ABİ BELASI

BÖLÜM 33

Sabah uyandığımda okulun son günlerinde olmamızı fırsat bilerek gitmedim. Bunu biraz olsun bedenimi dinlendirmek için bir bahane olarak kullanmıştım ama evde olan ve hasta yatan Samet bu düşüncemin saçmalığıyla dalga geçer gibi tüm gün beni sinirden kudurtmuştu.

Durmadan bir şeyler isteyerek tepemi attırıyordu. Bana sataşmadan geçirdiği anlarında ya önüne koyduğum yemeği yiyor ya da telefonla konuşuyordu. Tüm gün evde yatmanın getirdiği can sıkıntısını benim üzerimden atarken artık onu boğmak üzereydim. Hiçbir şey için değilse bile sırf Sameti başıma sardırdığı için Ali'ye daha çok öfkelenmiştim.

"Al!"

Kafasına atar gibi önüne koyduğum tabağa dudağını bükerek baktı. "Ne biçim kek bu, ağzı yüzü yamulmuş?"

"Senin gibi."

Ağzımın içinden mırıldanmamı duymuş kulaklarını dikerek "Ne dedin?" diye sinirle sormuştu. Benimle kavga etmek istediğini bildiğimden ona beklediğini vermedim. Dudaklarımı sıkarak ona bakarken "Ye kekini Samet. Yangın var diye bağıracağım şimdi!" diye çığlık attım.

Sameti hasta ve yatarken benim başıma bırakıp giden anneme de ayrı bir sinirliydim. Samet suratını buruşturarak bağırışımla beni çileden çıkarttığına emin olmuş olmalı ki çatalını keke batırıp ağzına attı. O sırada içeri gelen Kenan abim saçlarımı karıştırarak koltuğa oturdu. "Ne bağrışıyorsunuz yine?"

Dağıttığı saçlarımı düzeltmeye çalışırken ona da öfke dolu bir bakış attım. "Kardeşin beni çıldırtmaya çalışıyor!"

Kenan abim alayla gülerken Samet konuyla hiçbir alakası yokmuş gibi kekini yerken televizyonu izlemeye başladı.

"Bana da şu kekten getirsene Beren."

Abime ters bir bakış atıp koltuklardan birine geçtim. "Başka yok. Annem komşuya götürdü."

Kenan abimin kaşları çatılırken"Şu puşt niye yiyor o zaman?" dedi yaslandığı koltuktan kalkmadan ayağıyla Sametin bacağına vururken.

Samete göz ucuyla bir bakış attım. Kenan abimi hiç umursamadan kekini yemeye devam ediyordu. Bu halinin abimi daha çok sinir ettiğini farkındaydı kesinlikle. Gözlerimi devirdim. "Annem hasta oğluna kıyamadı."

Samet sırıtırken Kenan abim küçümseyen gözlerle baktı ona. "Lan iyiki bir bacağına sıktılar paşamın keyfinden geçilmiyor."

Burnumu kırıştırarak gülmemi engellemeye çalıştım. Samet bu durumdan keyif alıyor olmalı ki gülüşünü bozmadan Kenan abime bakarak kekini yemeye devam etti.

"Kek yapıyorsun, Kenan abime de ayırayım demek hiç aklına gelmiyor mu?"

Abimin alınmış sesini duyduğumda kaşlarımı kaldırdım. "Ben yapmadım ki. Serap abla getirmiş sabah." Sabah muhtelemelen Devran abimi görme umuduyla kapıya gelmişti ancak annem abimin olmadığını söyleyerek sadece keki alıp kapıyı kapatmıştı.

Kenan abim mırıldanmama karşılık rahatlamış gibi geriye yaslandı. "İyi o zaman." Bakışlarını Samete çevirirken "Ye kuru kekini." dedi ezici bakışlarla.

Kenan abimin benim yaptığım şeylere karşı bir düşkünlüğünün oluşu hoşuma gidiyordu. Sırf bunun için bile ona kalkıp kek yapabilirdim şimdi. Yüzümün ortasında, çiçek gibi açan bir gülümseme belirdiğinde dudaklarımı sıkarak sırıtmamı engellemeye çalıştım.

Bildirim sesi odaya dolduğunda bakışlarım Kenan abimin telefonunu buldu. Gelen mesajı açmak için gözlerini telefonuna indirdi ardından okuduğu her neyse bütün eğlencesi kaçmış gibi arkasına yaslandı. Birkaç saniye sonra da kara haberi verdi. "Birazdan Birsen gelecek."