73010 // pjh

8

Dahi yang dibasahi peluh itu dilap mengunakan sapu tangan.

Hari ini, Arissa dan Jihaa joging bersama di taman. Sudah hampir sejam mereka joging tanpa henti.

" Stop kejap. Minum air dulu. " Kata Jihaa. Arissa hanya mengangguk.

Sujin tidak ikut serta. Sebab dia kata hari ni dia nak quality time dengan adik dia. Memandangkan adik dia sekarang sedang cuti semester.

Jihaa sudah berlari dulu ke bangku. Tetapi Arissa tekad untuk berlari lagi satu pusingan taman barulah merehatkan diri.

" Kejap Jihaa, bagi aku lari lagi satu pusi-- ADUHH! " Adu Arissa. Terhantuk kepalanya ke dada seseorang. Tangan naik memegang dahi.

" Erkk, sorry. " Kata lelaki itu dan terus beredar dari situ.

Dia blah macam tu je?

Huh, biadap.

Kejap, suara tu macam kenal.

Arissa memusingkan kepalanya memandang susuk tubuh yang telah melanggarnya tadi.

Lelaki itu.

Jihoon.

Langkah si lelaki diperhatikan sebelum Arissa nekad.

Dia berlari kearah Jihoon lantas menghalangnya melangkah jauh lagi.

" Ji! "

Berjaya.

Arissa berjaya menghentikan langkah Jihoon, namun renungannya berubah.

Mana pandangan tampan itu?

Sengihan itu?

Wajah kacak yang tidak lenggang dari senyuman itu?

Kini hanya penuh dengan wajah mendung Jihoon, ditambah dengan keadaan yang tidak memandang Arissa.

" Awak buat apa kat sini? "

" Kenapa tanya? "

Arissa menelan liur. Kaku mendengar jawapan beku Jihoon.

Seakan tidak sudi dengan kehadiran Arissa.

" Taklah, saja tanya. Sebab awak dah lama tak datang cafe bagi saya choc-- "

" Chocolate dan bunga? Dan akhirnya awak bagi pada Jihaa? "

Damn.

Arissa tersentak.

Bagaimana Jihoon tahu?

" Ji.. "

Jihoon mengangkat kepala. Memandang tepat kearah mata Arissa.

" Hai, Arissa Nabeeha. Maaf sebab sebab ganggu awak, merosakkan awak punya pemandangan dengan muka saya ni. "

Kata kata Jihoon.

Jelas mengundang sentakan Arissa.

Apa ini?

Park Jihoon ke yang berada di hadapan kini?

" Tapi maafkan saya, Rissa. Sebab dah pendam perasaan suka tu dekat awak. Saya je kan yang tak tahu malu? Saya je kan yang hari hari datang cafe awak, tunjuk effort saya. Bagi chocolate, bagi bunga. Beria dekat orang yang tak sudi dengan saya. "

Tawa Jihoon.

Tetapi tawanya penuh dengan rasa sakit.

Arissa masih kaku. Setiap bait kata Jihoon didengari dan menusuk hati.

Ini kali pertama lelaki ini sebegini kepadanya.

" Saya sedar diri, Rissa. Lelaki buddha yang terhegeh hegeh dengan perempuan muslim? Ya, saya sedar diri dan saya angkat kaki. Lepas ni saya tak kan ganggu awak. Park Jihoon undur diri. Terima kasih sebab pernah buat bibir ni tersenyum dan hati ni berdetak laju. Terima kasih. "

Dan lelaki ini menapak pergi. Berjalan disebelah Arissa yang masih lagi kaku berdiri.

Arissa jelas terbungkam.

Pemergian Jihoon...

Jelas menyakitkan hati.

" Ji... "

" Kenapa bila awak pergi, hati saya ni rasa sakit sangat? "