THE GAME {Fanfictie de squad} [UNDER EDITING]

1.20

P.O.V. Nikki (ik dus)
Ik word wakker met een vaag gevoel in mijn maag. Jeremy is wel erg lang weg. Ik probeer op te staan. Terung mijn been doet echt super veel pijn. Ik moet doorbijten. Voor Jeremy. Ik sta op en er komt een hevige pijn scheut door me heen. Ik probeer een stap te zetten. Stapje voor stapje lukt het om op mijn zere been te staan. Ik strompel naar het bos toe. Man wat doen mijn benen zeer. Ik hoor een zachte pijn kreet uit het bos komen. Wacht, dat is de stem van.... Jeremy! Ik vergeet de pijn even en zet een stap, na die stap van ik direct neer en roep: 'AUW!' Ik sta weer op met tranen in mijn ogen en ik loop weer verder. Achter me hoor ik een krakend geluid van takken. Ik kijk om. 'O, hallo Inge. Ik had je niet gezien.' 'JIJ HEB JEREMY VAN ME AFGEPAKT JIJ MONSTER!' Ik schrik van haar stem en begin snel te rennen. Het lijkt meer op verminkt lopen dan rennen maarja. Waarom komt zij nou weer achter me aan? Wat heb ik fout gedaan? Ik ren verder. 'JEREMY HELP ME!!' Schreeuw ik door het bos heen. Nergens antwoord. Ik kijk nog een keer naar achteren, Inge staat er niet meer. Mooi er is een omgevallen boom. Ik strompel naar de omgevallen boom toe en ga er op zitten. Waar zou Jeremy nu zitten en waarom duurs het zo lang? Ik ben moe. Ik kan niet langer meer zitten en sta weer op. Mijn been doet minder zeer als eerst. Ik loop iets verder en ik zie Jer liggen.'OMG Jer gaat het?' Hij antwoord door met zijn ogen te knipperen en hij zegt: 'Nikki, Link neemt wraak.' Ik pak Jeremy op in mijn armen en loop zwijgend terug naar de basis van ons. Ik leg Jer neer en ga naar het midden. Link zou wraak nemen. Ik moet goed op mijn hoedde blij.....wacht? Wat hoorde ik? Ik kijk naar links en naar rechts. Daar ik het geluid weer. Ik loop voorzichtig verder Naar het midden en pak een tas, maar dan. Ineens springt er iemand achter een boom vandaan. 'JIJ GAAT ER AAN NIKKI!' Ik loop naar achteren maar dan ineens na een aantal stappen knal ik tegen een ander iemand op. 'INGE, LINK. WAT DOEN JULLIE, IK DACHT DAT WE VRIENDEN WAREN!' 'Je hebt het goed verpest kneus!' Schreeuwt Link.' 'Wat heb ik gedaan dan' ik voel een steek. Wat gebeurd er? Mijn voet. Ik kijk naar onderen. Er zitten drie messen in mijn voet. Ik trek de messen snel en behendig uit mijn enkel en hoe ze in mijn handen als wapen. Het bloed druipt van de messen af. 'Nikki, leg die messen neer en er gebeurd niets.' Zegt Inge. 'Ik ga ze niet neerleggen, niet voor jullie.' Inge rent op me af en ik steek een mes recht in haar hart. Ze stottert nog iets en valt dan levenloos op de grond. Er klinkt een kanonschot. 'GVD NIKKI DAT HAD JE NOOIT MOETEN DOEN!' 'DAT IS DAN PECH IK DEED HET TOCH!' Ik ren zo hard als ik kan weg. Link komt achter me aan gerend. De rand van het bos komt in zicht. Ik zie Jer liggen samen met de andere twee meiden. Ik struikel op het laatste moment en link houd me met een hand op de grond. Hij zegt: 'Nikki, je hebt een hele grote fout gemaakt in je leven. En dat was deze.' Het mes komt dichterbij en een hevige steek komt door mijn borst heen. Het allerlaatste wat ik zie is dat Jeremy een mes in zijn zij krijgt. Ik mompel snel nog iets. Ik hoor een kanonschot en daarna word alles voor mijn ogen zwart.

P.O.V. Quirien

Ik hoor een kanonschot. Wie zal er het niet hebben overleefd? Ik ga op de harde grond liggen en bekijk de sterren. Ik kan me totaal niet concentreren op de sterren. Link is zo cute. Waarom moet ik elke keer weer aan Link denken? Hij was er altijd voor me. Hij heeft me ooit gered en heeft zichzelf geofferd.

