THE GAME {Fanfictie de squad} [UNDER EDITING]

1.24

Ik kwam net even online en ik zag ineens dat ik bijna 3K reads had. Bedankt, echt waar. Als jullie suggesties voor mijn kleine Youtubers verhalen boekje hebben, willen jullie dat in de reacties hieronder zetten? TNXXXXXXX

P.O.V.   Pascall

'Wat is er?' 'Ben jij diegene dat dit spel heeft verzonnen?' 'Nee? Ik ken diegene wel.' Waarom zou ik diegene moeten zijn die dit verzonnen heeft. Ik vind dat niet kunnen. Misschien omdat Beau, mijn zusje mee doet. 'Zou je ons willen vertellen waar het is?' 'UUUHHHMMM....' Waar was dat ook alweer? O ja. 'In het Fanbos-Noord.' 'Laten we gaan!' 'Wie verzon het eigenlijk?' 'Don.' 'WAT?!?' We lopen de deur uit en gaan naar de trein. 'Wie zijn er eigenlijk allemaal overleden?' 'Jeremy, Nikki, Inge, Merith, Chynthia, Jeffrey en Julia volgens mij.' (#TRANEN, Btw ik wil geest zijn en iedereen neersteken xx ingeheerink) 'leeft Beau nog?' 'Zover ik weet wel, zij kan goed survivallen en ze heeft een worp overleefd van een vallend mes.' Zegt Quirien. 'Wow, dan heeft ze best wel veel geleerd.' 'ze is best wel aardig maar soms  was ze best wel een egoïst.' 'Waarom was ze een egoïst dan?' 'Ze snauwde iedereen af als we te dicht bij haar waren, of als ze chagrijnig was sloeg ze wel eens mensen.' 'maar dat is Beau, ze is een beetje wispelturig.' 'laten we maar gaan.'

P.O.V.  Link

'jongens, hoe ver moeten we nog?' 'we moeten nog een paar afslagen en dan een paar kilometer rechtdoor.' Antwoord Pascall op mijn vraag. 'Dat is nog zo ver.' 'Wil je de rest nog helpen of niet?!?' 'oke...' zeg ik en we lopen weer verder. Links, rechts, links, rechts, rechts. 'Kijk daar is het.' Zegt Pascall terwijl hij in de verte naar een reusachtig gebouw wijst. 'Wordt het daar gehouden of is Don daar?' 'Don is daar, de rest speelt zich af op een eiland.' 'Klopt ik werd weggevoerd door een paar mannen in een bootje.' Zeg ik. We lopen met zijn allen naar het gebouw toe. Dit gebouw is best wel groot. Zijn ze zoveel ruimte nodig dan? 'LINK OPSCHIETEN!' 'Ik kom al!' Terwijl ik dat zeg loop ik weer naar het groepje dat al wat verder was gelopen. Na een tijdje lopen komt een afgrond met de zee tevoorschijn. Het zoute zeewater dringt mijn neus binnen en het geluid van klotsende golfen maakt mij rustig. 'Kirsten? Jij had toch een boot hier ergens liggen?' 'Ja, dat klopt.' Antwoord ze. 'HIJ IS WEG!?!' Schreeuwt Kirsten ineens. 'En nu?' Vraagt Quirien. 'Zwemmen.' We draaien ons om en zien Jeremy, Inge en Nikki. 'Sorry dat we jullie lieten schrikken. Maar wij blijven bij jullie.' 'Hoe willen jullie bij ons blijven?' 'Wij zijn geesten. Snap je?' 'Ja nu wel.' Zeg ik. 'Het water is zoet, en er zwemmen geen vissen enzo. Het is ook niet zo ver. ' Pascall doet zijn shirt uit en de meiden doen hun kleren uit. Ik ben blij dat we onze zwemspullen onder onze normale kleren hadden. Ik trek mijn shirt, schoenen en sokken en blijf staren naar mijn pols. Het is niet gelukt, we konden niet bij elkaar blijven.! Ik snik een keer en spring zonder te denken in het water. 'Komen jullie nog?' 'Ja! Laat ons effe, we zijn niet zo snel!' Schreeuwt Kirsten terug. Inge komt naast me staan in het water en zegt: 'Het is eigenlijk niet zo diep.' 'nee klopt.' antwoord ik droog. Ik loop naar Quirien toe en glij uit op de modderige bodem van het meer. Iedereen lacht me uit terwijl ik weer opsta. 'Kijk, het word al dieper, het komt nu bij onze middel.' Zegt Kirsten. We lopen zwijgend verder en worden erg moe. ineens schreeuwt Quirien; 'HELLPPP, MIJN VOET ZIT VAST!!!' We zwemmen zo snel mogelijk naar haar toe, ik duik naar beneden en grijp haar voet. Er zit een vishaak in. Ik haal de haak er uit en zwem naar boven. Ik heb te weinig lucht. Het oppervlakte drijft steeds verder weg. Het gevoel van een hand om mijn keel heen laat mijn mond open doen en mijn keel vult zich met water. Er gebeurt iets met mijn polsen en dan. alleen maar zwart. Ik drijf langzaam naar het wateroppervlak. stemmen. overal stemmen. en dan, stilte.

Hey mensen, wat vinden jullie van dit hoofdstuk????
ik vond het leuk om te schrijven, ik heb al een idee voor het einde, nu nog uitwerken..
tot in het volgende hoofdstuk <3