UYUMSUZ PRENSES(Düzenleniyor )

'Sen artık benim düşmanımsın !'

“Pekala bu taraftan !”dedi Profesör . Fakat sesi biraz yüksek çıkmıştı .

“Profesör , oraya giderken sessiz olmamız konusunda bizi uyarmadınız mı ? Biri bizi farketmesin diye .”dedim .

“Evet öyle sessiz olun lütfen .”dedi .

“Ama.. Profesör sizde biraz sessiz olsanız daha iyi olur .”dedi Dylan.  

“Aa..ov tamam peki .”dedi .

“Nerede bu yer ?”dedi Tyler .

“Sizce öyle bir yer okulun yanı başında olur mu ?”dedi Profesör . Okulun ormanlık alanına doğru ilerlerken bir ağacın dibinde durduk . “İyi de burada hiçbir şey yok .”dedim . Profesör yere çömelip ağacın dibinde ki otları temizlenmeye başladı . Otlar temizlendikçe ardında ufak bir kapı belirdi .

“Vay canına bu nereden aklınıza geldi ?”dedi Brenda .

“En güvenli yer burası ,buraya pek sık gelen olmaz .”dedi Profesör . Daha sonra kapıda bulunan kilide doğru bazı sözler fısıldadıktan sonra kilit açıldı . Profesör kilidi çıkardıktan sonra kapıyı açtı . “İlk ben giriyorum . “dedi . Herkes teker içeriye girerken en son Dylan'la biz kalmıştık .

“Girmiyor musun ? “dedim .

“Sadece onu görünce sinirlerime hakim olamıyorum . “dedi .

“ Merak etme ben yanındayım . “dedim ve elini tuttum .” Elini asla bırakmayacağım . “dedim .

“Biliyorum ama onu cidden gördüğüm anda tekrar öldürmem gerekirdi ve cayır cayır yanması gerekiyordu. Sana yaptıkları aklıma gelince çıldırıyorum .”dedi .

“İçeriye girmek zorunda değilsin .”dedim .

“Seni onunla yalnız mı bırakacağım sandın ? Delirmiş olmalısın .”dedi ve elimi sıkıca kavrayıp beni de beraberinde sürükleyerek yere doğru inen merdivenlerden indi . Karşımıza çıkan kısa koridordan hızlıca geçip çocuklara yetiştik . “Nerede kaldınız ? “dedi Corley .

“ Hiç ,geldik işte .”dedim . Sonunda yolun bitimine geldiğimizde üç demir parmaklıklı oda ile karşılaştık. Profesör sonuncu odanın karşısına doğru geçtiğinde herkesin açısından Alex göründü . Duvarın en dip köşesine geçmiş yerde öylece oturuyordu .

“Misafirlerin geldi Alex .”dedi Profesör .

Oda gülüp ,”Misafir mi ? Bende misafir denilecek yakın biri yok .”dedi ve bize doğru döndüğünde yüzünü korku sarıp iyice duvarla bütünleşti .”Sizin ne işiniz var burada ?! Gidin ! Gidin ,geri gelmeyin! “

Gerçekten korkmuş gibiydi .”Bugünlük öğününü getirdim .”dedi Profesör ve cebinden çıkardığı bir torba kanı ona fırlattı .

“Ona yeterince iyi davranıyor musunuz ?”dedi Tyler .

“Ona sizin cezanız buraya tıkmaktı . Benim cezamsa bu . Kanının içinde mine var . Hayatta kalması için onu içmesi gerekiyor .”dedi Profesör .

“Bu yüzden hem acı çekiyor hemde güçlenemiyor . Bunu sevdim .”dedim.

“Öldüğünü sanıyordum .”dedi .

“Unuttun mu ben bir melezim . Kalbim paramparça olsa da yaşayabiliyorum . Ama sen sadece uyduruk bir vampirsin değil mi ? Kalbin parçalamaya asla yaşayamazsın . “dedim .

“Tabii ki işin içine kara büyü yapan bir büyücü girmediyse . Kim o ?”dedi Profesör . “Bunu sana yüz defa sordum ve cevap alamadım . Söyle artık !”