**Flashback**
Ik, 12 jarige Quirien, loop door het park. De zon schijnt fel en ik heb zin om te gaan zwemmen. Jammer dat mijn ouders niet willen zwemmen. Wat hoor ik? Een zacht gesnik komt achter de bosjes vandaan. Ik loop zonder na te denken (want ja 12 jaar ae) naar de bosjes toe en duw de takken voorzichtig opzij. Er zit een jongen. Hij is ongeveer even oud als mij. 'Hallo, wat is er gebeurd?' 'GA WEG! LAAT ME MET RUST!!!' schreeuwt de jongen. 'Rustig. Ik wil je helpen.' De jongen draait zich om en meteen krijg ik een warm gevoel door mijn lichaam. Hij is best wel cute. 'Wie ben je?' vraagt de jongen met een trilling in zijn stem. 'Ik ben Quirien. En wie ben jij?' 'Ik ben Michael, maar alsjeblieft noem me Link.' 'Zal ik doen, zullen we vrienden worden?' 'ja.' We lopen iets verder en ik loop naar mijn huis. Link loopt naar zijn huis en ik duw mijn deur dicht.
**paar dagen later in flashback**
Ik loop het plein af. De jongens staan me al op te wachten in het park. Ik pak mijn fiets en fiets richting huis. Gisteren kwam ik niet door het park. Ik kom nu langs het park. Ik zie ze al staan. Ik zet mijn fiets in de bosjes en loop door het park. Ik ga op het bankje zitten zodat ik minder opval. Maarja te laat. De jongens hebben me door. Ze komen op me af en beginnen me te trappen en te slaan. 'Dit heb je nog tegoed van gisteren, omdat je niet was op komen dagen in het park.' Ik geef een gil. Waarom moeten ze mij hebben. Alsof ze het erger willen hebben voor mij. Onze thuis situatie is ook al niet zo goed. Opeens komt er een jongen. 'LINK HELP ME!' Ik probeer me los te wurmen en doordat ze nu naar Link kijken lukt dat. Ik loop naar hem toe en ga naast hem staan. De jongens slaan mij een keer heel hard. Ze tackelen Link en ze slaan mij bewusteloos. Link staat naast mij. 'Omg Quirien wordt wakker!' Ik hoor alles en zie alles maar ik kan zelf geen teken geven tot leven. Het is benauwd. Ik kan alles steeds moeilijker horen. 'Qurien, alsjeblieft wordt wakker!' De stem van Link maakt me rustig. Ik probeer alle kracht die ik heb te verzamelen om een teken van leven te geven, maar het lukt niet. Ineens voel ik twee zachte lippen op de mijne. Ik voel dat ik meer adem krijg. Voorzichtig kan ik mijn ogen open doen en kan ik me weer bewegen. Ik ga rechtop zitten maar ik wordt weer op de grond geduwd door een paar kleine handen. Ik zie Link zijn hoofd boven de mijne hangen en ik voel zijn twee zachte lippen weer.
**einde flashback**

Wow, nog een kanonschot. Wie nu? Met de gedachten dat ik het niet zal overleven en dat we nu dus echt zijn begonnen sta ik op en loop door het bos heen. Een gil. 'G*DVERDMME LINK, JE HEBT NIKKI EN INGE NEERGEHAALD!' 'VOOR HUN EIGEN BESTWIL, U KNOW!' Wat? Link heeft Nikki en Inge neergehaald. 'IK HEB INGE NIET VERMOORD! DAT WAS NIKKI. DAT JIJ NIETS OVER HEBT VOOR JE VRIENDIN KAN IK OOK NIETS AAN DOEN. TOCH MENEER FRIESER!' Autsj, dat was een harde dis. Ik kruip verder de bosjes in. Wow, Amber zit aan de andere kant te kijken. Ze wijst naar een steen. Er komen twee armen vanachter. Samantha dus. Wantja. Blonde haren, in een staart. 'JEREMY, JE MAAKTE EEN GROTE FOUT!' 'WAT DAN? WAT HEB IK GEDAAN? WAT HEB IK GEDAAN DAT JE NU ZO BOOS MAAKT?' 'JE HEBT NIKKI AFGEPAKT, JE HEBT ME IN GROEP ACHT LATTEN STIKKEN EN JE GAF MIJ DE SCHULD VAN DE MOORD OP LISA!' Jeremy schrikt.

