Bloed & Betovering

24. Petrificus Totalus

Eamon, die nog steeds hijgend op de grond lag, fluisterde moeizaam: "Er is een spreuk, Renesmee. Een oude, krachtige spreuk genaamd 'Confundus Protego'. Het kan een slachtoffer beschermen tegen de transformatie tot een vampier na een bloedvoeding. Maar het is gevaarlijk en complex."

Renesmee keek naar Eamon, haar hart vervuld van zowel hoop als angst. Ze wist dat ze geen andere keus had. Eamon had zijn leven voor haar op het spel gezet, en nu moest ze tot het uiterste gaan om hem te redden.

Haastig keerde ze terug naar Ilvermorny, op zoek naar iemand die ze ongezien kon meenemen naar het donkere bos. Iedereen stond in groepjes met elkaar te kletsen, maar ze wist dat er iemand eenzaam op haar wachtte in de tuinen van Ilvermorny. Iemand die haar gewillig zou volgen naar her donkere bos - Chris.

Renesmee verontschuldigde zich zachtjes terwijl ze met Chris vanuit de tuinen naar het donkere bos liep. "Ik hoop niet dat je lang hebt moeten wachten. Het spijt me, er kwam iets tussen."

Chris glimlachte geruststellend "Geen probleem, ik was eigenlijk bang dat je niet zou komen," antwoorde hij

Renesmee keek verbaasd op. "Natuurlijk niet. Hoe kom je daar nu bij?"

Chris leek aarzelend "Elowen... ze probeerde mij tegen te houden... Dus ik dacht dat ze bij jou hetzelfde zou doen." stamelde hij. 

Verbijsterd trok Renesmee een wenkbrauw op. "Nee, waarom wilde Elowen je tegenhouden?"

Ze liepen zwijgend de tuinen uit, en Chris keek nerveus om zich heen voordat hij antwoordde,  "Ze... ze was bang dat..." Hij zocht naar de juiste woorden die hij kennelijk niet vond.  "Waarom gaan we naar het donkere bos?" 

Renesmee glimlachte schouderophalend "Ik ben graag dicht bij de natuur." Het was geen leugen, noch de waarheid waarom ze richting het donkere bos liepen. 

De nachtwind ruiste zachtjes door de bladeren boven hun hoofd.  Bezorgdheid bleef op Chris' gezicht te lezen. "Is het daar niet gevaarlijk in de nacht?"

Renesmee vouwde haar handen ineen, wetend dat Eamon zich niet diep in het bos bevond.  "We hoeven het bos niet in, als je niet durft." stelde ze voor. 

Chris leek even te twijfelen tot het geluid van een uil de stilte doorbrak. Hij glimlachte en pakte haar hand aarzelend vast. "Geen probleem, ik zou je overal naartoe volgen," zei hij zachtjes. Ze voelde zijn zenuwen, zijn klamme handen. Ze was bang dat zijn aanraking haar vampiergave in werking zou zetten, en haar herinneringen aan Eamon zich zouden onthullen. 

Het geritsel van dieren in de struiken om hen heen vulde de lucht. Renesmee voelde de spanning in de atmosfeer toenemen. "Waar zei je dat Elowen bang voor was? Vertrouwt ze mij niet?" 

Chris zuchtte lachend,  "Nee, dat is het niet. Ze is dol op je. Ze was bang dat als je mijn hart zou breken het jullie vriendschap in gevaar zou brengen. En als je dat niet zou doen dan... Nou ja... Je hebt misschien wel een idee van wat Elowen voelt bij liefde." Verlegen ogen zochten de hare. 

Renesmee maakte haar handen los en trok haar toverstaf uit haar riem. "Wil je zeggen dat...?" vervolgde ze aarzelend. 

"Ik.. Ik hou van..." 

"Petrificus Totalus!" Renesmee schrok toen haar woorden zo daadkrachtig haar mond uit vloeide. Een felle lichtflits deed het donkere bos even oplichten en Chris lag verstijfd op de grond. 

Hij was een goede jongen, en zij had meer gedaan dan zijn hart gebroken.

-o-
Oh nee, Chris >.< Zou het nog goed komen met hem? En zou jij het leven van je vrienden in gevaar brengen om je geliefde te redden van de dood?

Morele dilemma's!