အချစ်တွေနဲ့ မိုးထားတဲ့ အိမ် {𝓒𝓸𝓶𝓹𝓵𝓮𝓽𝓮} - အခ်စ္ေတြနဲ႔ မိုးထားတဲ့ အိမ္

အခန္း (၉)

M I N E M Y:
အခ်စ္ေတြနဲ႔ မိုးထားတဲ့အိမ္ (၉)

နည္းပညာတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား တဝုန္းဝုန္းႏွင့္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ အသက္ဝင္လ်က္ရွိသည္။ ေက်ာင္းေရွ႕က ဦးေ႐ႊအိုး ႐ုပ္တုႀကီးကပင္ ခန္႔ညားတည္ၾကည္စြာပင္ အသက္ဝင္လ်က္။ ေက်ာင္းရဲ႕ လမ္းမအဝင္ေလးတြင္ေတာ့ ပန္းပင္ေလးေတြ စီရီစြာ စိုက္ပ်ိဳးထားသည္။

စာသင္ခန္းေလးထဲတြင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ဆူညံလ်က္ရွိသည္။ စာသင္ခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္ေျပာင္းသြားသည္မို႔ ေနာက္ဆရာတစ္ေယာက္ မလာခင္တြင္ စကားသံမ်ားသည္ တိုးမေပါက္ေအာင္ က်ယ္ေလာင္လ်က္။

" ကုေဋမင္းဆက္ ေနာက္တစ္ခ်ိန္က ဘာလဲ "

" Tele ခ်ိန္ပဲ။ တက္မွာမလား "

" အင္း တက္မယ္ေလ။ ကိုယ့္ဆရာ အခ်ိန္ပဲကြ "

Tele ဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားေသာ ဆရာႏွင့္ ေခတ္သစ္တို႔ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းလို ခင္မင္ရင္းႏွီးလ်က္ရွိလွသည္။ တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ အားသားခ်က္တစ္ခုသည္ ဆရာေတြႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို ေပါင္းသင္းႏိုင္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြကလို ဆရာကို အၿမဲေၾကာက္ေနရသည့္ ခေလးငယ္ေတြလိုမဟုတ္။

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုၾကေပမဲ့ ဆရာဆိုတဲ့ ဂုဏ္ကိုေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက အၿမဲေလးစားလ်က္ရွိသည္။ ဆရာေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္စြာပင္ ေပါင္းသင္းၾကၿမဲ။

" ဟိတ္ေရာင္ေတြ...ငါတို႔ ဒီတစ္ပတ္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလး သြားထိုင္ရေအာင္ကြာ။ ဘယ္ႏွယ့္လဲ "

ဘုန္းမင္းေဇယ်ာ ဆီက ထိုစကားကိုၾကားရေတာ့ ေခတ္သစ္ စိတ္ထဲ ဟိုေန႔က Deli ေကာင္ေလးကို‌‌ေတာင္ မဆီမဆိုင္ ေျပးျမင္မိပါေသးသည္။ စုတ္ခြၽန္းခြၽန္းမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ မထိတထိ ဟန္ပန္ေလးေတြက ေကာ္ဖီေသာက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ျမင္ေယာင္မိဆဲ။ ရင္ခုန္တာမဟုတ္သည့္တိုင္ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း ရင္တလွပ္လွပ္ျဖစ္မိရတာ အမွန္ပင္။ ေခတ္သစ္ ကိုယ့္စိတ္ကို နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္မိရသည္။