Wala na naman kaming naging problema ni Michael kay Jenny. I always do my all best para intindihin ang sitwasyon. Hindi naman dapat na palagi na lang akong maiinis kay Jenny sat'wing magkasama sila ni Michael. Paulit ulit kong tinatatak sa utak ko na 'I'm not immature'. Na hindi ko dapat sya patulan para sa walang kwentang bagay.
We last another 5 months without misunderstandings. Nagtatrabaho sya and for sure, with Jenny, gayun din naman ako.
Almost perfect na ang lahat. I'm fine with Jenny. Wala naman kaso saakin kung maging malapit ulit sila ni Michael. Mas nauna ang pagkakaibigan nila kaysa sa pagiging mag-asawa namin. At higit sa lahat, malaki ang tiwala ko kay Michael. In our 8 months of married, nakilala ko sya. I can't say he's different from other man, but he's one of the trustworthy man I've known. Almost my dream married life. Isa na nga lang ang kulang, ang magkaro'n ng anak. We're working for it but wala talaga. Hindi pa kami nagpapa-konsulta sa espesyalista. He's healthy, I know. But, how about me? Am I healthy? Baog ba ako? After what happened to our almost first child?
"Negative parin" saad ko kay Michael habang hawak ang pregnancy test kit. Halos nawawalan na ako ng pag-asa. I can't give him a child.
"5 months na Michael, what if~" naputol ang sasabihin ko ng halikan nya ako ng mabilis.
"Don't loss your hope, sweetheart." at niyakap nya ako.
Would he still stay with me if I can't give him a child anymore?
We decided to consult an especialist. I was afraid at first, pano kung ako ang may mali? Iiwan ba ako ni Michael?
"You really sure about this? I know there's nothing wrong with us" sabi saakin ni Michael nang nasa parking lot na kami ng doctor's hospital.
"Kung walang mali saatin, dapat nabuntis na ako. Michael, almost 5 months na since I lost our child!"
Hinaplos nya ang pisngi ko at pumirmi ito dito.
"God's have a plan on us. Baka hindi pa ito ang tamang panahon para magkaanak tayo? and Sweetheart, stop blaming yourself sa mga nangyari."
In the end, tumuloy naman kami. Ilang test ang ginawa saakin. Gaya nga ng hinala ko at inasahan ko na rin ito, pero masakit parin magkaro'n ng kompermasyon.
"Sorry to say this, but there's just 1% chance you bare a child."
1%? 1% lang?
Pinaliwanag din saakin ng Doctor ang kondisyon ko. Mahihirapan na kaming makabuo. Matamlay kaming umuwi ng bahay.
"You won't eat?" tanong saakin ni Michael nang makitang humakbang na ako patungong hagdan.
"I'm full" simpleng sagot ko sakanya. Tinunton ko na lamang ang kwarto namin at hindi na sya nilingon pa. Dumeretso ako sa bathroom at nagbabad agad sa bath tub. Masama daw magbasa ng katawan kapag pagod? Emotionally I'm tired.
Hindi ko na napigilang humikbi habang iniisip ang kondisyon ko. I'm a useless wife! I can't even give him a child! I want to be a Mom! But how? 1%? 1%? Ba't hindi pa sinabing IMPOSIBLE. I can't see my worth. Wala na akong kwentang ina ng pabayaan ko ang anak ko, wala narin akong kwentang asawa nang mabaog ako.
Nagising na lamang ako nang naramdaman ang mabigat na bagay sa aking tiyan. Minulat ko ang aking mata upang makita lamang ang puting kesame. Iginala ko ang aking paningin at nasilayan ko ang mukha ni Michael na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Paano ako nakarating dito? Ang naaalala ko, nasa bath tub ako. Bahagya akong gumalaw kaya nagising si Michael. Nabigla ako ng yakapin nya ako ng mahigpit.
"You awake! God, you scared me a lot! Don't do that again, sweetheart."
"Huh?"
"I was totally furious when I saw you there! Shit! God knows how scared I am, seeing you lifeless there! I thought you, you totally left me."
"A-ano bang pinagsasabi mo?" naguguluhan kong tanong at bahagya ko syang itinulak upang makawala sa kanyang yakap.
"Katok ako ng katok kanina sa bathroom. You didn't respond. And God! You locked the door! Kaya nung kunin ko ang susi ng bathroom para buksan ito, I saw you! You look lifeless lying there! akala ko nakatulog ka pala at nilagnat ka na dahil sa lamig."
"Sorry di ko napansin nakatulog pala ako" he cup my face and gently caress.
"Wag mo na ulit akong takutin ng ganoon. Co'z sweetheart, I can't live without you. You're the meaning of my life. So please, don't leave me huh?"
Ang sinseridad sa kanyang mata ang biglang nagpaalala saakin ng isang katutuhanan. 'I can't give him a child' kahit kailan ay hinding hindi kami magiging pamilya. This house is a lifeless home
"I-I."
"You what?"
"M-michael, I can't give you a family you wanted. Michael, I-I'm a worthless wife~"
"No! sweetheart, you're not! Actually I'm proud you're my wife. Hindi ako nagsisising pinikot kitang pakasalan ako, you're the best thing I had~"
"I can't give you a family! Michael! Yun ang totoo! Hindi na ako mabubuntis pa!" Hindi ko na mapigilang mapaluha sa pag-angat ng boses ko sakanya.
"We're family. Serenity, you and me. Pamilya tayo, with or without a child. Please stop thinking negative things. And please, sana wag naman ito maging dahilan para masira pa tayo."
Mahal nya talaga ako. I'm so blessed that I have him. Nagsimula kami sa mali, pero heto he accept me.
"Ok lang sayo? Imposibleng magkaanak pa tayo"
"Mahal kita, kontento na akong nar'yan ka. Consolation na lang ang magkaro'n ng anak. We can adapt, kahit ilan pa" and he kiss my forehead.
"I-I love you too, honey."
