Virgin Villain (The Villain Series 2)

Kabanata 6

"I will fly," saad niya kay Zaratras nang makarating sa labas. Ayaw niyang makita ang kaniyang mukha ng mga tao. At higit sa lahat, ayaw niya ring may makasalamuha.

"Sure. I won't be walking too."

Although he couldn't see the face of Zaratras, he could tell she was smirking. Bago pa siya makasagot, mabilis itong nawala sa kaniyang harapan. Lumipad kaagad siya sa himpapawid upang hanapin ito.

He scanned his eyes around the area. When he saw a silhouette moving fast from the roofs of every house and building, he immediately followed her. Her speed that could best a flying creature made him focus his eyes only to her. Sa isang iglap lang, puwede niyang mawala si Zaratras kaya hindi siya puwedeng kumurap.

Ginawa niyang panangga sa hanging pumapasok sa kaniyang mata ang braso. Ilang segundo pa lang ang dumaan pero nakarating na kaagad sila sa lugar na sinasabi ni Zaratras.

He landed on the rooftop of a two-storey restaurant.

"You're fast," saad nito.

Umiling naman siya. "You are the fastest one."

Zaratras just chuckled and pointed at the door. "Get inside there. It will lead you to the second floor."

"Are you not coming in?" tanong niya nang mapansing naglalakad ito papunta sa railing.

"I'm going to find my brother first. I want to see if that annoying brother of mine is here." Hindi na siya hinintay nitong makasagot at nawala na sa harapan niya.

Pumasok na rin siya sa loob. Bumaba siya sa hagdanan. Habang papalapit siya sa nakasarang pinto na sa tingin niya'y naglalaman ng isang kuwarto, palakas nang palakas din ang boses na naririnig niya. Pamilyar ang mga boses nito at narinig na niya ito sa Fictosa.

"Annoying villains." He stopped in front of the door. Huminga muna siya nang malalim upang ihanda ang sarili sa ingay nila. Truly they were the loudest he had encountered, and he wouldn't be surprised if he would lose all his energy to talk later.

Pinihit na niya pabukas ang pinto.

Isang nakasisilaw na ilaw ang bumungad sa kaniya. Bukod sa isang lamesa at dalawang mahabang upuan, wala nang ibang laman ang kuwarto. Maaliwalas ito at malaki ang espasyo. Subalit kahit na malaki, pakiramdam niya'y masikip pa rin ito dulot ng mga nakakairitang nilalang na takbo nang takbo.

"Oh, you're so disgusting! Don't you try to put that hands on my pretty face!" sigaw ng isang villain. Napatigil ito sa pagtakbo nang mapansin siya. Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa bago umaktong nasusuka. "Oh my gosh! I'm surrounded by disgusting villains! Ew!"

"Pahingi lang ng isang buhok. Please, my dear species friend!" pamimilit ng humahabol nito. Bigla itong tumalon at parang lintang niyakap ang maarteng nilalang. It was Cretaceous--or rather it was his clone. He could tell for the man wasn't wearing any glasses.

Naglakad na siya papasok at hindi pinansin ang dalawa. Bahagya niya pang tinakpan ang isang tainga dahil sa matinis na sigaw ng maarteng nilalang.

Papalapit siya sa lalaking nakaupo sa sofa. Nakatalikod ito sa kaniya. Bago pa siya makarating, nilingon siya nito. Isang matamis na ngiti kaagad ang tumakas sa labi nito.

"Hello there, mister necromancer."

Annoying face.

Hindi siya sumagot hanggang sa makaupo siya sa tabi ni Rasheed. Pinasadahan niya muna ang hawak nitong libro bago nagtanong. "So how did we get here?"

"Can you at least greet me back?" Umakto itong nalulungkot.

Napangiwi siya. "I am not here to exchange greetings with you."