Virgin Villain (The Villain Series 2)

Kabanata 42

Warning: This chapter contains violence. Please be advised. Thank you.

ISANG marahang palad ang paulit-ulit na tinatapik ang pisngi ni Isabella. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Bumungad kaagad sa kaniya ang nag-aalalang si Imris. Kaagad na bumalik sa kaniyang isipan ang nangyari kanina.

"Imris." Bumangon siya sa pagkakahiga at niyakap ang bata. Nanginginig ang mga braso nitong niyakap siya pabalik.

"Ate, where are we?" mahina nitong tanong habang dinudutdot ang mukha sa kaniyang mga bisig.

Inikot niya ang tingin sa maliit na kuwarto. Nasa ibabaw sila ng kama. Hindi niya maaninag nang maagi ang kabuuan ng kuwarto dulot ng kadiliman at ang tangi lang mga mumunting ilaw ay ang sinag na lumulusot mula sa butas ng sirang pader.

Hindi niya rin alam kung nasaan sila.

"Don't worry, Imris. I'll find a way." Kinarga niya ito at dahan-dahang bumaba sa kama. Lumilikha ng tunog ang bawat pag-apak niya dahil sa lumang sahig na gawa sa kahoy.

Nakapagtatakang walang nagbabantay sa kanila. Where were the people who kidnapped them?

Kinapa ni Isabella ang dingding hanggang sa makahawak ng isang busol. Nanngangahulugang isa itong pinto.

Pinihit niya ito at napahinga siya nang maluwag dahil hindi ito naka-lock.

"We're gonna leave this place, Imris," bulong niya.

Isang tango lang ang sinagot ni Imris. Huminga muna siya nang malalim bago hinila ang pinto pabukas. Handa na siyang tumakbo pero nagulantang siya sa isang pigura na nakaharang.

"Saan mo planong pumunta, Isabella?"

Kaagada siyang napaatras nang makilala ang boses. It was Drake. Anong ginagawa nito dito? Ito ba ang pasimuno sa kidnapping?

"Hindi ko alam na desperado ka pala," asik niya. Kahit na nanginginig ang mga tuhod ay hindi siya tuluyang umatras. Imbes ay inangat niya ang paningin at sinalubong ang nakakainis nitong ngisi.

Hindi siya puwedeng lumayo lalo na't may kasama siyang bata. Hindi niya kayang talikuran ang nanginginig nitong kamay sa kaniyang mga bisig. Sa kanilang dalawa, ito ang mas nalilito at takot sa nangyayari. Kailangan niyang ilabas si Imris sa kuwartong ito ngayon din.

Bahagya naman itong natawa. "Don't get me wrong. Hindi ako ang may pakana nito."

"Does it matter? Ang pagmumukha mo ang ebidensiya na may kinalaman ka pa rin sa mga nangyayari." Dinuro niya ito. "And I won't let you get away with this."

"Ano bang magagawa mo?" Humakbang ito at nilapit ang mukha sa kaniya. "Isabella, ano bang kaya mong gawin bukod sa pumayag sa lahat ng gusto ko?"

He was trying to bring their past again as though it was the most entertaining part of his life while it being the most hideous memory she would never want to remember again. God knew she wanted to falter now that the man was so close to her. But she couldn't, at least, not yet.

"Anong kaya kong gawin?" Kinuyom niya ang kaniyang kamao. Inipon niya ang kaniyang laway at kaagad na dinuraan ang mukha nito.

"What the fuck!"

Nang mapapikit si Drake, mabilis niyang tinapon ang kamao sa pagmumukha nito. Napadaing siya sa sakit at ganoon din si Drake. She used this chance to push him aside and ran, but to no avail, nahawakan ni Drake ang kaniyang braso.

Kaagad siyang napamura.

"Imris, you run!" Binitiwan niya si Imris upang ito ang makaalis.

"But--"