Bloed & Betovering

9. All aboard!

Renesmee stapte aan boord van het magische schip met een opgewonden glimlach op haar gezicht. De kapiteinshut van het schip was rijk versierd in een middeleeuwse stijl, en de binnenkant van het schip bleek veel groter te zijn dan ze aanvankelijk had gedacht. Het was als een cruiseschip, maar dan doordrenkt met magie en geschiedenis.

Ze werd getrakteerd op een adembenemend schouwspel van magie en verwondering. Overal om haar heen waren studenten en medepassagiers bezig met diverse magische activiteiten.

Aan de ene kant van de hut bevond zich een enorm aquarium, gevuld met magische waterwezens. Renesmee zag kleurrijke zeemeerminnen zwemmen tussen koraalriffen en sierlijke kelpwouden. Enorme glazen koepels zorgden ervoor dat ze de diepten van de zee konden aanschouwen zonder nat te worden. Studenten keken vol bewondering naar de magische vissen die in het aquarium dartelden en praatten opgewonden over de wezens die ze hadden gespot.

In een hoek van de kapiteinshut stond een tovenaar op een verhoogd podium, gehuld in een glinsterende cape. Hij voerde een betoverende tovershow op, waarbij hij bliksemschichten uit zijn vingertoppen liet schieten en mysterieuze illusies creëerde die het publiek in verbazing achterlieten. Renesmee kon niet anders dan applaudisseren en genieten van de magische kunsten die de tovenaar vertoonde.

Op een groepstafel in het midden van de hut zaten studenten rondom een magisch kaartspel. De kaarten zweefden in de lucht en veranderden voortdurend van vorm en kleur. De studenten grijnsden en lachten terwijl ze hun strategieën bespraken en genoten van het spel.

Gouden kandelaars verlichtten de ruimte met een zacht gloeiend licht en het houtsnijwerk op de muren vertelde verhalen van oude tovenaars en heksen. Ze vond een gezellig hoekje met zachte kussens en ging zitten, haar ogen nog steeds verwonderd over de schoonheid van het schip.

Elowen kwam naast haar zitten, haar ogen gericht op de vloer. Renesmee besloot een gesprek aan te knopen om de stilte te doorbreken.

"Keek jij er ook zo naar uit om eindelijk naar Ilvermorny te gaan?" vroeg Renesmee met een glimlach.

Elowen keek haar kort aan en antwoordde met een kort "Ja."

Renesmee merkte dat ze haar gesprekspartner niet echt uit haar schulp kon lokken. Ze besloot het te proberen met een andere vraag. "Weet je al in welk huis je ingedeeld zou willen worden?"

"Dondervogel," antwoordde Elowen zonder enige aarzeling.

"Wil je niet bij je broer in het huis?" vroeg Renesmee nieuwsgierig.

Elowen schudde haar hoofd. "Nee."

Ze zaten nog een tijdje zwijgend tegenover elkaar, en Renesmee vond de stilte steeds ongemakkelijker worden. Ze besloot om op te staan en een luchtje te gaan scheppen, maar stelde snel Elowen gerust. "Ik ga even naar buiten, maar als je liever hier blijft, is dat helemaal oké."

Elowen knikte slechts kort en richtte haar blik weer op de vloer.

Buiten leek bijna alle magie weer verdwenen. De moerassige rivier bood ook een prachtig schouwspel dat echter niet op kon wassen tegen alles dat er aan boord te beleven was en dus was het dek leeg, en stil. Geluiden van de natuur vulde Renesmee met rust toch ze schrok van een klap achter zich.

Ze draaide zich om en zag een grijnzende jongen achter haar. Hij was een paar jaar ouder, had blond haar en een ondeugende grijns op zijn gezicht.

Renesmee stond daar, op het stille dek van het magische schip, en keek verbaasd naar de jongen die voor haar stond. Zijn goudkleurige ogen glinsterden als kostbare juwelen, en de ondeugende grijns op zijn gezicht deed vermoeden dat hij meer wist dan hij liet blijken.

"Voel je je wel goed?" vroeg hij, zijn stem vol luchtige spot.

Renesmee fronste, niet helemaal zeker wat ze van deze onverwachte ontmoeting moest denken. "Wie ben jij en hoe ben je hier gekomen?"

De jongen lachte luid. "Eamon, dat is de naam. En laten we zeggen dat ik een speciale manier heb om op interessante plekken te verschijnen."

Haar ogen richtten zich op zijn goudglanzende ogen en toen drong het tot haar door. "Je bent een vampier."

Eamon leek niet onder de indruk van haar vaststelling. "Goed opgemerkt, vampiermeisje. Maar vertel me, wat doet een wezen zoals jij aan boord van een tovenaarsschip? Je kent vast de sentimenten van tovenaars jegens vampiers."

Renesmee stelde zichzelf voor. "Ik ben Renesmee. En misschien ben ik wel meer tovenaar dan vampier."

Eamon trok een wenkbrauw op en keek haar onderzoekend aan. "Interessant. Je lijkt anders dan de meeste vampiers die ik ken, en zeker anders dan de meeste tovenaars."

Renesmee was nieuwsgierig. "Heb je iets tegen tovenaars?"

Eamon lachte weer, een lach die leek te twinkelen als sterren. "Niet meer, denk ik."

Plotseling hoorde ze een bekende stem achter zich. "Wie is dat? En waar is zijn uniform?"

Ze draaide zich om en zag Elowen. Renesmee glimlachte vriendelijk naar haar. "Dit is Eamon, en hij heeft ervoor gekozen om geen uniform te dragen. Hij is..."

'Er van door!' Grijnsde Eamon. 'Spreek je later, Nessie.'

Elowen keek Eamon fronsend na terwijl weg liep "Hij klinkt als problemen."

Hij stapte achter de kapiteinshut en verdween uit het zicht. Renesmee wist dat ze hem hier op het dek waarschijnlijk niet meer aan zou treffen ondanks dat het leek alsof hij geen kant op kon.

Renesmee knikte langzaam. "Dat zou best eens kunnen." Haar gedachten dwaalden af naar de mysterieuze vampier die een vreemde sensatie achter had gelaten in haar gedachten. Ze vroeg zich af waarom hij haar Nessie had genoemd. Had hij haar ergens eerder ontmoet? Haar gedachten dwarrelden terwijl ze zich afvroeg wie Eamon werkelijk was en wat zijn bedoelingen waren.

-o-
Oooh, dit was zo'n leuk hoofdstuk om te schrijven. Ik wil ook een keer aan boord van een magisch schip!

En Eamon... In de flaptekst heet hij nog Thomas, maar ik wilde toch een wat meer duistere naam. Vind je 'm oke Skoebidoe?