[Unicode] အပိုင်း-၇
ဓါတ်ပုံလေးထဲမှာ ကလေးလေးတစ်ယောက်ရယ်၊ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်နဲ့အဒေါ်တစ်ယောက်။
"ဒီပုံလေးကရှိသေးတာပဲ"
သူမပြောပုံအရ သူမရဲ့ငယ်ဘဝလေးလား။သူမကိုကြည့်တော့မျက်နှာမှာနဂိုထက်ပင်ညှိးငယ်နေသလို။
"ဒါကဖေဖေ သူက မေမေ အလည်ကငါပေါ့"
ဓါတ်ပုံထဲမှလူတစ်ယောက်ချင်းဆီကိုလက်ညှိုးထိုးပြ၍ပြောပြနေသောသူမ၊ဓါတ်ပုံအရ အေးတဲ့နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံမှာရိုက်ထားပုံပဲ နှင်းတွေကအနောက်မှာအပြည့် ဒီမိသားစုလေးကပြုံးရွှင်နေလို့ ဒါတောင်အခြေအနေကြီးကပြောင်းလဲမြန်လွန်းတာလား။
"ဒါငါတို့မိသားစုရဲ့နောက်ဆုံးပျော်ရွှင်ခြင်း၊နောက်ဆုံးတူတူရိုက်တဲ့ဓါတ်ပုံ နောက်ထပ်ဒီလိုဆိုတာမရှိတော့ဘူး..နောက်ကြတော့အခြေအနေတွေက အောက်ဆုံးကိုထိုးကျသွားတာ အဲ့တုန်းက ၇နှစ်ပဲရှိသေးတာ ခရီးကပြန်လာတော့ အခြေအနေတွေကပြောင်းလည်းပြီး ကွာရှင်းလိုက်ကြတယ်သူတို့ နောက်၂လလောက်ပဲကြာတယ် ဖေဖေကအရင်မိန်းမယူပြီး မေမေကငါ၈နှစ်မှာယောက်ကျားထက်ယူလိုက်တာပဲ..ဒါမဲ့ငါအပြုံးမပျက်ခဲ့ဘူးတော့"
သူ့ဟာသူပြောပြီး ကျေနပ်နေတဲ့သူကိုကြည့်ပြီးဘေးနားက သက်နှင်းမှာတော့ သက်ပြင်းတိုးတိုးလေးသာချမိသည်။ဘယ်နေရာရောက်ရောက် မကောင်းတဲ့အရာတွေကြီးတွေဖြစ်နေရှာတယ်။
"ကဲပါ သော်တာရယ်..မတွေးနဲ့တော့နော်"
သက်နှင်းကသော်တာ့ကျောပြင်လေးအားပုတ်ကာ အပြင်ထွက်လာကြသည်။စာကြည့်ခန်းဘေးက အဖွားရဲ့အခန်း ပထမထပ်မှာ အခန်း၂ခန်းပဲရှိသည်၊တစ်ခန်းဆီတိုင်းမှာ Master Bedroom ဖြစ်သည်။
ဒုတိယထပ်ရောက်တော့ ဘုရားခန်းကိုတွေ့ရသည် ကျောင်း၌အခန်း၂ခန်းစာဆက်ထားသလောက်ကျယ်သည်။ပန်းအိုးမှာလည်း ၁၀အိုးဖြင့်ဘုရားစင်အရှေ့၌ကာချထားသည် အလွန်သက်ပယ်လှသည်။
