(၂)
အလယ္တန္းရဲ့ ေက်ာင္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း တစ္ပတ္မွာ Daeyoung မွာ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း သူငယ္ခ်င္းမရိွေသးဘူး။စာသင္ခန္းရဲ့ ထိုင္ခံု rowသံုးခုမွာ Daeyoung က အလယ္rowရဲ့ အလယ္ ခံုမွာထိုင္တယ္။ဂ်ပန္စာနဲ႔အကြၽမ္းဝင္ဖို႔ စာအုပ္ထဲမွာပဲ ေခါင္းနစ္ထားတဲ့ Daeyoung ေဘးမွာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လို အၿငိမ္မေနတဲ့ ေကာင္ေလးရိွတယ္။
Daeyoung အတြက္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက အမိႏိုင္ငံမဟုတ္တာမို႔ ဘာသာစကားေရာ အစားအေသာက္ေရာက ေရာက္ကာစက အရမ္းခက္ခဲခဲ့တယ္။Daeyoungရဲ့မိခင္ျဖစ္သူက ကိုရီးယား-ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ ဘာသာျပန္ ျဖစ္ခဲ့သူမို႔ Daeyoung ငယ္ငယ္က ဂ်ပန္စာသင္ထားခဲ့လို႔ ေတာ္ေသးတယ္ေျပာရမယ္။
ေက်ာင္းတက္ခါနီးေတာ့ Rikuေရာက္လာၿပီး Daeyoung ေဘးထိုင္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဘယ္ဘက္Rowက Shinoဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ စကားလွမ္းေျပာတယ္။
"ေဟ့ Maeda မေန့က မင္း ကတ္ ရႈံးတာ အေႂကြးမဆပ္ရေသးဘူးေနာ္"
"ဟာ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေလ်ွာ္လိုက္ေတာ့"
Rikuက Daeyoung ဘက္ ေခါင္းေစာင္းၿပီး စာသင္ခံုေပၚေမွာက္အိပ္ရင္း တစ္ဖက္ေကာင္ေလးကို ျပန္ေျပာတယ္။
"ၿပီးေတာ့ မင္းေမြးေန့ ဘာေကြၽးမွာလဲ"
Daeyoung က မ်က္မွန္တစ္ခ်က္ပင့္တင္လိုက္ေတာ့ Rikuက Daeyoung ကို ၾကၫ့္တယ္။
"တစ္ခုခုေတာ့ ေကြၽးမွာေပါ့"
"မႏွစ္ကလို ပီေကတစ္ေယာက္တစ္ခုေတာ့ ဝယ္မေကြၽးနဲ႔ကြာ အေမက ပီေကမစားခိုင္းဘူး ပါးေတြပိန္ကုန္မွာစိုးလို႔တဲ့"
Daeyoung က ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ေပမယ့္ နည္းနည္းရယ္ခ်င္မိသြားတယ္။
"ဒီႏွစ္ေတာ့ ခ်ိဳခ်ဉ္ေကြၽးမယ္ ခ်ိဳခ်ိဳေလး"
ရယ္က်ဲက်ဲေျပာၿပီး Rikuက နဖူးေပၚမွာ တစ္မ်ွင္ထဲ ဝဲက်ေနတဲ့ Daeyoung ရဲ့ ဆံပင္ကို လက္နဲ႔အသာေလးဖယ္ေပးလိုက္တယ္။
ဟိုတစ္ခါ ဆံပင္ကို ၾကက္ေတာင္စည္း အစီးခံရကတည္းက Daeyoung က သူ႔ဆံပင္ရွည္ေတြကို အေနာက္ကို ဂ်ယ္နဲ႔လွန္တင္ထားတယ္။ဂ်ယ္ေၾကာင့္ပိျပားေသသပ္ေနတဲ့ဆံပင္ေကနဲ႔ မ်က္မွန္ဝိုင္းေၾကာင့္ Kim Daeyoung တစ္ေယာက္ အလယ္တန္းမွာ နာမည္ႀကီးသြားေသးတယ္။
