*ကံ့ေကာ္ေတြလား ဥဩသံခ်ိဳေအာက္ ဆိတ္ခဲ့ရေပါ့*
တစ္။
ေမေမဆုံးသြားတည္းက ေဖေဖ့လက္ဝယ္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူမို႔ ကံ့ေကာ္ရဲ႕ အျပဳအမူတို႔က မိန္းကေလးဆန္ဖို႔ ကြာေဝးလြန္းသည္။
အလုပ္မအားတဲ့ ေဖေဖေၾကာင့္ အိမ္အကူအန္တီတို႔ႏွင့္သာ ေနရတာမ်ားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အျပဳအမူ၊ အက်င့္တို႔သည္ အမ်ိဳးသမီးတို႔တြင္ ရွိတတ္သည့္ သာမန္ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈတို႔ပင္ နတၳိ။
ေဖေဖက လူတလူတန္းေစ့တာထက္ ေက်ာ္လြန္၍ ႀကိဳးစားရွာေဖြေပးကာ ကံ့ေကာ္ကို လိုေလေသးမရွိ ထားႏိုင္သည္။
ပညာေရးဘက္တြင္ ထူးထူးခြၽန္ခြၽန္ ျဖစ္မေနခဲ့ေပမယ့္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတာ့လည္း မဟုတ္ေပ။
ပုံမွန္ကေလး ဟု နာမည္တပ္၍ ရသည္။
အခန္းေလးက သူ႔အတြက္ နိမၺာန္ငယ္ေလး ျဖစ္ေနတတ္သလို၊ ဦးတည္ရာမရွိ ေလွ်ာက္သြားသည့္အခါလည္း သြားသည္။
စီးကရက္ကေလး လက္ၾကားညႇပ္၍ ဘီယာေလး တစ္ဘူး ေဘးခ်ကာ ေတြးခ်င္ရာေတြးရသည့္အခ်ိန္ေတြသည္ ေအးေဆးလြန္းခဲ့သည္။
ထိုေအးေဆးလြန္းသည့္ တစ္ကိုယ္ရည္ ၿငိမ္သက္မႈေတြထဲ ခပ္မာမာခဲေလးတစ္လုံးက အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း၏ သမီးဆိုကာ ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ အိမ္သို႔ ေရာက္လာသည့္ အမႀကီးသည္ ကံ့ေကာ္ကို တည့္တည့္မွန္ခဲ့သည့္ ခဲလွလွေလးပင္ျဖစ္သည္။
အသက္အားျဖင့္ ရွစ္ႏွစ္ခန႔္ကြာကာ ကံ့ေကာ္ကို ျမင္လိုက္တိုင္း တြန႔္ရႈပ္သြားတတ္သည့္ ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးကို သိပ္အသည္းယား၏။
ထိုေန႔က စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဖြာရင္း ဧည့္ခန္းက ဆက္တီတြင္ လွဲေနရာမွ စသည္။
Rockဂီတကို သေဘာက်သူမို႔ ဧည့္ခန္းအတြင္း လွ်ံက်ေနသည့္ သံစဥ္တို႔သည္ သာမန္လူအဖို႔ နားဆူႏိုင္ဖြယ္အတိ။
"ေဆးလိပ္နံ႔ တို႔ မခံႏိုင္လို႔ မေသာက္နဲ႔"
ပိုင္စိုးပိုင္နင္းစကားသံ။
ၿငိမ္လြန္းသည့္အသံသည္ ေလးနက္စြာ ဟန႔္တားၿပီး ကံ့ေကာ္ႏႈတ္ဖ်ားဆီက စီးကရက္ေလးသည္ သူ႔လက္ဝယ္ ထက္ပိုင္းက်ိဳးရသည္။
