THE GAME {Fanfictie de squad} [UNDER EDITING]

1.9

P.O.V. JEREMY

Ik merk aan Inge dat er iets is maar dat ze er niet over wilt praten. Ik dwing haar zowat. Ik krijg ook tranen in mijn ogen als ik het verhaal hoor. Ik vraag haar nog over de dingen bij hun thuis en of ze mijn ouders nog wel is spreekt. Na ongeveer 10 minuten wordt Inge opgehaald om weer weg te gaan. Ik zeg nog snel doei en loop met de mannen mee aan mijn kant van het glas. Ik loop weer naar het kamertje van Nikki en mij en zie Nikki bebloed op de bank liggen. 'NIKKI, WORD WAKKER!! NUUUUU!' Nikki wordt niet wakker. Omg ik wil zo graag dat ze wakker wordt. 'GASTEN!!!!!! WAT WILLEN JULLUE HIERMEE BERIJKEN!!!WAAROM MOETEN WIJ HIERIN WORDEN GESLEEPT!?!?! WETEN JULLIE WEL WAT DIT MET ONS DOET!?!' ik val huilend op de grond neer.

**2 dagen later**

Ik geloof echt niet dat Nikki nog leeft. Ze is niet meer wakker geworden en heeft niet bewogen de laatste paar dagen. Ik loop naar de spiegel en bekijk mezelf. Ik denk even niet na en ga opzoek naar iets scherps. Ik trek alle kastjes open en alle laatjes open. Na een tijdje gezocht te hebben heb ik een klein mesje gevonden. Ik denk niet na en plaats het mesje op mijn pols. Ik kras HELP in mijn arm. Het begint hevig te bloeden. Ik loop naar de badkamer en pak een doekje. Ik dep mijn wonden en het stopt met bloeden. Ineens hoor ik zacht gekreun vanuit de kamer. Nikki staat op en loopt zonder emotie te tonen naar de badkamer en pakt het mesje. Ik word bang en loop terug naar de kamer en ga achter een kast zitten. Ik zie Nikki zoeken. Ze loopt pal langs me heen. Volgens mij wouw ze weten of ze allen was want ook zij plat het mesje op haar pols. Ik wil haar tegenhouden maar de pijn in mijn arm houd mij tegen. Ik negeer Nikki en loop naar de bank toe. Ik ga liggen en probeer te slapen. Na een tijdje lukt het ook om te slapen.

P.O.V. NIKKI

Ik word wakker en het eerste wat mij opvalt is de pijn in mijn hoofd en pols. Ik bekijk mijn pols en zie direct dat er NiLi in staat getekend. Ik mis Link. Ik begin zachtjes te huilen. Ik wil opstaan maar dat lukt niet. Ik plof direct nadat ik opstond weer terug de stoel in. Mijn benen doen zeer. Niet alleen mijn benen doen zeet maar mijn hele lichaam doet zeer. Ik begin zachtjes te praten: 'Jeremy? Ben je daar? Ik wil opstaan maar het lukt niet. Weet jij waarom?' Ik hoor iets uit het kleine badkamertje komen en zie dat Jer er uit komt. Jer begint te praten: 'Ik weet niet wat er precies gebeurt is maar volgens mij ben je toen je met Link mocht praten in elkaar geslagen door de mannen die ons hier opgesloten houden. Daardoor heb je waarschijnlijk geheugenverlies en een hersenschudding. Maar dat is niet het enige. Je hebt twee dagen geslapen en op de laatste dag heb je slaap gewandeld en heb je jezelf gesneden.' 'wat, hoed dan? Waarom doen ze dit? Willen ze de vriendschappen kapot maken ofzo?' antwoord ik geschokt. Jeremy komt naar me toe gelopen en geeft me een knuffel met de woorden: 'Ik hoop dat alles goed komt.' Ik probeer weer op te staan maar het lukt niet. Jer kijkt me aan en vraagt wat ik wil. Ik antwoord: 'Ik wil mijzelf kunnen bekijken. Ik wil weten hoe ik er nu uitzie.' 'Ik zou dat niet willen als ik jou was, het lijkt wel alsof j met koeien hebt gestoeid en daarna bent overreden door een kudde olifanten.' Ik kijk hem geschokt aan.
Na een uur nietsdoen gaat de deur open, word er een plaat naar binnen geschoven en word de deur weer open gedaan. Er licht wat eten op en een briefje. Jeremy pakt het briefje en leest hem. Hij kijkt niet al te blij. Als hij klaar is met lezen pak ik het briefje aan. Ik lees met een bedroeft gezicht wat er op het briefje staat:

**briefje**
goedenmiddag Jeremy en Nikki.
Op deze plaat staat eten en die mogen jullie opeten.
Ook moeten jullie een opdracht voltooien. Als jullie een van die opdrachten voltooien mag er een iemand weer terug naar huis. Ook zit er een tijdslimiet op deze opdracht. Jullie hebben er twee dagen voor. Als jullie het niet binnen twee dagen halen komt er nog iemand hier in dit kamertje. Maar een van jullie word dan in een apart kamertje gedaan.
de opdracht luid: Vermoord een meisje of jongen bij jullie uit de groep.
Jullie worden morgen vrij gelaten en krijgen wat spullen mee. Als de twee dagen er op zitten worden jullie weer verwacht bij de fontein in het afgelegen parkje.
**einde brief**

Ik krijg de tranen in mijn ogen en zeg: 'wie moeten we vermoorden? Geen jongen in ieder geval dat gun ik jullie fans niet.' 'wie dan? Ik gun het Kirsten en Inge ook niet maar Quirien ook niet.' 'Ik denk dat het Quirien word.' 'ik ben bang van wel.' 'laten we gaan slapen om goed fit te zijn morgen.'