UYUMSUZ PRENSES(Düzenleniyor )

GİRİŞ BÖLÜMÜ

Tehlikelisin,tehlikedesin
Seni korumamız gerek
Yapma
Yapmamalısın
Şuna bir son ver artık.
Hayal kurma, bu seni daha çok yıpratır .
Kendi odan dışında başka bir yerde güçlerini kullanma.
Kan iç ! Kokunu ele veriyorsun
"Bıktım "
"Bıkma , başka çare yok biz sadece seni korumaya çalışıyoruz ..."

Dünya benim için sadece şu odadan ibaretti . Tek serbest kaldığım yer...Bunu düşündükçe
boğuluyorum . Asla başka bir hayatım olmayacak . Başka bir yere gitmiyorum,gitmeyeceğim.Asla tam olarak yaşayamayacağım . Evlenmeyeceğim ,çocuğum olmayacak ,mutlu olamayacağım. Kim mutlu olmamaya çalışmaya çalışır ki ?!

Kaçsam, kaçamam ki bulurlar beni hem çok korkuyorum . Hiç bu saraydan dışarı çıkmadımki bilmiyorum hiçbir şeyi . Güçlüyüm ama buları kullanmayı bilmedikçe bir anlamı olmaz ki güçlü olmamın.

Ne yapmalıyım ? Beklemekten başka çare yok .
Neyi bekleyeceğim ? Özgürlüğümü.
Ne zamana kadar bekleyeceğim ? Sonsuza kadar.

Çok uzun bir süre , ölsem bekleyemem o kadar . Ama ölemem ki zaten ben , ölümsüzüm .İki gün sonra on sekizime gireceğim .Bazılarımızın büyümesi on sekizinde yavaşlar.Diğerlerinin ise belli olamayan bir süre sonra yavaşlamaya başlar. Bu zaman dilimi içerisinde belki yüz yılda bir belki bin yılda bir anca bir yaş yaşlanırsın oda bir ihtimal tabi .Sonra mı ? Sonrası yok . Eğer biri sizin kalbinizi veya kafanızı çıkarmadıysa ve kalbinize kazık saplamadıysa sonsuza kadar yaşarsınız .Ya benim gibiler ? Benim gibi biri daha yok ki . Babam melez bu yüzden herkes beni melez olarak biliyor ama ben melez değilim melez sadece iki varlığın birleşmesinden oluşur ve bir sürü melez var . İnsan-vampir ,insan-kurt adam , insan-büyücü ve bir çok varlık ama babam diğerlerinden biraz farklı.Babam, hem vampir hemde kurt adam . Tabii bende ama ben babamdan da farlı bir özelliğin var . benim element güçlerimde var .Dört büyük elementi kontrol edebiliyorum ama sadece odamda . Bu yüzden burada tıkalıyım. Bazı yaratıkların genetik yapılarına farklı varlıkların DNA'sını eklediler ve babamdan daha üstün bir varlık yapmaya çalıştılar hem de bir çok kez ama beceremediler . Babamda bende işte bu yüzden tehlikedeyiz . Lakin babam gücünden ötürü herkesi korkutmayı başardı . Ama ben babamdan da üstün olduğum ve
daha çok tehlikede olduğumdan dolayı beni bu saraya hapsedip güçlerimi sakladılar .Annem de vampir olduğundan vampirlik tarafım kurt tarafıma göre daha baskın . Annem hep şanslı olduğumdan bahseder . Şanslı olmak düşüncesi bile çok güzelken benim hayatıma bakılırsa ben bu kelimenin yanından dahi geçemem .

Her zaman ki gibi çok uzun düşüncelere dalmıştım. Beni bu uzun düşüncelerden ayıran ise annem oldu . "Isebella? " diyip içeri adımladığında ona baktım ve düşüncelerimin de vermiş
olduğu baskı ile , "Anne beni rahat bırak . "diyip yorganın altına girdim . Ben üşümem ama yorganın üzerimde oluşturduğu baskı hoşuma gidiyordu.

Annem tekrar, "Isebella!" dedi . Ses çıkarmadım bu sefer ."Tamam sen bilirsin . Biz de baban ile doğum günü hediyeni şimdiden söyleyecektik ."

"Sonsuza kadar söylemsen de olur." dedim .

Annem ,"Sonsuza kadar olmaz . Beş gün sonra yola çıkacaksın ." dediğinde yatağımdan fırladım. Baban ile seni aşağı da bekliyoruz .dedi ve odamdan çıktı .

Ne yolu ?! Ben hayatımda sarayın önünde ki yoldan başka yol görmedim.Hemen üstümde ki
pijamalara aldırmadan koşarak aşağıya indim .Aşağı inmem sadece birkaç saniye sürmüştü."Neyden bahsediyorsunuz ? "dedim .

"Otur , konuşmamız gerek ." dedi yüce melez kral Klaus ve babam .

"Bence de . "diyip koltuğa oturdum .

"Direk söyle Klaus ."dedi annem .Ben babama heyecan ve merakla bakarken sabır taşım çatlamak üzereydi .

"Annen ve benim isteğim ve arzum dışında gerçekleşen bir olay nedeni ile vampir okuluna gidiyorsun Bella ." dediğinde neler olduğunu idrak etmeye çalışıyordum .

"G-gerçekten mi ? "dedim kekeleyerek .

"Senin bu saraydan çıkmak istediğini herkes biliyor. "dedi annem . Ağlamamak için kendimi zor sıkıyordum . Babamın karşısında ağlamak bana garip hissettiriyordu . Ama o kadar farklı duygular içerisindeydim ki alışık olmadığım duygulardı bunlar . burnumu çektim ve gülümsedim . "Çok teşekkür ederim . ben ne diyeceğimi bil-" demeden annem yanıma gelip bana sarıldı . Bende annemin bana sarılışıyla zor tuttuğum göz yaşlarımı bıraktım ve hıçkırarak ağlamaya başladım arada gülüşlerim de bu hıçkırıklarıma eşlik ediyorlardı . Annem benden ayrıldığında göz yaşlarımı sildim ve babamın yanına gidip ona şu ana kadar sarılmadığım kadar çok sıkı sarıldım . İşte o zaman kafamda zorla attığım hayallerim gerçekleştirebileceğimi anladım . Bu her şeyden güzel ve özeldi ,çünkü artık yepyeni bir hayatım olacaktı ve ben şu zamana kadar yaşayamadığım her şeyi yaşamaya hazırdım .

DÜZENLENMİŞTİR... :)