Bloed & Betovering

26. There is no quitting

Chris en Renesmee liepen samen naar de zwerkbaltraining, de ochtendzon begon warmte te verspreiden over de gronden van Mount Greylock. Renesmee voelde een zekere opluchting dat ze Chris de waarheid had verteld over haar vampierkant zonder dat hij haar nu verafschuwde. Ook al was het verhaal ernaartoe een leugen geweest.

Terwijl ze over het gras liepen, besloot Renesmee iets anders te delen, iets wat al een tijdje in haar gedachten speelde. "Chris, er is nog iets waar ik met je over wil praten."

Chris keek haar nieuwsgierig aan.

Renesmee aarzelde even voordat ze sprak. "Ik denk eraan om te stoppen met zwerkballen."

Chris trok verbaasd een wenkbrauw op. "Stoppen met zwerkballen? Maar waarom? Je bent de beste in ons team!" Plagend porde hij in haar zij, "Zeker nu je mij uitgeschakeld hebt." Gepijnigd wreef hij over de afdruk in zijn nek.

Renesmee glimlachte een glimlach die al snel vervaagde, haar blik gericht op de zwerkbalvelden die in de verte opdoemden. "Ik ben bang dat ik te veel aandacht trek, Chris. Ik bedoel, mijn vaardigheid in zwerkbal heb ik met name te danken aan dat wat ik niet wil zijn, en ik wil niet dat mensen gaan vermoeden wie of wat ik echt ben."

Chris begreep haar zorgen en knikte begripvol. "Dat begrijp ik, Renesmee. Maar weet je, zelfs als je een tandje minder je best zou doen, zouden we nog steeds goed genoeg zijn om Wampus de komende wedstrijd te verslaan."

Hij zuchtte dromerig. "Mijn jaren op Ilvermorny zitten er bijna op. Als we eenmaal de zwerkbalcup zouden winnen, dat zou mijn tijd hier echt perfect maken."

Renesmee kon niet anders dan glimlachen terwijl ze Chris' enthousiasme voelde. Ze kon niet stoppen met zwerkballen, dat was hem wel verschuldigd na wat ze hem had aangedaan.

Ze knikte langzaam, "oké, Chris. We gaan die zwerkbalcup winnen, voor jou."

Toen ze de kleedkamers van het zwerkbalveld naderde stuitte ze op Elowen, die met over elkaar geslagen armen voor de ingang wachtte. "Zeg mij als je blieft dat jullie vannacht zijn aangevallen door een Acromantula tijdens jullie nachtelijke wandeling."

Chris keek Renesmee grijnzend aan. Hij moest eens weten.

"Het is niet wat je denkt, Elowen." Suste Renesmee.

Elowen trok een wenkbrauw op. "Wat is het dan wel?"

Renesmee keek Chris onzeker aan, maar zijn grijns was nog verre van verdwenen. Hij leunde met zijn hand tegen Renesmees schouder. Ze voelde hoe zijn lichaam op haar ruste, hij was duidelijk nog zwak door het tekort aan bloed. "Het is precies wat je denkt!" Zei hij beslist.

"Is hij dronken?" Stamelde Elowen monotoon.

"Chris voelde zich niet zo goed na het eten. Voedselvergiftiging misschien. We waren bij de ziekenzaal vannacht," verklaarde Renesmee.

Elowen trok haar ogen tot spleetjes, duidelijk niet overtuigd. "Zolang jullie maar niet klef doen in mijn bijzijn."

"Nooit dus?" grijnsde Chris.

Elowen keek hem indringend aan. "Precies." Ze hief haar boek verweer tegen de zwarte Kunsten. "Ik zit op de tribune."

Chris en Renesmee stapte de kleedkamer in. De geur van oud hout en de vertrouwde zwerkbaluitrustingen vulde de lucht, vermengd met een vleugje frisheid van het berglandschap buiten. Het was een typische geur die de kleedkamer doordrong, een mengeling van zweet, leder, en het gevoel van competitie dat altijd in de lucht hing voor een zwerkbaltraining.

Mantels en sjaals in alle kleuren hingen aan de kapstokken, alle spelers stonden al omgekleed op het veld en de normaal met opgewonden stemmen gevulde ruimte was nu stil en verlaten.

"Renesmee, de hele school weet dat ik een oogje op je heb en ik je gisteren uitgevraagd heb... Ik weet dat je er niet klaar voor bent, maar bespaar mij de vernedering en doe alsof tot je je... lust onder controle hebt?" vroeg hij voorzichtig.

Renesmee keek hem fronzend aan. "Je gelooft dat vampiers hun bloedlust onder controle kunnen krijgen?"

Chris sloeg zijn ogen neer. "Nou, nee." Stamelde hij. "Maar jij bent een half vampier. Het komt goed tussen ons, dat weet ik zeker. En tot die tijd volgen wij gewoon Elowens bevelen op. Perfect toch?" grijnsde hij.

Elowen wreef over haar voorhoofd. Ze was Chris een hoop verschuldigd. Had ze hem nog niet genoeg voorgelogen? Of was hem beschermen tegen de waarheid het beste dat ze kon doen? Voor hem, voor zichzelf, de vampiers en de tovenaars wereld?

-o-
Ik weet niet zo goed of ik Chris zielig zou moeten vinden of hij vooral heel zielig is >.<