(၂၀)
မိုးရေထဲပြေးထွက်သွားတဲ့ Rikuနောက်ကို Daeyoung က အပြေးလိုက်သွားခဲ့ပေမယ့် အရှေ့ကလူကတော့ တက္ကစီပေါ်တက်သွားလေပြီ။Maedaသာ လက်ခံရင် ဒီဇာတ်လမ်းဟာ ဒီမှာတင်ရပ်လိမ့်မယ်။
နောက်တစ်ရက်တော့ ဆရာ ဆရာမတွေနဲ့တွေ့ဆုံပွဲရှိလို့ ဟိုတယ်မှာ ပြင်ဆင်ပြီး သွားဖို့ရာ အသင့်ဖြစ်နေပြီ။မနေ့ညက မိုးမိထားလို့ Rikuတစ်ယောက် ဖျားနေမှာကို စိုးရိမ်ပေမယ့် သူနေတဲ့တိုက်ခန်းကိုမှမသိဘဲ။နောက်မှ သူငယ်ချင်းတွေကို မေးကြည့်ပြီး သွားရမယ်လို့ပဲ တွေးလိုက်တယ်။
အချိန်အကြာကြီးနေမှ တက္ကသိုလ်ကျောင်းဝင်းထဲ ခြေပြန်ချရတော့ ခံစားချက်ကထူးဆန်းနေတယ်။Daeyoungအတွက်တော့ အင်ဂျင်နီယာကျောင်းဆောင်ကို ချောင်းပေါက်အောင်သွားခဲ့တဲ့ အမှတ်တရတွေ ပြန်ပေါ်လာခဲ့တယ်။
"ယို့ Daeyoung"
အနောက် ခေါ်သံကြားလို့လှည့်ကြည့်တော့ Amiနဲ့နောက်ထက် ကောင်လေးသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်။အဲ့အနောက်မှာမှ ညှိုးငယ်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ Maeda Riku။သေချာပါတယ် Rikuတစ်ယောက်ဖျားနေပြီ။
"လာ အတူတူသွားရအောင် Rikuက နေမကောင်းဘူးတဲ့ ခနတစ်ဖြုတ်နေပြီးရင်ပြန်မယ်ပြောတယ် နင့်ကားနဲ့ ပြန်လိုက်ပို့လိုက်"
Amiစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ပြီးတော့ Rikuနဖူးပေါ် လက်ဖဝါးနဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
"အခုမှ လာစမ်းမနေနဲ့ ဖျားတာဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ"
"ဟော"
ရန်တွေ့နေပုံကိုကြည့်ကြပါအုံး မသိရင် Kim Daeyoung တစ်ယောက် တရားခံလုံးလုံးဖြစ်နေရော။
"ဟယ် လက်ဆောင်ထုတ်တစ်ခု စတိုးဆိုင်မှာ မေ့နေခဲ့တယ် ထင်တယ် အထုတ်ရေမပြည့်တော့ဘူး"
Amiရဲ့ ညည်းတွာနေသံကိုကြားတော့ သူတို့နှစ်ယောင်လုံး ပြိုင်တူလှည့်ကြည့်မိတယ်။
"ငါသွားယူပေးမယ် "
Rikuက ပြောရင်းဆိုရင်းပြေးထွက်သွားတယ်။Daeyoung ဖြင့်တားချိန်တောင် မရလိုက်ဘူး။Rikuက သက်သက် သူ့ကို ရှောင်ချင်လို့ ထွက်သွားမှန်း Daeyoung က သိပ်သိတာပေါ့။
