THE GAME {Fanfictie de squad} [UNDER EDITING]

1.8

(A/N ik ben nog steeds in dat ziekenhuis)

P.O.V. LINK

Ik loop samen met Inge naar de afgesproken plek. Na een kwartier zie ik nog niets wat op een busje lijkt. Na een oneindige tijd komt er een wit busje langs. uit dat busje stappen twee mannen in het zwart gekleed. 'Zijn jullie Michael en Inge?' 'Ja, ik ben Inge en dat daar is Michael.' Zegt Inge terwijl ze naar mij wijst. 'Oke, komen jullie dan met mij mee.' 'Ja.' We lopen achter de twee mannen aan en stappen in het busje. Na ongeveer een halfuur worden we weer uit het busje gehaald en worden we naar een soort ruïne gebracht, waarschijnlijk was het een soort fabriek geweest. ik loop hand in hand met Inge want we vinden het allebei spannend. Als we er zijn laat ik los. mijn hand is echt verplet nu. Ik word mee genomen en Inge moet daar blijven wachten. Ik kom in een kamer met een stoel en een raam. Als ik door het raam kijk zie ik Nikki zitten en begin te praten. 'Omg, Nikki ik heb je gemist. ik heb een vraag voor je wil je mijn vriendin zijn?' 'Ja ofcourse wil ik' Antwoord ze. 'Ik begin te huilen en vertel alles over de laatste dagen. Dat we allemaal slaapproblemen hebben en dat iedereen op de meest random tijden beginnen te huilen omdat we niet willen dat er iemand wat word aangedaan. Maar dan worden de deuren bij Nikki opengedaan. Ze zegt op het laatst nog: 'Je had niet moeten praten over de rest.' Nikki wordt los gemaakt van de stoel en de mannen die binnen zijn gekomen pakken haar op en gooien haar hard tegen de muur aan. Ik begin te huilen. Links van me zit Inge met open mond naar me te kijken want ook daar zat glas alleen ik kan haar niet horen.

P.O.V. INGE

Ik kijk vol ongeloof naar wat er allemaal gebeurt. Nikki wordt met een soort touw geslagen en in haar maag getrapt. Link wordt helemaal wild en begint tegen het glas aan te slaan. Nikki wordt tegen haar slaap aan geschopt en het begint te bloeden. Ze pakken haar weer op en gooien haar naar de andere kant van de kamer. Nikki begint heel hard te schreeuwen lijkt wel want ze trappen haar weer in haar maag en daarna gaat er een van de zwaardere mannen op haar handen staan. Nikki wordt weer op de stoel gezet en weer vastgebonden. ze zit helemaal onder het bloed. als ze zit krijgt ze een paar klappen in haar gezicht en haar ogen vallen langzaam dicht. ik begin hard te huilen en word meegenomen. ik kan niets verder zien over wat er is gebeurt met haar. Ik word naar een kamer gebracht die er praktisch hetzelfde uitzag als bij Nikki en Link. Als na een tijdje de deur aan de andere kant van het glas opengaat spring ik op en loop direct naar het glas heen. Maar dan komt er een stem uit het niets: 'Ga zitten en verroer je niet anders gebeurt er hetzelfde als bij Nikki en Link!' Ik word stil en ga zitten. Jer kijkt me aan met een blik zo van wattuhfuck Just happend, Net als ik wil gaan praten begint Jeremy te praten: 'Inge, ik ben blij je te zien. Hebben jullie de armbandjes gevonden?' 'Ja Jer. Ik heb je ook gemist.' Ik huilde zowat elke nacht.' Na ongeveer tien minuten gepraat te hebben met Jeremy word ik meegenomen door de mannen die me hier ook heen brachten. Aangekomen bij Link zie ik hem huilen. Ik loop naar hem toe en probeer hem te troosten. 'Link, ik weet zeker dat ze dit niet vaker gaan doen.' Ik probeer mijzelf er ook mee rustig te maken maar het lukt niet. Ik weet ook wel dat het niet waar is.