အပိုင်း-၂၃
မခြူးကိုစိတ်မချလို့နွယ်လေးကဆေးရုံစောင့်အိပ်
ချင်တယ်ဆိုလို့နွယ်လေးကိုထားခဲ့ကအမေနဲ့ရွှေရွှေလေးကိုခေါ်ပီးအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။
"ကိုရဲပြန်လိုက်ပါနွယ်မမကိုစောင့်မှာမို့စိတ်ချပါ"
"ကိုယ်ကားပါကင်မှာရှိနေပါ့မယ်နွယ်လေးတခုခုဆို
ဖုန်းဆက်ပါပီးတော့နွယ့်အမကိုသေချာဂရုစိုက်ပေးပါ"
"အဲ့လောက်စိတ်ပူရင်ဘာလို့ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ရတာလဲကိုရဲ အီးဟီးဟီးခုမမသနားပါတယ်သားလေးဆိုပီးပျော်နေတာ"
"ကိုယ့်အမှားဆိုတာသိပါတယ်နွယ်ခုတော့ရှင်းပြလို့မရသေးလို့ပါကိုယ်သွားပီတခုခုဆိုဖုန်းဆက်နော်"
ပြောပီးကိုရဲကငိုတော့မယ့်မျက်နှာနဲ့ထွက်သွားသည်။
"ရေ ရေ ပေးပါဆရာမ"
ဆိုသောမမအသံကြားမှနွယ်ပြေးကာမမအနားသွားပီးရေလေးနှုတ်ခမ်းမှာပိုက်လေးနဲ့တေ့ပေးမှနဲနဲသောက်ပီးမျက်စိမှိတ်ကာငြိမ်နေသည့်မမကိုကြည့်ကာနွယ်မျက်ရည်ကျမိသည်။အကူဆရာမလေးကအပြင်ခနသွားမယ်ပြောပီးထွက်သွားမှ မမက
"နွယ်လေး"
"ဟုတ်မမ"
"မနက်ဖြန်မနက်ကျရင်လွှာနဲ့လက်ရုန်းကိုခေါ်ပီးမမ
ဖုန်းထဲကလိပ်စာထဲကအိမ်ကိုသွားမမဖြစ်တာကိုပြောပြပီးရင်သူပေးတာယူပီးပြန်လာခဲ့ နွယ်တို့
ပြန်ရောက်မယ့်အချိန်ကိုဇန်မင်းကိုလာခိုင်းလိုက် လူစုံမှမမရှင်းပြမယ်"
"ဟုတ်မမ"
နွယ်ဇဝေဇဝါဖြစ်ပီးမမစိတ်တိုင်းကျ လွှာနဲ့ကိုကြီးကို
ဖုန်းဆက်ချိန်းလိုက်သည်။မနက်ဖေဖေနဲ့မေမေရောက်မှနွယ်တို့ထွက်လာလိုက်သည်။တော်သေးတာက
ကိုဇန်ကအတင်းလိုက်လာလို့လူ၄ယောက်ဆိုတော့အဖော်ရသည်။မြို့ပြင်တောထဲကိုတော်တော်သွားမှခြံကျယ်ကြီးတခုတွေ့ရသည်။ခြံတံခါးကိုအသာလေးဖွင့်ဝင်တော့ကောင်လေးတစ်ယောက်ထွက်လာပီးမမနာမည်ပြောတော့ခြံထဲကသစ်လုံးအိမ်ထဲခေါ်သွားသည်။အိမ်ကြီးကအခန်းတခန်းသာရှိပီးဟောကြီးတခုလုံးဘုရားဆင်းတုတော်အမျိုးမျိုးကတခြမ်းနတ်ရုပ်တွေကတခြမ်းနဲ့ပြည့်နေသည်။နွယ်တို့၄ယောက်လည်း
ထိုင်နေတုန်းဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နဲ့အဖွားကထွက်လာပီး
YOU ARE READING
ကိုယ့်ရဲ့ပဲ့ကိုင်ရှင် နွယ်
Romanceဘုန်းလက်ရုန်း အချစ်ဦးရဲ့ထားခဲ့ခံရဖူးတဲ့စိတ်နဲ့နွယ်လေးကိုချစ်တဲ့ခံစားချက်ကိုဖော်မပြခဲ့ဘူးတဲ့အကျိုးဆက်ကဒီလောက်ဆိုးဝါးခဲ့မယ်လို့သိရင်ကိုယ်အစထဲကချစ်တာကိုဖော်ပြခဲ့ပါတယ်မဟုတ်ဘူးအခုကစချစ်ပြမယ်ဆိုရင်ရောကိုယ်နောက်မကျသေးဘူးမဟုတ်လားနွယ်လေး နွယ်ကသစ် ကိုယ်ငယ်ငယ်...
