All Jokes Aside (Imperfect Series #3)

Chapter 09

It was two months had passed since the last time I talked with Hyunjin Nam. He didn't show up until the early month of February and March had entered and he's still busy working in Seoul. Kahit wala siya ay masaya akong naglilinis sa bahay niya dahil wala siya. Normal lang sakin ang maging masaya kapag naglilinis habang wala ang amo.

Pagkatapos kong maglinis sa bahay niya ay pumupunta ako sa hotel para magsimula din sa trabaho ko. Hindi ako nakakapaglinis sa bahay niya sa araw ng day off ko dahil yun lang ang time ko para makapagpahinga buong araw. Yung sweldo ko mula kay Hyunjin Nam ay hindi nabawasan kaya malaki narin ang naipon ko. Umabot na yun mahigit isang milyong peso. Pero kulang pa para sa isang dream house ko. I needed at least ten million pesos for my dream house and another million pesos for the foreseeable future.

"I'm going home." I announced to Shin-Ah. Kasama niya ang bagong boyfriend niya.

"Okay, take care." she answered.

Tipid akong ngumiti at kumaway sa kanya bago tumalikod at umalis ng hotel. Inayos ko ang suot na sombrero at tinahak ang daan pauwi. The weather was warmer than the last two months. Hindi na masyadong umuulan ng niyebe. I thought the upcoming spring season had something to do with the warm weather these days. Wala pang sumisibol na dahon sa mga puno pero alam ko na malapit na ang spring. I loved to welcome the spring. Kapag spring ay maraming tindang prutas, lalo na yung golden apple. I never thought there's something like that. Yung kulay niya ay gold kaya tinawag na golden apple.

Shin-Ah and her family always presented me a plastic bag of chestnuts. Pinanmumulot lang nila sa farm ng isang kaanak nila at kapag madaming nakukuha ay namimigay sila. I loved fruits so much. Kapag bumibili ako sa palengke ay tigkahon ang binibili ko kahit ang mahal, hindi pwedeng tumawad dahil hindi uso ang humihingi ng discount sa Korea.

Nasa tapat ako ng complex nang mapahinto ako sa paglalakad nang bigla kong naramdaman ang vibration ng phone ko mula sa bag. Huminto ako sa paglalakad at kinuha ang phone ko. There's an unknown caller who's calling me. I swiped the green button to answer the unfamiliar number.

"Hello." I answered in slant voice.

"Miss Salamara, this is Hyunjin Nam."

Agad na sumabog ang pangamba sa dibdib ko nang marinig ang boses ni Hyunjin Nam. Nilipat ko ang phone sa kabilang tenga sa nanginginig na kamay. Hyunjin Nam had a special ability to make someone felt vulnerable. Boses palang niya ay naninigas na ako. Hindi ko maiwasang mag-alala baka may mali akong nagawa sa bahay niya. All I did was to clean his house. Ginawa ko lang kung ano ang inutos niya sakin.

"Sir?"

"Come to my house. Dinner should start at seven p.m tonight. I still have to shoot another variety show after I dine at home. Be there, now." he ordered then turned off the call.

Wasn't he that rude, was he?

I couldn't help but to roll my eyeballs. He's being so bossy. Nakatingin ako sa itim na blankong screen ng cellphone ko. Hindi ko inaasahan na tatawagan niya ako gamit ang numero na binigay ko sa kanya. Yun ang unang beses niya akong tinawagan. Yung bodyguard niya naman ay hindi nagsasalita, binibigay niya sakin ang sweldo ko. Bakit kaya hindi niya diretsuhin yung sweldo ko sa bank account ko, kailangan pang ipersonal. Ako ang nahihirapan para sa bodyguard niya dahil bumibyahe pa ito mula Seoul hanggang Gwangju.

Pero mas mabuting yung bodyguard niya ang magbigay sakin nun kaysa sa manager niyang bossier kaysa sa kanya.

Hapong-hapo akong nakarating sa bahay ni Hyunjin Nam. Inalis ko ang sombrero sa ulo ko at ibinalik ulit para hindi ako masyadong malamigan. Diretso sa magarbong kusina ng bahay ako pumunta. Alas singko palang naman pero nagmamadali si Hyunjin Nam at kailangan kong makaluto agad bago siya dumating sa bahay niya. Kung ano ang nakita ko sa refrigerator na pwedeng lutuin ay niluto ko kahit paulit-ulit na putahe ay hindi ko na inabala. My goal was to fill Hyunjin Nam's hungry stomach with my warm dish.