Bloed & Betovering

23. Attack of Aragog

In de sfeervolle avond, terwijl de zon langzaam onderging en de lucht getint was met de warme kleuren van de schemering, bevond Renesmee zich in de tuinen van Ilvermorny. De verse laag sneeuw gaf het landschap een vredige uitstraling en de bomen leken te glinsteren in het zachte licht van de ondergaande zon. Een grote kerstboom stond centraal in de tuin, versierd met magische kerstverlichting en betoverende ornamenten.

Ze wilde wat tijd voor zichzelf nemen om na te denken over alles wat er gaande was en om Chris wat duidelijker te begrijpen. Waarom had hij haar gevraagd om na het diner met hem te wandelen? Het idee dat hij misschien geïnteresseerd was in haar had haar in verwarring gebracht.

Nu liep Renesmee richting de afgesproken ontmoetingsplek in de tuinen. Malfie zat op haar schouder, nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren. Maar voordat ze Chris kon bereiken, zag ze Malfie plotseling opspringen en wegrennen in het donkere bos, alsof hij iets gevaarlijks had opgemerkt.

"Malfie, wacht!" riep Renesmee geschrokken, en zonder na te denken rende ze achter haar fret aan, dieper het bos in.

Terwijl ze Malfie naderde, hoorde ze angstaanjagende geluiden en zag ze een reusachtige spin tevoorschijn komen, zijn harige poten glinsterend in het zwakke licht van de maan. Paniek overviel Renesmee toen ze besefte dat Malfie in de greep van het monster was beland. Ze haalde diep adem en gebruikte haar vampiersnelheid om bij de spin te komen en Malfie uit zijn klauwen te trekken nog voor hij toe kon slaan.

Maar net toen ze wilde vluchten voor het angstaanjagende wezen, voelde ze dat haar voet vastzat in de wortels van een oude boom. Paniek overspoelde haar, want de spin naderde met elke seconde die voorbijging.

"Jacob!" schreeuwde ze wanhopig, haar stem trillend van angst. Maar er kwam geen antwoord. De spin kwam steeds dichterbij, zijn gifkaken klaar om toe te slaan.

Op dat moment dook er plotseling een andere figuur op uit de schaduwen van het bos. Het was Eamon, zijn gezicht vertrokken van vastberadenheid. Hij sprong naar voren en confronteerde de spin, zijn vampiersnelheid even indrukwekkend als die van Renesmee. Maar hij was niet van plan te vluchten. Hij was klaar om te vechten. 

Terwijl de maan hoog aan de nachtelijke hemel stond, werden de contouren van het gevecht slechts verlicht door het zwakke, zilveren licht van de maan.

De twee tegenstanders leken een dans van leven en dood uit te voeren onder de besneeuwde takken van de bomen. Eamon maakte gecontroleerde bewegingen, wachtend op het juiste moment om toe te slaan. Hij greep een tak van de grond en gebruikte het als een wapen om de spin op afstand te houden.

De spin, niet bereid om op te geven, liet zijn gifkaken krachtig neerkomen. De spin zijn kaken boorde zich in Eamon's middel en hij slaakte een gepijnigde kreet waarna hij met al zijn kracht uithaalde naar de spin. Met enorme kracht doorboorde de tak de kop van de spin. Een ijzige kreet van pijn galmde door de nacht en beest zakt door zijn poten. 

zwaar ademend greep Eamon met trillende hand de kaken van de spin beet. Renesmee snelde naar hem toe en hielp hem zich los te breken uit de kaken van het beest. Zodra hij bevrijd was stortte hij door zijn knieën.  Diepe scheuren waren ontstaan in zijn witte blouse waar zwarte vlekken in ontstonden. 

Renesmee keek naar haar handen, waarop het zwarte gif van de spin glom in het maanlicht. 

Eamon glimlachte zwakjes. "Het gif van deze spin is dodelijk, Renesmee," fluisterde hij. "Zelfs voor vampiers. Het zal me langzaam doden."

Renesmee voelde een golf van wanhoop over zich heen spoelen. "Er moet een tegengift zijn." stamelde ze wanhopig. 

Eamon greep haar hand beet. "Voor een vampier is er maar een manier." fluisterde hij zachtjes. 

Renesmee slikte zich bewust van de mogelijke oplossing. Hij moest zijn bloed zuiveren, met mensen bloed. 

Renesmee sloeg haar haren uit haar nek. "Neem mij maar," knikte ze beslist.

Eamon schudde gepijnigd zijn hoofd. "Nee, Renesmee, ik zou niet kunnen stoppen. Ik zou je doden."

Tranen rolden over Renesmee's wangen terwijl ze stevig in Eamon's hand kneep. "Je hebt je leven geriskeerd om mij te beschermen. Ik zal je niet laten sterven."

-o-
Oooh, nee, Eamon ಥ⁠╭⁠╮⁠ಥ
Zal Renesmee in staat zijn om hem te redden of zijn we hem liever kwijt dan rijk?