တိတ်တခိုးလေးမှ တရားဝင်အကြင်လင်သို့
Part-1
"ကျွန်တော် အစ်ကို့ကို ချစ်တယ်ဗျ"
ကြယ်ပန်းလေးတွေကို လှလှပပ စည်းနှောင်ပုံဖော်လာတဲ့ ပန်းစည်းလေးက မျက်စိရှေ့တည့်တည့်။
ထိုပန်းစည်းနောက်ကနေ မဝံ့မရဲဟန်ဖြင့် မျက်မှန်ကိုင်းအနက်ကို မခို့တရို့အကာအကွယ်ယူပြီး ပြောလာသည့် စကားက ဧကနောင်ကို တွေခနဲ ဖြစ်စေသည်။
"ဟို ရှက် ရှက် လို့"
ဧကနောင် စိုက်ကြည့်နေတော့ ကောင်လေးက ပန်းစည်းကို လက်ထဲ ဇွတ်ထိုးထည့်လာကာ ထစ်အအ စကားဆိုရင်း ပြေးထွက်သွားတော့သည်။
ဆံပင်လုံးလုံးလေးပင် အပေါ်အောက် ခပ်လှုပ်လှုပ် ရွေ့လျားအောင်ပြေးသွားသည့်ကောင်လေးက ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိပေ။
ခက်ဆစ်သွန်းတဲ့။ တွေ့လိုက်တိုင်း သူ့ကမ္ဘာနဲ့ သူလို့ထင်ရလောက်အောင် ထူးခြားနေတဲ့ ချာတိတ်။ စသိခဲ့တုန်းက ဆရာကန်တော့ပွဲမှာ။ ကောင်လေးအဒေါ်က ဧကနောင်တို့၏ ဆရာမ။ မှုန်ကုပ်ကုပ်မျက်နှာပေး စာကြမ်းပိုးရုပ်ထွက်နှင့်ကောင်လေးက ဆရာမကို လာကြိုသည်ကြောင့် ဧကနောင်သတိထားမိခဲ့သည်။ သတိမထားမိဘဲလည်း နေမရ။ ထိုကောင်လေးသည် ဧကနောင်ကို တွေ့တွေ့ချင်းပင် ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ဝင်တိုက်ခဲ့သည် မဟုတ်လား။
ဂီယာဘီးနှင့် ဆိုင်ကယ်စီးသင်ခဲ့သည့်ကောင်လေးက ထိုနေ့မှ ကလစ်ဘီးကို တက်ခွလာကာ ဘရိတ်အုပ်တိုင်း လက်ဖြင့် မအုပ်ဘဲ ခြေကို ဆောင့်ဆောင့်ချသည်တဲ့လေ။ ဧကနောင်ဆီ တည့်တည့်ကို ဝင်တိုးတော့သည်က အရှောင်မြန်၍သာ အထိအခိုက်နည်းခဲ့တာဖြစ်သည်။
အလွဲများဖြင့် စတင်ခဲ့ပြီး ရင်းနှီးလာသမျှကာလပတ်လုံးလည်း ကောင်လေးက အမြဲ အရာရာနှင့်အကြောင်းကြောင်း။
အခုတလောတွင်တော့ ဧကနောင်ကို မထိတထိကော ထိထိမိမိပါ စိတ်ဝင်စားနေကြောင်း၊ ချစ်ခင်နှစ်သက်ကြောင်း ပြသနေတော့သည်။
ပေါက်ကရတွေကို ထထလုပ် လာပြီးလျှင်လည်း သူက တစ်ပြန် ရှက်ကာ ပတ်ပြေးပြန်သည်။
ပြေးလိုက် ရှက်လိုက် အရှက်ပြေလျှင် ပေါက်ကရတွေ ပြန်လာလုပ်လိုက်နှင့် ဧကနောင် မပျင်းရပေ။
