Sevdiği adamın nişanlanacağını öğrenen Leyla, başka şehirde okumaya karar verir. Ama abisinin düğünü için iki yıl sonra geri döner.
Bu geri dönüş, eski defterlerin tekrar açılmasına ve yeni bir defterin ilk sayfalarına mürekkep akıtmaya başlar.
Her...
Dün eve girdiğimde, annemden bir ton uyarı ve nasihat aldım. Üstelik neden ağladın diye sormadı, belki de ağladığımı bile fark etmemişti. Düğün olup bitmişti ama etkisi hala üzerimizdeydi. Ama bu kez daha çok acı hissiyle.
Bütün gece sanki Elif'in yaşadıklarını ben yaşayacakmışım gibi, endişe içinde yatakta kıvranıp durdum.
Boğuluyormuş gibi hissediyor, kalbimde amansız bir endişeyle ağlayıp duruyordum.
O hissi biliyordum. Kalbinin içinde yangınlar vardı. Seni cayır cayır yanıyor, o yangını söndürecek adamda odun atıyordu o yangına; kül olmanı beklercesine.
Dayanamayıp gecenin üçünde Serdar'ı aradım. Sanki o da uyumuyormuş gibi telefonu endişeyle açtı.
"Uyuyamadım," dedim tek kelimeyle. İçimdeki yangın uyumama engel oluyor, diyemedim.
"Neden uyuyamadın?" diye sordu arkadan duyulan bir çakmak sesiyle. Sigara yakmıştı.
"Korkuyorum," dedim gözümden akan bir damla yaş yastığa düşerken.
Sanki neden korktuğumu bilirmiş gibi, "seni uykularından alıkoyan neyse, söyle bakalım yok edelim onu."
Dudağımda, mucize gibi yeşeren gülüşle "sen yanımda olunca gidiyor zaten, sen olmayınca geliyor." Dedim burnumu küçük bir çocuk gibi çekerek.
"Ne yapalım o zaman?"
"Bilmem," dedim içime kaçan bir sesle.
"Ben biliyorum, seni yanından ayırmamam gerekiyor."
"Ayırmaz mısın?"
"Ayırmam. Sen benim yanımda olmak istiyorsan, hiç ayırmam." Dediğinde sözlerine, söylerken ki kesinliğine gücendim. Ve içime yerleştirdiği huzurlu, gözlerimi kapatmıştım.
Şimdi ise gece konuştuğu gibi, şu anda yanından ayırmak zorunda olsa da onunla birlikte olmamız gerektiği için buluşacaktık.
Yanından ayırmamam konusunda gerçekten de kararlıydı. Ve bu durum benim acayip hoşuma gidiyordu. Bence de, birlikte zaman geçirmek varken, neden birbirimizi özleyelim ki?
Aynadan üzerinde giydiğim elbiseye bakarak derin bir nefes aldım. Bu yemek ilk randevumuz olacaktı. Bu yüzden sabahtan beri herkese gülücükler dağıtıyordum. Annem dün geceki halimi gördüğü için tuhaf bir bakışla beni izlese de bir şey söylememişti. Kahvaltıyı yaptıktan sonra kendimi odaya kapatmış, muhtemelen Serdar'ın fark etmeyeceği ayrıntılar için saatler harcıyordum.
Üzerimde, ince askılı; askıları kurdele şekilde omuzumda düğümlenmiş, hafif göğüs dekoltesi olan, önünde bir fermuar ve yan taraflarında detaylar olan kahverengi bir elbise vardı. Ayağımda ise elbisemle aynı renkte bir çizme.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
