(၂၀)
မိုးေရထဲေျပးထြက္သြားတဲ့ Rikuေနာက္ကို Daeyoung က အေျပးလိုက္သြားခဲ့ေပမယ့္ အေရ႔ွကလူကေတာ့ တကၠစီေပၚတက္သြားေလၿပီ။Maedaသာ လက္ခံရင္ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ဒီမွာတင္ရပ္လိမ့္မယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ေတာ့ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ေတြ့ဆံုပြဲရိွလို႔ ဟိုတယ္မွာ ျပင္ဆင္ၿပီး သြားဖို႔ရာ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ။မေန့ညက မိုးမိထားလို႔ Rikuတစ္ေယာက္ ဖ်ားေနမွာကို စိုးရိမ္ေပမယ့္ သူေနတဲ့တိုက္ခန္းကိုမွမသိဘဲ။ေနာက္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကၫ့္ၿပီး သြားရမယ္လို႔ပဲ ေတြးလိုက္တယ္။
အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္းထဲ ေျချပန္ခ်ရေတာ့ ခံစားခ်က္ကထူးဆန္းေနတယ္။Daeyoungအတြက္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းေဆာင္ကို ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္သြားခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြ ျပန္ေပၚလာခဲ့တယ္။
"ယို႔ Daeyoung"
အေနာက္ ေခၚသံၾကားလို႔လွၫ့္ၾကၫ့္ေတာ့ Amiနဲ႔ေနာက္ထက္ ေကာင္ေလးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္။အဲ့အေနာက္မွာမွ ၫွိုးငယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ Maeda Riku။ေသခ်ာပါတယ္ Rikuတစ္ေယာက္ဖ်ားေနၿပီ။
"လာ အတူတူသြားရေအာင္ Rikuက ေနမေကာင္းဘူးတဲ့ ခနတစ္ျဖဳတ္ေနၿပီးရင္ျပန္မယ္ေျပာတယ္ နင့္ကားနဲ႔ ျပန္လိုက္ပို႔လိုက္"
Amiစကားကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ Rikuနဖူးေပၚ လက္ဖဝါးနဲ႔စမ္းၾကၫ့္လိုက္တယ္။
"အခုမွ လာစမ္းမေနနဲ႔ ဖ်ားတာဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ"
"ေဟာ"
ရန္ေတြ့ေနပံုကိုၾကၫ့္ၾကပါအံုး မသိရင္ Kim Daeyoung တစ္ေယာက္ တရားခံလံုးလံုးျဖစ္ေနေရာ။
"ဟယ္ လက္ေဆာင္ထုတ္တစ္ခု စတိုးဆိုင္မွာ ေမ့ေနခဲ့တယ္ ထင္တယ္ အထုတ္ေရမျပၫ့္ေတာ့ဘူး"
Amiရဲ့ ညည္းတြာေနသံကိုၾကားေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာင္လံုး ၿပိဳင္တူလွၫ့္ၾကၫ့္မိတယ္။
"ငါသြားယူေပးမယ္ "
Rikuက ေျပာရင္းဆိုရင္းေျပးထြက္သြားတယ္။Daeyoung ျဖင့္တားခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး။Rikuက သက္သက္ သူ႔ကို ေရွာင္ခ်င္လို႔ ထြက္သြားမွန္း Daeyoung က သိပ္သိတာေပါ့။