P.O.V. Jeremy

'JE GAAT TE VER LINK, ALS JE DAT MAAR WEET!' schreeuw ik nog een keer voordat ik in de aanval ga. Ik houd het mes stevig vast. Het zand zit tussen mijn tenen. Het vermengt zich met het bloed dat ik ook aan mijn voeten heb zitten. 'MORGEN BIJ ZONSOPGANG OP HET STRAND VAN BLAUW!' Schreeuw ik. 'IS GOED, IK ZIE JE MORGEN!' Ik loop naar mijn eigen strand. Jessica en Cynthia kijken me aan. 'D-d-dat kanonschot was v-van N-n-nikki.' Zeg ik met tranen in mijn ogen. Cynthia begint spontaan te huilen en Jessica sluit haar ogen. Jessica loopt naar de zee en gaat aan de rand zitten. 'ik ga me klaarmaken voor morgen.' 'Wat is er morgen dan?' vraagt Cynthia huilend. 'gevecht met Link van team groen.' 'oke, ik help wel.' Cynthia en ik lopen naar de rand van het bos en pakken de verstopte kist die we gevonden hadden. 'Ik heb een speer en een mes.' Zegt Cynthia en ze geeft ze aan mij. Ik scheur mijn broek wat korter en ik doe mijn shirt uit. 'Cynthia? Heb je iets voor mijn haren?' 'Ik heb een schaar, mijn moeder was kapper dus ik kan het korter knippen.' 'Zou je dat willen doen?' 'Ja hoor, onder een voorwaarde.' 'wat is die?' 'Mag ik je sixpack aanraken?' 'Of course.' Cynthia raakt mijn sixpack aan en ze knipt mijn haren iets korter. Ik heb het beangstigende gevoel alsof e iemand in de bosjes zit. Ik zie een rood vaag iets in de bosjes en paar bruin/ blonde haren er boven uit komen. 'Quirien kom maar ui de bosjes.' Zegt Jessica. 'Hoe wist je dat ik het was?' 'Ik ken je langer als vandaag.' Jessica en Quirien kletsen nog iets en Cynthia doet mijn haar. Het wordt steeds donkerder hier. Ik kijk naar de lucht en dan klinkt er een hoge toon. Er zijn foto's in de lucht.

Blauw: Nikki van Braam
Geel: Inge Heerink

Weer die hoge toon en de foto's zijn weg. We gaan gewoon verder met waar we mee bezig waren. Iedereen slaapt. Alleen ik niet. Ik heb afgesproken met Link om te gaan vechten. Hier op dit strand. Ik sta op uit het zand en maak Cynthia en Jessica wakker. 'het gevecht gaat straks beginnen.' Ik wacht niet op antwoord en loop gewoon weer weg. Ik zie al een paar mensen staan. Ik ben eigenlijk nog best wel bang. Het is toch wel een gevecht tussen leven en dood. Wie zal er winnen? Waarmee zou Link gaan vechten? Hoe zou hij zijn aanvallen hebben getraind in die halve dag? Ik ga zitten bij de eerstvolgende boom. Cynthia komt naar me toe. 'Jeremy, je moet alles geven wat je hebt. Zelfs iets meer. Als je het niet red, ik probeer iedereen langs te gaan en een boodschap door te geven.' 'Bedankt Cynthia, Zou je, als ik het niet overleef, tegen Julia willen zeggen dat ze best wel oke is en dat ik haar eigenlijk best wel leuk vind en tegen Link willen zeggen dat het me spijt van alles wat ik heb gedaan, alles wat ik hem ooit heb aangedaan.' 'Ik zal het doen, maar je moet nu gaan.' Ik sta op en zie hoe ze trilt. Team blauw gaat kapot hieraan. Wat zou Link doen als voorbereiding? 'He, Jer toch op komen dagen om te worden vermoord.' 'Ik zeg het nog een keer, SORRY!' 'PAK JULLIE WAPENS, KLAAR 3, 2, 1, AF!' Schreeuwt Amber. Ik hef mijn mes. Link doet hetzelfde. Binnen no-time heb ik een mes in zijn linker voet gegooid. 'JEREMY, JE LAATSTE WOORDEN ZIJN NABIJ.' Link gooit een mes. Hij zit in mijn wang. Ik trek hem er uit en ren naar de bosjes. Link gooit nog een keer maar die mist hij. Een kanonschot. Ik kijk. Jeffrey Woods. Hij ligt levenloos op de grond. Ik pak mijn speer. Ik gooi hem. Ik keek niet. Nog een kanonschot. Ik kijk weer. Merith ligt ook levenloos op de grond. Het bloed vloeit uit de wond. Mooi, Link let even niet op. Ik pak een mes en haal wat bloed uit de wond van Jeff. Ik smeer het bloed in een vorm van een wond dicht bij mijn hart en ik ga op de grond liggen. Het lijkt erop dat ik dood ben, maar dat ben ik niet. Link loopt naar me toe. Hij knielt naast me neer en steekt voorzichtig en op een pijnlijke manier het mes in mijn borst. Het mes gaat steeds dieper. Het ademen gaat elke seconde slechter. 'DOE JE DING.!' 'JER, JE GAAT NEER!' 'NOEM ME GEEN JER. MICHAEL, JE HEBT EEN FOUT GEMAAKT!' 'NOEM ME GEEN MICHAEL!' Een steek, een kanonschot en gillende mensen. Dit was het einde van mijn leven.. Al mijn zicht vaagt weg. Alle geluiden vagen weg. 'Nikki, voor jou ging ik.' Mompel ik en daarna, zwart voor mijn ogen.

XL cuz hoofdstuk 20 yay doei