Bloed & Betovering

18. Burning Eyes

De kerstvakantie naderde snel, en de sfeer op Ilvermorny was gevuld met opwinding en verwachting. De campus was versierd met twinkelende lichtjes en kleurrijke kransen, en overal hing een vleugje magie in de lucht. Renesmee wandelde met Elowen naar de kas voor hun les Plantkunde, haar ademwolken zichtbaar in de koude decemberlucht.

De zon scheen laag aan de horizon en wierp een gouden gloed over het besneeuwde landschap. Renesmee genoot van de koude, frisse lucht en de knisperende sneeuw onder haar laarzen. Elowen, naast haar, glimlachte zelfs terwijl ze door de versgevallen sneeuw stapten.

Renesmee dacht terug aan de fantastische zwerkbalwedstrijd tegen het Gehoorde Serpent.  Ze herinnerde zich de opwinding en spanning in de lucht toen ze het veld betraden, haar bezemsteel onder haar handen. Het publiek brulde van anticipatie, en Renesmee voelde de adrenaline door haar aderen stromen. Ze herinnerde zich het moment waarop ze met ongelooflijke snelheid door de lucht had gevlogen, haar ogen gefocust op de glinsterende snaai. Haar handen hadden de goudensnaai vastgegrepen en het gejuich van het publiek was als muziek in haar oren geweest. Het was een overwinning die ze nooit zou vergeten.

Suzy, die in geitwollen winterjas afkomstig van haar dreuzel oom's geitenboerderij, achter haar aansjokte riep haar weer terug op aarde. 

"Renesmee," klaagde Suzy met een zucht, "ik kan niet begrijpen waarom sommige tovenaars zo onverschillig lijken te zijn over waar hun toverdrank-ingrediënten vandaan komen. Neem bijvoorbeeld de Zilveren maanbloem die jullie vandaag moesten gebruiken bij toverdranken les. Die bloem is extreem zeldzaam en groeit alleen in afgelegen, beschermde bosgebieden. We kunnen die soorten niet schaden met onze magische praktijken."

Elowen rolde met haar ogen, maar Renesmee knikte beleefd. Suzy had inmiddels niet alleen vrijstelling gekregen voor vliegles dit jaar, ze was ook niet langer welkom bij toverdranken les en met haar aanhoudende kritiek op de eenzijdigheid van de tovergeschiedenislessen zou het niet lang duren voor ze ook daar niet meer zou mogen aanschuiven. 

Renesmee werd ook krankzinnig van haar gezeur, toch had ze enig respect verkregen voor Suzy. Suzy had haar verteld hoe enorm ze had uitgekeken naar de lessen toverdranken, toch was ze met opgeheven hoofd vertrokken toen Professor Thornwood weigerde zijn flessen Centaurusmelk op te bergen en een plantaardige vervanger te zoeken. Ze keek niet eens om toen Thornwood haar zei dat als ze vertrok ze er niet  over na hoefde te denken ooit nog terug te keren. Zonder de lessen toverdranken zou ze nooit een bekwame heler worden. Maar Suzy zou kennelijk haar principes niet opzij zetten. Ook als dat haar dromen in de weg stond.

Suzy, die geen genoegen nam met Renesmee's geknik keek haar indringend aan. Al zou haar blik ook veroorzaakt kunnen worden door de laagstaande zon.

Renesmee wist niet zo goed wat ze erop moest zeggen en werd tot haar genoegen gered door een groep passerende Pukwudgies uit het zesde leerjaar. "Goeie vangst, Renesmee!" Grijnsde een breed geschouderde jongen naar haar. Hij stootte zijn slungelige vriend aan. "Zullen we in onze laatste jaren op Ilvermorny dan eindelijk eens meemaken dat wij de zwerkbalcup winnen?" Zijn vriend knipoogde naar haar. "Met Renesmee als zoeker? Zeker weten!" Hij stak zijn duim op en ze liepen verder.

"Kijk, het is Renesmee!" Hoorde ze iemand in de verte roepen. Twee meisjes gewikkeld in de blauwe sjaals van de Dondervogels rende in haar richting. "Wampus zal voor de verandering eens zijn best moeten doen om de titel te beschermen. Vorig jaar ben ik niet eens  naar de wedstrijden komen kijken, maar de komende wedstrijd ben ik er zeker bij!" Glimlachte ze breed. "Ik kan niet wachten om Collins verslagen gezicht te zien." De meisje gniffelde.

"Hoe kan jij zo snel zijn?" Stamelde het andere meisje. "Echt jammer dat je niet bij ons in het leerjaar zit. Je bent geen 11 meer toch? Wat doe je nog in de eerste?"

"Lena, dat kun je echt niet zeggen!" zei haar vriendin geschokt. "Renesmee is misschien niet zo goed in andere tovervakken omdat ze zich al die tijd op haar op haar zwerkbal-talent gestort heeft." zei ze smoezend, maar toch duidelijk verstaanbaar voor iedereen.

Renesmee glimlachte een tikkeltje beschaamd en zag dat Suzy al op sprong om de verwarring op te helderen. "Ik zal het later wel uitleggen. Straks kom ik nog te laat voor Plantkunden." Knipoogde ze. De meisjes knikte tevreden en holde er weer vandoor, de sneeuw opspattend van hun laarsjes, en hun blauwe sjaals achter hen aan dansend in de wind.

"Je lijkt wel beroemd, Renesmee." merkte Elowen monotoon op. Ook Suzy knikte instemmend. "Denk eens aan de invloed die je zou kunnen uitoefenen met al die aandacht. Professor Thornwood is dol op zwerkbal. Naar jou zou hij wel eens kunnen luisteren."

Renesmee staarde bescheiden naar de witte sneeuw die voor haar uitstrekte en de gouden gloed die de zon erop wierp. Haar vrienden hadden gelijk, sinds haar overwinning op de gehoornde serpent waren alle ogen op haar gericht. Bewonderend, maar het riep ook vragen op.

Terwijl de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen en de beslagen ruiten van kas in het zicht kwamen besefte Renesmee zich dat ze haar vampieren geheim niet lang meer geheim zou kunnen houden.

-o-
Hoofdstuk 22 al... ik had gehoopt dit verhaal in z'n geheel in 20 hoofdstukken te kunnen schrijven, maar dat valt tegen...

Vordert het verhaal te traag?