Seafarer Escapade 5: Renzo Luiz Fuentes

Chapter 8

Taranta akong napatayo ng makita si Enzo na may halong pagtataka sa mukha habang natingin sakin. At agad din akong napahawak sa pisngi ko ng maramdamang basa iyon at agad na pinahid ng mapag tantong mga luha pala iyon.

"Ahm- ano po kasi.....m-may naalala lang po." hindi magka undagagang saad ko.

I saw his eyebrow rose lightly. "Is it about what happened on my suite?" He asked.

"Hindi po ah." Agad kong tanggi

He smirked."really?"

I pressed my lips together as I nodded. "Oo nga po."

I saw him licked his lips then he nodded as signed on agreeing on what I said. I thought he was going to talk but he closed his mouth to prevent him to say something. He is just looking at me waiting kung sinong mag sasalita uli saming dalwa.

I gulped as I averted my eyes on him. Hindi ko kayang tagalan yung tingin nya. There was something in his stare that I can't explain.

"Sige po Sir. Aalis na po ako baka may gagawin pa kayo eh." Mahina kong saad tapos nilampasan ko na sya.

"Don't leave---"

Napatigil ako bigla dahil sa sinabi niya. I turned around to face him.

"---yet." He continued then he averted his eyes on me. Bumalik sya sa kanina nitong inuupuan saka muling nag salita

"We need to talk Ms. Javier." Seryoso nitong sabi at uminom muli ito ng alak.

Ako naman ay lalong natigilan. Anong pag uusapan namin? About kaya to sa nangyari samin ng nakaraan or about sa trabaho.

Siguro nga ay about ito sa trabaho. Kasi ang tingin ko dito ay wala naman itong balak humingi ng paumanhin sa nagawa. Saka naalala ko rin ang sabi ni Melissa na ito rin ang unang lalapit sakin dahil sa trabaho at isa pa ayaw nito sa paper works.

"Are you just going to stand all night?"

Umiling iling ako tapos marahang lumakad sa gawi nya at umupo sa may tabi nya na may layong halos isang metro.

Huminga ako ng malalim para ihanda ang sarili sa magaganap. Pero halos ilang minuto rin namayagpag ang katahimikan sa paligid. Ayaw ko namang ako ang unang mag sasalita, dahil hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Tutal sya naman tong may sasabihin dapat ay sya ang mag simula.

"Im sorry."

I frowned and looked at him immediately. Did I heard it wrong? He apologized?

"Po?" I asked innocently

Medyo masama na ang timpla ng mukha nito. "I already said it, hindi ko na uulitin."

"Hindi ko po narinig eh." I said lightly then I heard him hissed.

I bit my lips to keep me from smiling. I don't know what's happening but I am loving the atmosphere right now.

"Mukhang wala ka namang sasabihin kaya aalis nalang ako." Medyo tinamlayan kong sabi.

"Fuck! Im sorry. Okay!"

Pigil parin ang ngiti ko bago muling umupo. Uulitin din naman pala. Gusto lalayasan muna.

"You'e enjoying this, right?" He asked sarcastically.