Mavi gözlü bir dev,
Yeşil gözlü ruhu güzel katil bir kadın.
"Bir hikaye başlıyor; okursan ölürsün. Ölürsen, ölürüm."
Kor adam, yanık bir hanın mahzeninden, gül tenli Dolunay'a sesleniyor. Kadın duymuyor, adam gülüyor. Gülüşleri kadının dikenlerine b...
Geçen sene, yarın. İntihar etmiştim. Ve tam bir hafta sonra onun yası vardı, ailesinin ölüm yıl dönümüydü.
Kız kardeşinin katlediliş günü..
Yataktan, iç çamaşırlarımla çıkarak onu aramaya koyuldum. Gözlerim kapıları açık odalarda gezmiş, onu göremeyince merdivenlere yönelmiştim.
En aşağı kata indim direkt. "Korhan?" Diye seslendim evin içinde. Gözlerim mutfağa kaymıştı ama ışığı kapalıydı.
"Buradayım."
Sesin geldiği yöne baktım. Koltuğun dibine, yere çökmüş dizlerini kendine çekerek başını koluna yaslamıştı.
Yanına doğru adımladım. İçki şişesi yanında, yerdeydi. Etraf dağınıktı. Öfkesinden eşyaları dağıtmıştı..
Koltuğa binerek uzandım ve elimi saçlarına daldırdım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Seni affediyorum," dedim onunla konuşmaya çalışarak. "Barışalım."
Cevap vermedi.
Pes etmedim. "Sen hatalısın haksızsın ama yinede ben özür dilerim, daha sakin kalabilirdim."
Yine cevap vermedi.
"Baksana bana, konuşsana benimle?"
"Ne konuştun Kuzey'le?" Diye sordu benim sorularımı es geçerek.
Evet, asıl mesele buydu. Bir anda hatırlayarak doğruldum ve ellerim üstünde emekleyip yanına inerek yere oturdum. "Neden onun aramalarını meşgule atmışsın? Bu kadar mı gözün karardı Korhan? Arslan'ı bulmayı reddedecek kadar mı istemiyorsun Kuzey'le görüşmemi?"
"Gerekirse Arslan'ın peşini bırakırım, seni piçlerle görüştürmem. Bunu o aklına sok."
Elini tuttum. "Bak bana," dedim başını kaldırması için kendime çekerek.
Kafasını kaldırdı. Gözleri, yorgundu. Hiç olmadığı kadar yorgundu. Duyguları ilmek ilmek alınmış, bakışları geçmişin esaretinde anlamsızlaşmıştı. "Başıma kötü hiçbir şey gelmeyecek," dedim emin bir şekilde. "Ne gelecekse seninle gelecek. Benim istediğimde bu."
"Benim isteğimde sana hiçbir zarar gelmemesi."
Avucumu yanağına bastırdım. "Her şey, güzel olmayacak belki ama iyi olacak. Yeni seneye, tüm yüklerimizi indirmiş, her şeyi halletmiş olarak gireceğiz." Dudağının kenarına bir buse bıraktım. "Başaracaksın."
Korhan, iyi değildi.
Bakışları canından ruhunun alındığını haykırıyordu. Aklı dolu ve karışık, kalbi acıyla sarılıydı. Boş gözlerle öylece bana baktı.
"Yapmasana Korhan şöyle, çaresiz hissediyorum," diye fısıldadım.
"Benimle gelmeyeceğini söyle, iyi olayım."
Başımı iki yana salladım. "Ağlasan bile bana bunu söyletemezsin."
Asla onun yanından ayrılmayacaktım. Onsuz yapamazdım, anlayamıyor muydu bunu..
"Seni kilitleyerek kaçabileceğimi biliyorsun değil mi?" Diye sorduğunda bir anda bakışlarım ciddileşti ve refleksle yanağındaki elimle ona küçük bir tokat attım.
