Seafarer Escapade 5: Renzo Luiz Fuentes

Chapter 57

Hindi ko alam kung dapat ko gawin yung sinabi sakin ni Marco na dapat bawiin ko ang anak ni Nica sa magulang ni Enzo.

Masaya ako sa nalaman ko na buhay pala ang pamangkin ko at maayos naman ang kalagayan nito  sa mga poder ng magulang ni Enzo. Pero naaawa naman ako sa bata kung guguluhin ko ang buhay nito. Wala itong kasalanan at ayaw ko itong ma trauma ng dahil lang sa gagawin kong pagbawi dito.

Hindi ko din alam kung alam na ba ni Enzo na yung tinuturing nyang bunskng kapatid na lalaki ay anak pala nya. Hindi ko alam kung dapat ko bang banggitin o itanong.

Simula ng mag usap kami at ng maka usap ko si Marco ay hindi ko parin masyadong pinag kakausap si Enzo. Kahit minsan ay ito na ang nagawa ng way para makapag usap kami pero lagi akong umiiwas para lang makalayo sa kanya.

Hindi ko alam kung ano bang dapat kong gawin. Naguguluhan na talaga ako. Sa mga nasabi sakin ni Marco parang mas naging lamang yung guilt na mararamdaman kapag pumayag ako sa chance na hinihingi ni Enzo---- Pero paano naman yung mga anak ko, paano kami?

Hanggang ngayon nakaraan parin umiikot ang mundo ko. At kahit anong pilit kong makaalis duon ay hindi ko magawa.

"Mama let's go na." Aya sakin ni Esha.

Tumungin ako sa kanya at ngumiti. Sumunod ako hanggang sa sasakyan ni Enzo. Pupunta kaming palawan at kung alam ko lang na nag babalak si Enzo ng ganon ay sana napigilan ko na agad sya.
Para hindi mag eexpect ang mga anak ko sa kanya.

Gusto ko ngang tumanggi o mag dahilan nalang ng kung ano para lang wag matuloy ang palawan pero hindi ko magawa dahil kita ko ang excitement sa mata nga anak mo at hindi ko yun kayang pawiin.

"I'm sorry, hindi ako nagpaalam sayo bago yakagin ang mga bata kung gusto ba nilang mag bakasyon." Sabi ni Enzo.

Tumango nalang ako sa kanya at nag iwas na ng tingin. Kakarating lang namin dito sa may port dahil mag yayate lang kami papuntang palawan. Hindi ko alam kung ilang araw ba kami sa dagat bago makarating pero kung pwede lang hilahin na ang araw ay nagawa ko na.

Tinuon ko nalang sa mga anak ko ang aking atensyon. Sobrang saya nila habang pinapanood ang alon ng tubig na bakas ng yateng sinasakyan namin.

"Mama I like it here." Masayang sabi ni Jenessy at ngumiti sakin.

"Hm really?" I smiled then I hugged her from the back habang pinagmamasdan ko rin ang alon ng dagat.

Tumango sya sakin at pansin ko ang pag tingin nya kay Enzo. Tinaas nito ang kamay at gustong mag pabuhat sa papa nya.

Napabuntong hininga ako at tinanggal ang pagkakayap sa anak ko. Pag kabuhat ni Enzo kay Jenessy ay lumapit sila may railings kasama si Esha.

Pinagmasdan ko ang ginagawa nila. Tuwang tuwa ang mga anak ko nakikita nila at sinasalubong ang ihip ng hangin.

"Papa I want to fly." Jenessy said happily.

"Papa gusto ko po uli sumakay ng airplane para kasama na po natin si Jenessy." I heard Esha said, like it was defensed on her sister ushed.

"Sure baby. Kapag pabalik na tayo sa bicobian we will take an airplane."

"Yehey!" Parehas pumalakpak sa saya si Esha at Jenessy.