FREYA

30

İyi okumalar

***
Sosyal medyadaki yorumları okurken bir yandan da kahvemi içiyordum. Geneli iyi yorumlar olsa da bazı kötü yorumlar da vardı elbet. Cesaretsiz olduğumu söylüyorlardı bir defa. Adımı veremeyecek kadar korkak olduğumu. Bazıları ise tamamen kurgu olduğunu ve dikkat çekmek amaçlı açılan bir hesap olduğunu yazıyordu.

Bu kötü yorumlar son zamanlarda ortaya çıkmıştı. Genelde pek böyle yorumlar almazdım. Sanırım Alkanla beraber olduktan sonra böyle şeyler düşünülmeye başlamıştı.

Buna rağmen hala çoğunluk benimle beraberdi. Destek olanım her geçen gün artıyordu. Sanırım bu yıl en çok yükselen fenomen falandım. Düşününce bu kişi Aceline Dide değildi, Freyaydı. Ancak önemi yoktu. Nasılsa ikisi de bendim.

Saate baktıktan sonra biten kahvemi bırakarak üzerimi giyindim. Canı alacaktım ve beraber vakit geçirecektik.

Canla olacağımdan dolayı üzerime rahat bir tişört ve şort giymiştim. Bardağı da alarak aşağı indim. Mutfağa girdiğimde annemin masada oturarak bir şeylere bakındığını gördüm.

"Napıyorsun anne?" Bardağı tezgaha bırakarak yanına oturdum. Kafasını kaldırıp gülümseyerek bana baktı. "Yemek tariflerini inceliyordum. Senin yemeklerimi severek yemeni istiyorum. Diğer anne kızlar gibi." Diyerek göz kırptı.

Bu beni duygulandırırken yanağından öptüm. Gerçekten bu kadını seviyordum. "Sen nereye?"

"Can'la vakit geçireceğiz biraz." Kocaman gülümseyerek kafa salladı. "Bizde kalsın bugün. Özledim." Onu onayladıktan sonra vedalaşarak evden ayrıldım.

Babamlar ve abimler işteydi. Aras ve Çakır abimde arkadaşları ile buluşmaya gitmişti.

Taksiye binerek adresi verdim. Kısa bir süre sonra eve varmıştık. Arabadan indiğimde Canın annesi ile beraber beni beklediğini gördüm.

Sudeyle karşılaşmak istemediğimden dolayı Can'ın annesi ile görüşmüş ve beni evin dışında beklemesini söylemiştim. 

"Bonjour." Diyerek sırıttım. Onlara doğru geldiğimde Adeline hanımın yüzü asıktı.

"Sude..." Dediği sırada onu takmadan kardeşime eğildim ve sıkıca sarıldık. Saçlarından öptüğümde derince kokladım. Mis gibiydi.

"Can benimle kalsın bugün." Dediğimde Cana baktı. Sonrasında tekrar bana dönerek kafa salladı. Bu kadar çabuk kabul etmesi şaşırtıcıydı.

"Tamam kalsın. İsterse bir kaç gün kalabilir."  Şaşkınlığım daha da artarken Cana baktım. Gülümseyerek bana bakıyordu.

Arkamızı dönüp gideceğimiz sırada tekrar bana seslenmişti. "Aceline." Gözlerimi kapatıp biraz bekledikten sonra ona döndüm.

Gözleri hafif doluydu. Yutkundum. Adeline Fırat muhtemelen bebekliği dışında ilk defa ağlıyordu. Gerçi tam ağlama da denemezdi. Gözleri doluydu.

O hep sert bir kadın olmuştu. Dışarıdan görenler bile böyle düşünürdü. Bastığı yer titrerdi sanki. Evde de genelde eşinden çok onun sözü geçerdi zaten.

"Evet?"

"Özür dilerim." Dedi başta. Sonra Cana baktı. Yere eğilerek Canın boyuna geldim. "Sen şapkanı almamışsın. Hava güneşli. Koş eve şapkanı alıp da gel ablacığım." Can kafa sallayarak eve ilerledi.