang ulo kapag may lagnat?

Namumula na tumitig siya sa akin. Sinalubong ko ang mga mata niya dahilan para mapabuntong-hininga siya bago bumukas ang lips niya. Lihim akong napangiti sa inasal niya kase ang cute pala niyang mahiya.

"Ikaw ba ang gumamot sa 'kin?" He asked as he continues eating the soup, that I need to blown first before going to his lips. Naubos din niya ang sopas  kaya umalis ako saglit para kunin ang gamot at tubig sa side table niya.

"Alangan naman mga kaibigan mo na hindi ka ngang magawang dalhin sa hospital." Sagot ko nang makabalik sa tabi niya. Binuksan ko ang gamot bago ilagay sa lips niya kasunod ng tubig. Nakangiti naman siya habang nakatitig sa akin habang ginagawa ko iyon sa kaniya. Naiilang tuloy ako sa mga titig niya.

"Unang beses na may nag-alaga sa 'kin at ikaw lang iyon, mahal ko." Pagkalapag ko ng baso sa lamesa ay kinabig niya ako kaya napasubsob na naman ako sa dibdib niya. "Sobrang saya ko ngayon na ikaw itong nag-aalaga sa akin, Caroline." He continued as I fix myself not to hurt his wound. "Ganito pala ang pakiramdam na inaalagan ng taong mahal mo." He then hugged me tight.