THE GAME {Fanfictie de squad} [UNDER EDITING]

1.18

POV Nikki.

'Nikki?' vraagt Jeremy. 'Ja? Wat is er?' vraag ik. 'Wat moeten we doen?' 'Weet ik niet..' Ik probeer op te staan. Na een paar keer het geprobeerd te hebben, lukt het nog steeds niet. 'Mijn benen zijn ontzettend slap. Het lukt me niet om op te staan.' Jeremy gaat rechtop zitten en kijkt me aan. In zijn ogen zie ik kleine twinkeltjes. Nee Nikki, niet doen! Denk ik. Word niet verliefd op hem! Je bent met Link! (Als je iets schuingedrukt ziet, dat is de gedachte van Nikki of van wie de POV is.) Hij schuift iets dichterbij. 'Hey, weet je dat je heel mooi bent?' zegt hij. Ik word rood. Hij legt zijn hand op mijn wang. 'Ik ben met Link!' roep ik en schuif naar achter. 'Maar Link is hier toch helemaal niet?' 'Jawel! In mijn hart!' 'Maar niet hier in Real Life!' 'Nou en! Ik hou van hem!' schreeuw ik en haal zijn hand van mijn wang af. 'Word nou niet boos op me!' roept hij. 'Je probeert mij van Link af te pakken! Dat gaat je mooi niet lukken! Al vind ik je een klein beetje leuk! Ik vind Link veel leuker!' roep ik en ik draai mijn rug naar Jeremy toe. 'Hé, sorry, maar je bent gewoon leuk oké.' zegt Jer zacht en slaat zijn armen om mijn schouders heen. Hij legt zijn kin op mijn schouder en zegt: 'Je bent heel lief, en knap, en mooi, en aardig, en behulpzaam.. wie wilt zo'n meisje nou niet?' zegt hij. Ik bloos even. Ik draai mijn hoofd naar die van Jeremy en voel meteen zijn lippen op die van mij. Ik laat weer los en bloos harder. Niet wetend wat te doen pak ik zijn hand en zeg: 'Misschien moet je via onze vage gedachtes met Inge communiceren om het uit te maken. Ik zou kijken of ik Link zo kan vinden om hem dit te vertellen.' Hij knikt en kijkt me met zijn blauwe twinkelende ogen aan. Er ontwikkeld een traan in mijn oog en hij valt op de grond. Ik probeer weer op te staan maar ik voel me nog steeds te zwak. Waarom kan ik niet gewoon opstaan? Ik houd me vast aan de boom en probeer een stap te zetten. Auw, dat doet erg zeer! Ik zet een tweede stap en val meteen weer in het warme zand. 'Jeremy, kan jij Link vertellen dat het uit is?' Vraag ik. 'Natuurlijk, Ik ga vanavond wel.' Ik knik en ga liggen. Ik doe mijn ogen dicht en val in een diepe slaap.

P.O.V. Jeremy

Het is avond. Iedereen van ons team ligt te slapen. Ik moet me aan de belofte houden. Ik sta op met pijn in mijn benen. Ik loop naar het water. Ik gooi er wat van in mijn gezicht en loop verder. Waar ben ik in hemels naam aan begonnen? Ik loop het bos in en zie ergens iets glinsteren. Wat? Waarom ligt hier ineens een mes? Ik pak het mes op en loop verder. Ik loop nu al ongeveer tien minuten en ik denk dat ik in rondjes aan het lopen ben. Wacht, ik zie iemand. 'WIE IS DAAR?' schreeuw ik hard door het bos. Diegene moet me wel hebben gehoord. 'Ik ben het Link' Zegt diegene rustig en hij komt dichterbij. 'Link, ik moet je wat vertellen van Nikki.' 'Oh, Wattan?' 'Uhhmmm....' Hoe ga ik dit vertellen? 'Ga je het nog zeggen of hoe zit dat?' zegt Link ongeduldig. 'uhm.... Nikkiwouwhet uitmaken.' zeg ik snel. Link krijgt tranen in zijn ogen en bekijkt dan zijn pols. 'mag ik dat mes van jou?' ik geef het mes en loop achteruit. Link pakt het mes aan en zet een kruis in zijn arm. 'NILI IS OVER!!!'  schreeuwt Link. Link komt ineens richting mij gelopen. Hij heft het mes en het komt snel richting mij. In een flits zie ik mijn leven voorbij komen. Maar dan. Ineens.

P.O.V. Harm (Jap die is er ook nog)

Ik zit op de bank. Ik heb een slecht gevoel over alles. de meiden zijn nu al een week weg. Normaal duurt het echt maar een paar dagen. Ik sta op en pak wat te drinken. Wat zullen de anderen nu denken? Ik loop terug naar de bank maar dan hoor ik iets bij de deur. Ik open hem en er staat een doos. Wat heeft dit te betekenen? Ik pak mijn telefoon en bel Joost. Tuut, Tuut, Tuut. 'Hey Harm' 'Hey Joost, Er is een pakketje gekomen wil je thuis komen? (De Harm, Joost, Link en Jeremy wonen samen BTW) 'Uhmmm. Tuurlijk.' 'Tot zo' 'Tot zo' Ik ga weer op de bank zitten en wacht op Joost.