All Jokes Aside (Imperfect Series #3)

Chapter 10

Pagdating ko sa bahay ni Hyunjin Nam ay agad akong naglinis. Galing palang ako sa hotel at masyado akong pagod dahil naglakad lang ako papunta sa bahay niya. Hindi masyadong malayo ang bahay niya mula sa hotel at yun narin ang paraan ko para makita ko ang buong lugar. Mas mainam kasing maglakad kaysa sumakay para mamemorya ang buong lugar. Hindi naman ako nakikipag-usap sa ibang tao habang naglalakad ako.

Kapag tumataas ang paghinga ko ay nagpapahinga naman ako pero saglit lang at nagpapatuloy ulit sa pagtrabaho para makatapos. Sa likod ako naglinis. May nakita akong agiw sa itaas ng bubong, tapos na ako sa loob ng bahay at yung nalang kukunin. Hindi ako palaging naglilinis sa labas. Yung agiw kasi ay naaalibadbaran ako kaya kinuha ko ang stool mula sa storage room na hindi nagagamit at tumuntong ako para maabot ng duster ang agiw.

Minabuti kong inalis ang agiw hanggang sa pinakgilid pero kailangan kong inunat ng maayos ang braso ko para maabot yun, dala na siguro ng katamaran na iusog ang stool at sa pagod pati narin sa dilim sa labas ay nawalan ako ng balanse. But before I kissed the ground, someone catched me from falling down.

I looked down the man who saved my face from punching the marbled floor. Halos magkalevel na kami ng mukha ni Hyunjin Nam. Malapit ako sa ulo niya at naamoy ko ang sobrang mahal ng brand na shampoo na ginagamit niya. Hindi ko din inaasahan na darating siya sa bahay niya. Ang akala ko ay nasa Gangnam siya at may event na pinuntahan.

We stared. I catched his eyes going down on my lips. The lights turned, perfect backdrop on us as no one averted gazes. Parang tahimik kaming nagpapaligsahan kung sino ang mauunang umiwas ng tingin ay siyang talo pero ang hindi mag-iwas ay panalo. Nanuot hanggang sa laman ko ang init ng kanyang mahigpit na hawak sakin. Kahit may suot akong sweater ay ramdam ko ang mainit niyang balat.

The faint lights coming from in all directions became stronger giving me enough benefit to look closer of Hyunjin Nam's perfect face. Some of my classmates back home said, Koreans had high standards when it came to their body. That's why they underwent to surgeries to sit on that beauty standard they wanted to achieve.

But I disagreed, looking closer to Hyunjin Nam, no one would ever dare to mention he also had surgeries. May childhood pictures si Hyunjin Nam na nagkalat sa Instagram at wala akong nakitang ebidensya na nagparetoke siya dahil mukha siyang Westerner noong baby pa siya. May DNA yata siyang kakaiba. Hindi ko alam kung may lahing Westerner si Hyunjin Nam dahil ako masyadong nagkalkal sa internet tungkol sa buhay niya.

Pigil ang hininga ko siyang tinignan. From his soft-looking hair down to his shiny Dior shoes, he looked so perfect, so handsome and I thought all those adjectives that describe beauty and perfect were on him. He'd got it all.

"Geez."

I slightly jumped from the stool when I heard the two cats fighting. Kung hindi lang ako hawak ng gwapo at matangkad na tao ay baka natuluyan na ako sa sahig. Akala ko ay hahayaan niya akong bumabang mag-isa sa stool, tinulungan niya akong makababa hawak ang braso ko.

"I'm sorry sir, it's just I didn't move the stool and so I haven't reached the web." I explained.

Hindi parin nagbago ang kanyang tingin. "It's already dark, it's not necessary you clean the outdoor too." he said in a blank tone.

Tumango ako at hindi umapela sa sinabi niya. He was right. Pero sa susunod na may makita akong dumi sa labas ay lilinisin ko naman. I was cleaning his house. His whole goddamn house, ang laki ng sweldo ko pero hindi ako nagtratrabaho ng maayos. Kailangan worth to pay ang trabaho ko. Kasalanan ko naman kung bakit ako muntik ng mahulog sa stool.

"I already ate with my colleagues so you don't have to cook anything for me. Heesu would drive you home." sabi niya at binigay sakin ang sweldo ko sa gabing yun.