Seafarer Escapade 5: Renzo Luiz Fuentes

Chapter 53

Seryoso kong binalingan ng tingin si Enzo. I don't like the way he act after what he's done. "Ang anak ko ang nag alala, hindi ako."

I saw him gulped then he just nodded like he coerced with what I said. "I'm still sorry. Late ako. Kinabahan lang."

I raised my eyebrow. "So malalate ka lagi tuwing kakabahan ka?" Sarcastic kong tanong.

He sighed. "I'm sorry, hindi na mauulit."

Ilang segundo ko rin syang pinagmasdan at hindi pinansin ang sinabi nya. Kita ko ang sincerity sa lahat ng kanyang ginagawa. Pero kahit masaya ako para sa mga anak ko na nandito sya at kilala na rin sya ni Jenessy ay hindi parin ako mapanatag. Pakiramdam ko ay aalis uli sya. Hindi ako makontento sa pinapakita nyang assurance.

I don't know.

Maybe ngayon pa lang dahil wala pa namang isang araw nyang nakakasama ang mga anak ko.

I sigh soundly.

Napasulyap ako sa may sala kung saan nag lalaro ang dalwa kong anak. Nakikipaglaro si Esha sa kanyang kapatid. Napangiti nalang ako. Pagdating talaga kay Jenessy sobrang sweet ni Esha. Hindi ito katulad ng ibang bata na kapag inagawan ng laruan ng mga kapatid a4t kalaro ay umiiyak at nang aaway na agad.

Silang dalwa ang kasiyahan ko, kung mas magiging masaya pa sila dahil kay Enzo then I'll take the risk.

Muli akong bumaling ng tingin kay Enzo. Seryoso ko syang tiningnan.

"Sana lang ay hindi mo na uli saktan ang damdamin ng mga anak ko. Dahil sa oras na pinasama mo ang loob nila ay hinding hindi na kita bibigyan ng pagkakataon na makalapit pa sa kanila."

Nag buntong hininga ako at nag iwas na ng tingin sa kanya. Ayaw ko ng pahabain pa ang usapan namin kaya iniwan ko na sya at nag tungo sa may lamesa upang ituloy ko ang ginagawang trabaho.

Mabilis lumipas ang oras. Hindi ako masyadong nag lalapit sa mag aama. Si Esha naman ay parang okay na sa kanya si Enzo, pero hindi na ito madaldal tulad ng dati. Mag sasalita lang ito kapag tinatanong sya ni Enzo. Parang yung dating Esha ay naging si Jenessy. Sobrang clingy nito at ma kwento sa papa nya.

Kahit labag sa kalooban ko na andito si Enzo. Ang mahalaga ay masaya naman ang mga anak ko. ---pero hanggang kailan? Natatakot parin ako na baka bigla nalang uli sila iwan ni Enzo.

"Mama, look oh it's so pretty." Masayang pinakita sakin ni Jenessy ang hawak nyang doll.

Ngumiti ako ng malapad sa anak ko.

Hindi ko pwedeng ipagsawalang bahala nalang ang nangyayari. Yung mararamdaman ng mga anak ko ang iniisip ko. I need a hundred assurance that he wont do anything to hurt my children.

Kinagabihan, pag katapos kong patulugin ang  dalwa kong anak ay lumapit ako kay Enzo.

"Let's talk." I said.

Tumango sya at ramdam ko ang pagsunod nya sakin sa may sala.

Naupo ako sa may sofa. Napasulyap ako sa may kwarto at napahinga ng malalim bago tumingin kay Enzo.

"I don't want you here." I stated. "I don't want you around to my children----I feel like you will just hurt them like you did before. You hurt Esha badly and I almost lost Jenessy because of you....galit ako sayo."