Unicode [အပိုင်း - ၁၂]
ရက်နည်းနည်းကြာကြာထိသော်တာ ကျောင်းမသွားဖြစ် ဖွားနှင့်သာစာရင်းဇယျားတွေဖြင့်အချိန်ကုန်နေသည်၊သက်နှင်းနဲ့လည်း စကားမပြောဖြစ်။ဒီနေ့တော့ကျောင်းသွားမှရတော့မည်..စာမေးပွဲစာတွေကကြိုပေးနေလောက်ပြီ၊မွေးနေ့ရောက်ဖို့တောင် ၁ရက်သာလိုတော့သည်၊မွေးနေ့မှာခရစ်ယာန်မိဘမဲ့ကျောင်းတစ်ကျောင်းမှာ သွားလှူဖို့စီစဥ်ထားသည်..။
အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာတော့မည်သူမျှမတွေ့ အစောကြီးလည်းရှိသေးသည်၊ကိုနိုင်ကိုတွေ့တော့မေးကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုနိုင် အမေတို့မရှိကြဘူးလား"
"အော်..သူတို့ခရီးထွက်သွားတယ်ဆိုလား ဘယ်သွားမယ်တော့ပြောမသွားဘူး မမလေးအိပ်နေသေးလို့တဲ့နိုးလာရင် ဖုန်းဆက်လိုက်ပါမယ်တဲ့"
"အော်..ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ"
သမီးဖြစ်သူမွေးနေ့ကိုဒီလိုရှောင်ရတာလား?လွယ်အိတ်ထဲကဖုန်းသံကြားတော့ ထင်တဲ့အတိုင်းမာတာမိခင်ဖြစ်နေပါသတဲ့..
"ဟယ်လို..အေး နင်ခုနအိပ်နေလို့၊ငါတို့ခရီးသွားစရာလေးရှိလို့ နင်ကစာမေးပွဲနီးပြီဆိုတာနဲ့ငါထားခဲ့တာ ငါတို့ပုဂံမှာ ၁ပတ်လောက်ကြာမယ်သိလား"
"ဘာလို့ညကမပြောသွားတာလည်းး"
"အလကားနေပြောနေစရာလား ခုလည်းပြောနေတာပဲ"
"ဟာမဟုတ်ဘူးလေ ပြောသင့်တယ်လို့မထင်ဘူးလား"
"ဒါဘဲ ဒါဘဲ"
တီ..တီ..
သော်တာတော်တော်စိတ်ပေါက်သွားပြီး ကျောင်းကို ကိုနိုင်ကိုလိုက်မပို့ခိုင်းတော့ပဲ ကိုယ့်ဘာသာဆိုင်ကယ်ဖြင့်သာလာခဲ့သည်လမ်းမှာလည်းအရှိန်လွန်ပြီး ကားနဲ့တောင်ညှိမလိုဖြစ်သွားသည် ကျောင်းဝန်းနားရောက်တော့အရှိန်လျော့လိုက်ရသည်။ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးဆင်းတော့ ကန်တင်းထဲကနေ သက်နှင်းနဲ့ဘေးနားက ရတီထား ပါပါလာသည်၊စိတ်မကြည်တာတွေအကုန် သက်နှင်းအပေါ်ရောက်ခါနီး ဒေါသတွေကိုထိန်းကာ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အမြန်ထွက်လာသည်။
