Bloed & Betovering

3. A rage of fire

Terwijl Edward en Renesmee diepgaand in gesprek waren over het geheim dat Edward zojuist onthuld had, naderde Bella nieuwsgierig. Ze zag de serieuze uitdrukkingen op hun gezichten en voelde meteen dat er iets aan de hand was.

"Nou, wat is hier aan de hand?" vroeg Bella, terwijl ze nieuwsgierig haar blik van Edward naar Renesmee liet gaan.

Renesmee's ogen sprankelden van opwinding en ze kon het nauwelijks bevatten. "Mam, papa heeft me net verteld dat hij vroeger een tovenaar was, en dat hij op een toverschool heeft gezeten. En ik ben ook een tovernaar en heb een uitnodiging gekregen om naar de toverschool te gaan!" Ze zwaaide opgewonden met de brief in haar handen.

Bella's ogen verwijdden zich van verbazing en ongeloof. Ze wendde zich tot Edward, haar gezicht een mengeling van verwarring en bezorgdheid. "Wat! Waarom heb je me dit nooit verteld?"

Edward zuchtte, zijn blik op de grond gericht. "Ik dacht dat het beter was dat het verleden achter me bleef. Ik wilde niet dat het jou en Renesmee in gevaar zou brengen. Ik ben nooit overleden aan de Spaanse griep, maar gedood door een kwaadaardige tovenaar, Voldemort, zie je. Ik wilde je geen angst aanjagen met nog meer vijanden."

Bella's bezorgdheid begon in boosheid over te gaan. "Dus je vond het beter om mij in het donker te houden? Om ons allemaal in het ongewisse te laten?"

Edward keek haar recht aan, zijn stem zacht maar vastberaden. "Bella, ik deed dit om jullie te beschermen. Voor zover ik weet is Voldemort al lang dood. Je zou je alleen maar onnodig zorgen maken."

Bella schudde haar hoofd, een gevoel van onmacht zich van haar meester makend. "En nu blijkt dat Renesmee ook een tovernaar is en moeten we haar naar een toverschool laten gaan in..." Ze trok de brief uit Renesmees handen. "Massachusetts?!"

Edward probeerde haar gerust te stellen. "Bella, er is geen veiligere plek voor haar dan Ilvermorny. Ze zal leren hoe ze met haar krachten moet omgaan, en ze zal niet alleen zijn."

Renesmee's geduld raakte op en ze stond op, haar stem een mengeling van boosheid en vastberadenheid. "Jullie hebben me altijd gezegd dat ik volwassen ben voor mijn leeftijd, dat ik verantwoordelijk kan zijn. Maar nu willen jullie me opeens tegenhouden?"

Met een ruk beende ze de deur uit, de spanning die zich had opgebouwd barstend. Bella sprong ook op, haar bezorgdheid nog steeds zichtbaar op haar gezicht. Ze volgde Renesmee de tuin in en zag tot haar schrik dat Renesmee's woede letterlijk vlam vatte. Vlammen dansten langs haar kleding en de grond waarop ze liep.

"Renesmee, stop!" riep Bella geschrokken uit. "Je staat in brand!"

Edward haastte zich naar buiten, zijn handen uitgestrekt om de vlammen te doven. Samen slaagden ze erin de vlammen te blussen en Renesmee keek naar haar kleding, haar woede vervangen door verbazing.

"Ik wist niet dat ik dat kon doen," fluisterde ze, haar ogen wijd van verwondering.

Bella knielde naast haar neer, haar stem zacht. "Schat, ik snap dat dit overweldigend is. Maar je bent niet alleen. We zullen je helpen. Ik zal je helpen."

Renesmee keek haar moeder aan, haar ogen vochtig. "Echt?"

Bella glimlachte en veegde een lok haar uit Renesmee's gezicht. "Echt waar. En als je naar Ilvermorny wilt gaan, staan we allebei achter je."

Renesmee keek van Bella naar Edward en begon te glimlachen, een opluchting die haar hele wezen overspoelde. "Ik denk dat ik wel wat hulp kan gebruiken bij dit magische gedoe."

Edward en Bella barstten in lachen uit, de spanning van het moment eindelijk doorbroken. Te midden van de smeulende grond en de sprankelende magie, wisten ze dat ze samen hun weg zouden vinden door de complexe werelden van vampiers en toverij.

-o-
Inmiddels heb ik al 14 hoofdstukken klaarstaan, dus jullie kunnen rekenen op dagelijkse updates! Merk wel dat ik ChatGPT bij elk hoofdstuk een handje meer moet helpen...