Chapter 27

100 3 0
                                    

The wind made an epic blow as it stroke the trees surrounding Hyunjin and I and making the leaves rustled. But I didn't care about the rustling trees, I didn't care about the wind I also didn't care about the birds tweeting above. I only cared Hyunjin's lips parting closer to me. Hindi ako makahinga ng maayos, bigla akong nadown dahil hindi ko alam kung may amoy na ba ako o ano. Bigla akong nainsencure dahil kahit hindi pa naligo si Hyunjin ay mabango parin ang hininga niya at yung balat niya ay amoy rosas.

Isang paa ko ang nagtangkang umatras pero napahinto ako. Hinawakan ni Hyunjin ang kamay ko at nilapit pa ang mukha, I blinked. He touched my face but I thought he's going to kiss, he wiped something on my face.

"There's an ink on your check. Did you write earlier?" he stroke as he wiped off the ink from my face, I breathed his scent. I smelled the jasmine scent and spiciness of his mouthwash.

I blinked thrice.

Namula agad ang mukha ko nang mapagtantong hindi niya pala ako hahalikan. Pero mabuti nalang at hindi ako pumikit kasi kung pumikit ako ay tatanungin niya ako kung anong ginagawa ko at hindi talaga ako lalabas ng kwarto ko kung sakaling isipin niya na ang iniisip ko ay hahalikan niya ako.

Sino nga ba ako para halikan? I was just his foreigner cleaning lady.

"There, it's gone." He made a thin line smile but he hadn't let go of my face yet.

Malapit lang siya ng kunti sakin at naglakbay ang kanyang mga mata sa buong mukha ko. He gently caressed the side of my nose, down to my jawline.

"You have cute little moles on your face. But they one on your nose is not visible if I take a look at your face five feet apart from you. The one on your jawline is quite visible because it's dark but it's buried on your skin because it's a bother because it's too small to even noticed." he softly said.

Akala ko ay bibitawan niya ang mukha ko pero nanatali lang yun sa mukha ko. Hinaplos niya ang ilong ko. Nainsencure ako sa ilong ko dahil hindi masyadong matangos ito pero yung cartilage ko ay mataas kaya lang ay hindi parin ako matatawag na maganda. Wala ako sa kalingkingan ng mga leading ladies ni Hyunjin. Sila ang gaganda, ako yung height ko ay sakto lang. I wasn't too short neither too tall, just an average height.

"You have a thick brows and the color of your eyes are like the color of chocolate. You have an ivory white skin color either. Perfect tiny nose, curly lashes, and your lips has a shade of blush pink. You have an exotic beauty, Lowie Salamara." he uttered before finally letting go of my face.

Malaki ang ngiti niya pero hindi nakalabas ang ngipin nang bitawan ang mukha ko.

"You keep that beauty, Koreans doesn't have that but you only. If-"

Napalingon ako sa kaliwang bagahi ng daan nang may marinig akong magandang huni ng ibon. Ang tamis at tinis ng kanyang tinig na masarap sa tengang pakinggan. Nakangiti akong bumalik ng tingin kay Hyunjin.

"Did you hear that?" I asked him with a smile.

"Hear what?"

"The bird. It's my first time hearing that song bird here in Korea as we don't have that in the city." tukoy ko sa Gwangju.

Napunit ang ngiti ko nang makita kong nakakunot ang noo niya at hindi alam kung ano ang sinabi ko. Then I remembered he had a damaged ear. Pero nasa kanang tenga ang hindi nakakarinig kaya paanong hindi niya narinig ang huni ng ibon?

"Ah, sorry. But can you face there?" sabi ko agad at nakangiting pinatalikod siya. Nakahawak ako sa magkabilang braso niya pero pinaharap ko ulit siya. "Oh sorry I forgot that you can't hear on your right ear. Sorry."

All Jokes Aside (Imperfect Series #3)Место, где живут истории. Откройте их для себя