All Jokes Aside (Imperfect Series #3)

Chapter 38

I lifted up my hand, open my palm and watched the flake of snow slowly going down onto my wide spread palm. Binaba ko na ang kamay ko nang makita ko ang snow na natunaw sa aking kamay. Sinuot ko agad ang isang glove para hindi lamigin ang kamay ko. Lumingon ako at nakita ko si Shin-Ah na naglalakad habang nakayakap sa sarili.

Ilang buwan na naman ang lumipas. I liked snow but I didn't think I'd survive the winter. Kagabi ay masyadong malakas ang pag-ulan ng snow na hindi na halos makadaan ang mga tao sa kalsada dahil makapal ang snow at masyadong madulas ang kalsada na delikado para rin sa mga nagmamaneho. Pero mabilis na nawala ang pagiging madulas ng daan at yung snow sa daan dahil may naglinis sa kalsada at lalo na ay may araw na lumabas kaya natunaw din ang snow sa daan.

"I'm sorry I'm almost late, I went first to the restaurant to tell my mom I'm going out and maybe I'm going to be late."

"Why are going to be late? What would you do later?"

"I would be at the coffee shop next town because Wonbin and I plan to have date later—but let's not talk about my life now. So how are you? You look lovely today."

I pocketed my gloved hands into my sweaters pockets. We strode into the cold street of Metro. We got plan to go to the coffee shop. It's my day off and Shin-Ah had days off too from school. The coffee shop we're going to was new but Shin-Ah said the customers didn't like to sit-in and just let the time go off, most of the customers were working day and night that's why it's not crowded there.

Pumayag ako sa sinabi niyang sa coffee shop kami pupunta. I thought my body needed caffeine once in a while and that I thought it's not bad to drink coffee. Pagpasok namin sa loob ng coffee shop ay naibsan ang lamig dahil sumalubong samin yung init sa loob ng coffee shop.

"Okay let's grab coffee. Which one would you like to drink?" Shin-Ah asked. Nasa counter na kami para bumili.

"Cafe au lait." sagot ko agad saka pinasok ulit ang kamay ko sa bulsa ng sweater ko sa harap. Yung sweater ko ay makapal, kakabili ko lang bagong winter clothes noong nakaraang buwan dahil paulit-ulit nalang na sinusuot ko yung ibang winter clothes ko at kailangan ko ng bumili ng bago.

Hindi lang para sa winter ang binili kong damit kundi pati narin sa spring at summer. Naubos ang isang buwang sweldo ko sa kakabili ng damit. Yung ibang damit ko ay pinadala ko sa Mercedes para sa kapatid ko para sila na ang bahala kung anong gagawin nila sa damit ko.

Tumango si Shin-Ah at humarap sa babaeng nasa counter. "One Cafe au lait and espresso please." sabi niya dun sa babae na agad ding tumango at sinabihan ang barista.

Kinalabit pa ako ni Shin-Ah.

"You want some snacks?" tanong niga, umiling ako at sinabing okay nalang yung kape. Saka busog din ako. Bago ako umalis ng apartment ay kumain muna ako.

"I'm okay." sagot ko sa lenggwahe nila. Napangiti naman siya at sinabi sa babae na coffee lang ang gusto namin.

Umupo kami pareho ni Shin-Ah sa isang lamesa na malapit sa pinto at salamin. Black ang salamin ng coffee shop kaya kahit ilang tao pa ang daan sa coffee shop ay hindi makikita ang tao sa likod. Maganda din dahil mabibigyan ng privacy yung nasa loob. Kadalasang rason ng mga kagaya kong hindi mahilig lumabas at kapag pumupunta sa coffee shop ay nahihiya sa mga taong dumadaan na hindi mapigilang lumingon sa mga customers sa loob ng isang store.

"I like this coffee shop. No one is inside except you and me and the owners." I started, assuming the two ladies in the counter as the owners.

Shin-Ah nodded to agree with me. "Yeah. I'll come back again next time or maybe I could study here because there's nothing much customers hanging here." sagot niya habang pinapalibot ang paningin.